Ο Κωνσταντίνος Αντωνίου θεωρεί πως ο ανθρώπινος πόνος και η δυστυχία δεν αντιμετωπίζονται όσο και όπως πρέπει.
Κράτος και Εκκλησία οφείλουν να συνεργαστούν για να δημιουργήσουν σταθερές και μόνιμες υποδομές κοινωνικού έργου. Η κοινωνία πρέπει να ανοίξει περισσότερο την αγκαλιά της στους ανήμπορους, τους ανίατους, τους κατάκοιτους και τους ενδεείς ηλικιωμένους. Ο Εθελοντισμός, τα κοινωνικά παντοπωλεία, οι ιδιωτικές πρωτοβουλίες και οι ΜΚΟ, από μόνα τους δεν αρκούν για να απαμβλύνουν το πρόβλημα.
Για την Εκκλησία, η κοινωνική αλληλεγγύη δεν πρέπει να είναι πάρεργο, αλλά έργο καθημερινό, υψίστης προτεραιότητας και σημασίας. Αυτό που συνήθως γίνεται, όταν συμβεί κάτι, είναι να σταλεί εγκύκλιος προς ανάγνωση στους ιερούς ναούς, να περιέλθει δίσκος και να μαζευτούν χρήματα. Ενώ θα έπρεπε η Εκκλησία να είναι πανέτοιμη και οργανωμένη εκ των προτέρων για να ανταποκρίνεται αμέσως σε έκτακτη περιστατικά στην Κύπρο αλλά και σε χώρες του εξωτερικού, εάν αυτό χρειαστεί. Συνήθως, αυτοί που πλήττονται από σεισμούς, πλημμύρες, πολέμους, προσφυγιά, επιδημίες, πυρκαγιές κ.λπ., χρειάζονται άμεση βοήθεια, σήμερα αν είναι δυνατόν και όχι αύριο ή μετά από μέρες.
Προσωπικά, είμαι αντίθετος προς την ευκαιριακή ελεημοσύνη. Είμαι υπέρ μιας δραστικής, άμεσης και διαρκούς παρέμβασης στον πόνο, τη δυστυχία και την αρρώστια. Για να γίνει, όμως, αυτό, χρειάζεται να υπάρχει μόνιμο και ισχυρό ταμείο κοινωνικής αλληλεγγύης. Οι δύσκολες κοινωνικές συνθήκες που δημιούργησε αρχικά η οικονομική κρίση, στη συνέχεια η πανδημία του κορωνοϊού και συνεχίζεται εξαιτίας της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία (που έχει εκτοξεύσει τις τιμές βασικών αγαθών) θεωρώ ότι επιβάλλουν τη δημιουργία ενός τέτοιυ ταμείου. Δυστυχώς όμως, κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει. Στην κοινωνία υπάρχει πόνος και δυστυχία. Αν δημιουργηθεί ένα ταμείο κοινωνικής αλληλεγγύης με τη συνδρομή του κράτους και της Εκκλησίας, ίσως καταφέρουμε να απαλύνουμε ως κοινωνία τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν καθημερινά χιλιάδες συνάνθρωποί μας εδώ στην Κύπρο. Να εγκύψουμε λοιπόν με αγάπη, κράτος, Εκκλησία και κοινωνία στο θέμα που λέγεται «κοινωνική αλληλεγγύη», αν είμαστε πραγματικοί και όχι κατ’ όνομα χριστιανοί.
