Ο Αντώνης Χατζηαντώνης, πρόσφυγας από την Κερύνεια, γράφει για τα αίτια, κατά τη γνώμη του, της Μικρασιατικής Καταστροφής και τις σημερινές λεκτικές προκλήσεις των Τούρκων αξιωματούχων κατά της Ελλάδας.
Το πρόσφατο ανθελληνικό παραλήρημα του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και των συν αυτώ, εκφράζεται ξεκάθαρα σε πρωτοσέλιδα τουρκικών εφημερίδων. Η «Γενί Σαφάκ», υποστηρίζει ότι η Ελλάδα έχει δύο σενάρια. Είτε θέλει πόλεμο, είτε θέλει να αναγκάσει την Τουρκία να μεταφέρει τους S-400 στα παράλια του Αιγαίου και να προκαλέσει σύγκρουση των Τούρκων με τους Δυτικούς. Η δε «Ακσάμ», γράφει ότι οι ελληνικοί S-300 εγκλώβισαν τουρκικά μαχητικά F-16, προσθέτοντας ότι η Ελλάδα έχει ενεργοποιήσει τους πυραύλους, που μεταφέρθηκαν στην Κρήτη, επί προεδρίας Γλαύκου Κληρίδη, από την Κύπρο.
Αν πάμε χρόνια πίσω, στην περίοδο της Μικρασιατικής Καταστροφής, θα μπορούσαμε να μελετήσουμε το έργο του Άγγλου φιλοσόφου και ιστορικού, Arnold Τoynbee (1889-1975), «Once upon a time in Asia Μinor, by Arnold and Rosaline Toynbee, frames of the Greco-turkish War, 1919-1922», που εκδόθηκε για πρώτη φορά το 2015.
Και και ο λόγος που υποστηρίζω ότι ο συγκεκριμένος Άγγλος ιστορικός, ακολουθεί φιλοτουρκική στάση, είναι γιατί στο έργο του αυτό, αναφέρει συγκεκριμένα στιγμιότυπα από τα πεδία των μαχών. Και ειδικά από την υποχώρηση του ελληνικού Στρατού, μετά την αντεπίθεση που οργάνωσε ο Κεμάλ Ατατούρκ και ανάγκασε τον ελληνικό στρατό σε υποχώρηση. Αναφέρει δηλαδή, ότι μεταξύ άλλων, κατά την υποχώρησή τους οι Έλληνες στρατιώτες, προέβησαν σε αγριότητες (atrocities) κατακαίοντας σπίτια και χωριά, που έβρισκαν στο διάβα τους. Βιάζοντας γυναίκες, κορίτσια και λεηλατώντας την ύπαιθρο χώρα.
Σ’ αυτές τις φίλο – τουρκικές ιστορικές απόψεις, καταφεύγει και η σημερινή ηγεσία της Τουρκίας, μαζί με τον συνέταιρο της, τον εθνικιστή Ντεβλέτ Μπαχτσελί, προσπαθώντας να διασύρει την Ελλάδα. Αποκαλώντας τους Έλληνες «ποταπούς» και υποστηρίζοντας ότι δεν παίρνουν μαθήματα από την ιστορία! Απειλώντας, ότι η καταστροφή του 1922, μπορεί να επαναληφθεί ανά πάσα στιγμή!
Μετά από μία πρόχειρη μελέτη, για τα γεγονότα αυτά, βρήκα τα εξής:
Ο τότε Άγγλος πρωθυπουργός, Λόιντ Τζορτζ, όταν είδε ότι ο τουρκικός στρατός, προελαύνουν τας Βορειο-δυτικη, απειλούσε τις βρετανικές δυνάμεις που ήταν στην Κωνσταντινούπολη, ζήτησε από την ελληνική κυβέρνηση και συγκεκριμένα από τον Ελευθέριο Βενιζέλο, να προχωρήσει σε εκστρατεία προς τα ενδότερα της Ανατολίας. Στις εκλογές όμως της 1ης Νοεμβρίου 1920, ο Βενιζέλος ηττήθηκε κι ανέλαβε την αρχηγία του στρατού, ο βασιλεύς Κωνσταντίνος. Εκείνη την περίοδο, η προέλαση των Ελλήνων προς τον ποταμό Σαγγάριο συνεχιζόταν. Όμως, ή αλλαγή στην πολιτικό-στρατιωτική ηγεσία της Ελλάδος, δεν ικανοποίησε τούς Άγγλους. Δεν έβλεπαν με καλό μάτι τον Κωνσταντίνο, λόγω του γεγονότος, ότι είχε ταχθεί υπέρ των Γερμανών και του Κάιζερ κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Έτσι, οι Άγγλοι δεν έστειλαν βοήθεια στα ελληνικά στρατεύματα που προωθούνταν σε περιοχές 50 χιλιομέτρων από την Άγκυρα παρά το Εσκί Σεχίρ και το Αφιόν Καραχισάρ.. Με αποτέλεσμα, στη μάχη του Σαγγαρίου ποταμού, ο Ατατούρκ, να εξαπολύσει μία τελική αντεπίθεση, και αποκόπτοντας τις γραμμές ανεφοδιασμού των εξαντλημένων Ελλήνων στρατιωτών, να τους αναγκάσει εις άτακτον φυγήν. Η δε Γαλλία, συνήψε με τον Κεμάλ, συμφωνία αποχώρησής από τις νότιες περιοχές της Μικράς Ασίας που κατείχε.
Αυτό, έδωσε την ευκαιρία στον Τούρκο αρχιστράτηγο, να συγκεντρώσει περισσότερες δυνάμεις. Λαμβάνοντας επίσης, σημαντική βοήθεια σε οπλισμό και χρήματα, από την κομμουνιστική Σοβιετική Ένωση που είχε μόλις ανέβει στην εξουσία! Μία τεράστια προδοσία λοιπόν, με θύμα την Ελλάδα! Την οποία πλήρωσαν, ενάμισι εκατομμύριο Μικρασιάτες πρόσφυγες! Και βέβαια, οι εθνικές τραγωδίες του Ελληνισμού, συνεχίστηκαν 52 χρόνια μετά. Με την καταστροφή και διχοτόμηση της Κύπρου μας.
