Ο Κρις Παπαπαύλου εξηγεί πώς θα είναι η ζωή ενός νέου με μισθό 837 ευρώ καθαρά, δηλαδή όσα προνοεί ο Εθνικός Κατώτατος Μισθός που ανακοίνωσε πρόσφατα η κυβέρνηση…
Ανήκω στη γενιά που το 2010 ξεκίνησε την εργασιακή της αναζήτηση σε μια νήσο που χαρακτηρίζεται από ακρίβεια και τυχάρπαστους κάθε είδους. Έφθασα, δυστυχώς, στην εργασιακή εποχή που οι παχιές αγελάδες πέθαναν και έμειναν μόνο οι ισχνές να ατενίζουν το αύριο. Εμείς, ας μου επιτραπεί ο όρος εμείς, σπουδάσαμε, αφήσαμε τις οικογένειες μας να ρίξουν 50-60.000 ευρώ για σπουδές και ήρθαμε στην Κύπρο ως εργατικό δυναμικό να ατενίζουμε το μέλλον με έναν μισθό που με έκπληξη θεωρείται από την ΟΕΒ ως υπερβολικός και από την κυβέρνηση ικανοποιητικός. Είμαι στη γενιά των 837 ευρώ και περιμένω ένα αύριο να κάνω οικογένεια να παράξω έργο και να συνεχίσω τη ζωή μου μακριά από τη δική μου οικογένεια. Πολλοί θα πούνε να φύγουμε έξω, προτιμούν φαίνεται την ησυχία τους παρά να αντιδράσουν, αρκετοί θα πουν για τον καιρό τους λες και υπάρχει μέτρο σύγκρισης. Ανήκω, λοιπόν, στους ατυχείς που καλούμαι σήμερα να ζήσω στον εργασιακό μεσαίωνα που η αδράνεια και το σύστημα επέβαλλαν σε μια νήσο που ο πληθωρισμός καλά κρατεί. Είπα, λοιπόν, με το φτωχό μου μυαλό να ρίξω κάποιους πρόχειρους υπολογισμούς για την ευτυχή μου διαβίωση εκτός της οικογενειακής εστίας για να δω τι αντικατοπτρίζει από την πραγματικότητα το ποσό των 837 ευρώ.
? Ενοίκιο σε μονάρι διαμέρισμα: 350 ευρώ στη Πάφο –Λάρνακα, 400 με 450 σε Λευκωσία – Λεμεσό.
? Διαδίκτυο και τηλεφωνία: 50 ευρώ ανά μήνα.
? Κοινόχρηστα – ρεύμα – νερό:100 με 150 ευρώ αναλόγως εποχής και χρήσης.
? Μετακινήσεις για εργασία – ψυχαγωγία κ.λπ.: Περίπου 100 ευρώ.
? Έξοδα συντήρησης οχήματος: 150 ευρώ ανά τρίμηνο, άρα 50 ευρώ το μήνα με ένα σενάριο ιδανικό.
Μένουν περίπου 180 ευρώ για διατροφή και ψυχαγωγία. Αν πάρουμε ως κόστος μέσο όρο γεύματος 7 ευρώ ανά ημέρα, μόλις ανακαλύψαμε ότι ο κατώτατος αποτελεί ζωή στη φτώχεια. Δεν θα αναλύσω τις πόρτες και παράθυρα που αφέθηκαν σκοπίμως να υπάρχουν στο πλαίσιο του κατώτατου όπως ώρες εργασίας κ.λπ. και συμβάσεις εργασίας γιατί άκρη δεν θα βγάλουμε. Ζούμε σε μια ΕΕ και αν θεωρούμε ότι αυτό αποτελεί επίπεδο ζωής, έχω μόνο μια πρόταση να συνοψίσω σε κυβερνώντες και επιχειρηματίες: Αιδώς Αργείοι.
