Ο Γεώργιος Γαβριήλ Στενιώτης, πρόεδρος Συνδέσμων Αγωνιστών πόλης και Επαρχίας Πάφου, γράφει με αφορμή την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου και τις υποσχέσεις που έδιναν οι Βρετανοί για ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, προκειμένου η Ελλάδα να συνταχθεί στο πλευρό των συμμάχων και εναντίον των δυνάμεων του Άξονα.
Κάτω από αντίξοες συνθήκες γιορτάζουμε και φέτος ιδιαίτερα εμείς οι Έλληνες Κύπριοι τον φωτεινό σταθμό της Εθνικής μας Ιστορίας. Η 28η Οκτωβρίου, που συνδέει το παρελθόν με το παρόν, φωτίζει τον δρόμο του εθνικού μας μέλλοντος. Καθοδηγεί τα βήματά μας στον δρόμο του εθνικού χρέους και εμπνέει στις ψυχές μας την πίστη μας προς τη νίκη. Το νησί μας σήμερα, αντί να βρίσκεται στις μητρικές αγκάλες και να συνεορτάζει μαζί με ολόκληρο το ελληνικό έθνος, βρίσκεται μοιρασμένο κάτω από τη μπότα του Τούρκου κατακτητή. Δυστυχώς, για τους μικρούς λαούς τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι ανύπαρκτα.
Τη μεγαλύτερη όμως ευθύνη τη φέρουν οι σύμμαχοι της Ελλάδας. Οι Άγγλοι με τη βοήθεια των Αμερικανών, όταν πριν από 66 χρόνια εμείς οι Έλληνες Κύπριοι ζητήσαμε με τον ένοπλο αγώνα της ΕΟΚΑ να ενωθούμε με την Ελλάδα, αρνήθηκαν αυτό που οι ίδιοι τότε, όταν βρίσκονταν στις δύσκολες μέρες, είχαν υποσχεθεί για να ικανοποιήσουν δικά τους συμφέροντα. Η υποκριτική και ύπουλη πολιτική τους, μαζί με τα δικά μας -δυστυχώς- λάθη, οδήγησαν στην άρνηση του δικαιώματος αυτοδιαθέσεως στον αλύτρωτο κυπριακό ελληνισμό. Εκ των υστέρων έμειναν ασυγκίνητοι μπροστά στις θυσίες και τα ολοκαυτώματα της Ελλάδας και της Κύπρου.
Ίσως δεν έχουν διδαχθεί ακόμη ότι, όταν οι Έλληνες αναλάβουν ένα αγώνα που πιστεύουν ότι είναι δίκαιος και ιερός δεν λογαριάζουν τις δυσκολίες και τα εμπόδια που θα συναντήσουν. Και εμείς είμαστε Έλληνες γνήσιοι και ακραιφνείς όπως το έχουμε αποδείξει με τον τιτάνιο, τρισένδοξο και ανεπανάληπτο εκείνο αγώνα της ΕΟΚΑ του Διγενή και του Μακαρίου, που απετέλεσαν τη συνισταμένη των εθνικών πόθων και ονείρων μας.
Υπενθυμίζουμε ακόμη μια φορά, επ’ ευκαιρία του ιστορικού «ΟΧΙ» ότι χάρις στην Ελλάδα η Ευρώπη ανάπνευσε τον ελεύθερο αέρα της Δημοκρατίας και ο φασισμός εξέπνευσε. Οι θυσίες του ελληνικού λαού, όμως, δεν έχουν δικαιωθεί. Η πολιτισμένη Ευρώπη πρόδωσε τον εαυτό της και την ιστορία της. Υπάρχει όμως καιρός να ξεπλύνει αυτή την ντροπή και την ατίμωση που υπέστη ολόκληρο το Ελληνικό Έθνος από μια αιμοσταγή χώρα που ζητά τώρα με προβιά αμνού να εισέλθει στους κόλπους της Ενωμένης Ευρώπης.
Στο νησί μας, σήμερα, γίνονται προσπάθειες να επαναρχίσει ο κρίσιμος διάλογος που ίσως θα προδιαγράψει το μέλλον του τόπου μας. Και η Ευρώπη διαδραματίζει πρωτεύοντα ρόλο και έχει αν μη τι άλλο ηθικό χρέος να επανορθώσει το μεγάλο σφάλμα που έκανε έναντι ολόκληρου του ελληνικού έθνους δικαιώνοντας έτσι τους αγώνες και τις θυσίες ενός έθνους που έχυσε ποταμούς αιμάτων για Ελευθερία και Δικαιοσύνη για όλη την ανθρωπότητα.
