Ο Ανδρέας Κωνσταντίνου αποχαιρετά τον μεγάλο Έλληνα μουσικοσυνθέτη και μια από τις επιδραστικότερες προσωπικότητες του ελληνισμού.
Την Πέμπτη 9/9/2021 παρακολούθησα τη ταφή του Μέγα Μίκη Θεοδωράκη, και έγραψα αυτές τις γραμμές ως τον αποχαιρετισμό για τον μεγάλο αυτό άνδρα με υπέρτατο ανάστημα. Τον είχα συναντήσει τέσσερεις φορές, στο Λονδίνο και Πειραιά. Ένας ανδρειωμένος.
—Ενθάδε κείται αυτός που προέλασε, όχι για να κατακτήσει αλλωνών τη γη, αλλά να προστατεύσει τη δική του. Προέλασε για να ενώσει, με τη μουσική του, με τη ποίηση, το σθένος, το θάρρος του τους ανθρώπους, τους λαούς.
—Ενθάδε κείται ο πρεσβευτής των αδικημένων, ο μέγας μουσουργός που τραγούδησε και αφήκε ύμνους να τραγουδούμε για εκείνους που έφυγαν και για εκείνους που έρχονται.
—Ενθάδε κείται αυτός που δίδαξε στον λαό αυτά που έμαθε από τον λαό, που μορφώθηκε στα πανεπιστήμια των δρόμων, δάσκαλος των δασκάλων, τραγουδιστής της Δικαιοσύνης.
—Ενθάδε κείται αυτός που η μουσική του βροντοφωνάζει ότι το άδικο προχωράει σήμερα με βήμα όλο σιγουριά και μόνο ενωμένοι ως Έλληνες, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε και να νικήσουμε, το άδικο.
—Ενθάδε κείται ο πρεσβευτής του χθες, του σήμερα και του μετά. Οι στίχοι του, ή μουσική του ως ατελείωτος ύμνος λαλεί ότι οι πιεσμένοι του σήμερα, είναι οι νικητές του αύριο.
—Οι ανακριτές τον βασάνισαν και έδιωξαν τον τραγουδοποιό, Χιώτη, πως πέθανε την επομένη του τραγουδιού. Δεν είπαν πώς.
—Αγαπημένε Μίκη Θεοδωράκη, δέξου την ευγνωμοσύνη μας. Θα σε ακολουθούμε στη αιώνια ζωή που άφησε για εμάς τους μικρούς ή και για τους μεγάλους, το εργαλείο σου.
—Δυνατά αντηχεί η φωνή σου, η μουσική σου στο κάλεσμα για τον αγώνα των μαζών για δικαιοσύνη.
Τραγούδησες τη διεθνής
Έγινες εσύ ο διεθνής.
Χαιρετούμε το ανάστημα σου.
Ήταν πρωί του Αυγούστου κοντά στη ροδαυγή,
βγήκες να πάρεις αέρα στην ανθισμένη γη.
Ενθάδε κείται αετός της μούσας.
Αιωνία να σου είναι η μνήμη.
