Ο Ανδρέας Ησαΐας σχολιάζει πως ο άριστος φαίνεται μέσα από τον χαρακτήρα του και η ανάδειξή του, δεν γίνεται από τα πτυχία και τα διπλώματα ούτε και από τις γνωριμίες.
Θα ήθελα να σχολιάσω την αναφορά στους καταβολεμένους «Άριστους των Αρίστων».
– Το σύστημα των διορισμών αυτών, συναντάται κυρίως σε χώρες όπως και η δική μας, στις οποίες απουσιάζει μια μακρόχρονη δημοκρατική Πολιτεία κι ένα εξίσου δημοκρατικό αισθητήριο από τους πολίτες, που να μην ανέχονται, ή ακόμη χειρότερα να επιδιώκουν τέτοιες καταστάσεις.
– Εξελικτικά το φαινόμενο αυτό, σχετίζεται και με την ιστορική πορεία των λαών αυτών και την επήρεια που είχαν από άλλους λαούς, κυρίως Οθωμανούς, κατά τη διάρκεια μακροχρόνιας δουλειάς και κατοχής.
– Η απελευθέρωση και η δημιουργία ανεξαρτήτων κρατών, δεν άλλαξε τη δημιουργηθείσα κουλτούρα από τις παλιές νοοτροπίες.
– Οι οποίες, συνέχιζαν και συνεχίζουν μέχρι των ημερών μας.
– Προβάλλει εύλογα το ερώτημα. Μα αφού υπάρχει εδραιωμένα δημοκρατικό πολιτικό σύστημα, με θεσμούς, διαδικασίες και νόμους, πώς μπορεί να υπάρχουν ακόμα τέτοια φαινόμενα;
– Απλά, οι φορείς του πολιτικού συστήματος, πολιτικοί και κόμματα, που είναι ουσιαστικά οι θεματοφύλακες των θεσμών αυτών, είναι ταυτόχρονα και οι βασικοί καταστρατηγητές του. Και αυτό, για να μπορούν να διαιωνίζουν την εξουσία τους, στην πολιτική και τη διακυβέρνηση για πολλά-πολλά χρόνια. Γι’ αυτό και πολύ σπάνια αποχωρίζονται την «καρέκλα», ότι και να συμβαίνει.
– Αυτολιβανίζονται «άριστοι των αρίστων», επειδή έτυχε να έχουν κάποια «δυνατά πτυχία», ή και κάποια «επιτυχημένη» επαγγελματική πορεία κι όχι επειδή συνδέονται με τα κόμματα και το υπόγειο σύστημα γνωριμιών και παραγοντισμού (άλλου παπά Ευαγγέλιο).
– Τους λείπει όμως, η φρόνηση, ο προσγειωμένος τρόπος σκέψης (ταπεινόν φρόνημα), η ανιδιοτέλεια, η αφιλοκέρδεια, γι’ αυτό και πολλές φοράς, ουρανοβατούν και αποδεικνύονται κατώτεροι των περιστάσεων.
– Ήσαν καλοβαλμένοι, αλλά τους έλειπε η προβολή και η ανάγκη αυτοδιαφήμισης. Και αυτό επιτυγχάνεται με την αναρρίχηση σε δημόσια αξιώματα και την, όσο το δυνατό, μακροχρόνια παραμονή σε αυτά.
– Τέτοιες νοοτροπίες, δεν ανέχονται, πολλώ δε μάλλον, δεν παραδέχονται λάθη και ελλείψεις. Δείχνουν περιφρόνηση, αλαζονεία, ετσιθελισμό, επιβολή.
– Οι συνέπειες, δυστυχώς, φαίνονται στους πολίτες. Αυτοί δεν έχασαν και πολλά. Οι «επιτυχημένες» καριέρες που άφησαν προσωρινά, ή ακόμη, αυτές που δημιούργησαν στη διάρκεια της «ενασχόλησης» τους με τα κοινά, τους περιμένουν.
– Δυστυχώς, οι καταστάσεις αυτές, συντηρούν και επιδεινώνουν τα φαινόμενα της υπανάπτυξης σε όλους τους τομείς του δημόσιου βίου, της κοινωνίας και της οικονομίας.
– Η θεσμική καθιέρωση και παγίωση στην κοινωνία της αριστείας των αρίστων, μόνο οφέλη μπορεί να επιφέρει.
– Ο άριστος όμως φαίνεται μέσα από τον χαρακτήρα του. Η ανάδειξη του, δεν γίνεται από τα πτυχία και τα διπλώματα.
– Τον χαρακτηρίζει η ανιδιοτέλεια, η ταπεινοφροσύνη, η ολιγάρκεια, ο μη χρηματισμός, η αγάπη για προσφορά, η ανεξαρτησία από καταστάσεις και συμφέροντα. Γενικά, ότι κάνει τον άνθρωπο «ΕΛΕΥΘΕΡΟ» και ΩΡΑΙΟ.
– Αυτοί είναι οι αληθινοί ΗΓΕΤΕΣ, που μπορούν να οραματιστούν, να καθοδηγήσουν, να προγραμματίσουν, να υλοποιήσουν, να πετύχουν.
– Γιατί έχουν εσωτερικό περιεχόμενο, βασισμένο σε αληθινές αξίες και μπορούν να εμπνεύσουν και να κάνουν τη διαφορά.
