Ο Γιάννης Σαβεριάδης αναφέρεται σε άρθρο του δημοσιογράφου Σταύρου Χριστοδούλου.

Αγαπητέ κύριε Χριστοδούλου,
Αναφέρομαι στη στήλη σας «Επί Προσωπικού» της Κυριακής 9ης Φεβρουαρίου 2020 όπου ενδιατρίψατε επί του επόμενου και πρόσφατου επεισοδίου της σαπουνόπερας «Σάβιας Ορφανίδου» η οποία εκτυλίσσεται ενώπιόν μας από την εποχή που ο αυτοανακηρυχθείς «Νέστωρ» της πολιτικής ζωής της διχοτομημένης και λεηλατημένης Κύπρου, πρώην υπουργός Οικονομικών Χάρης Γεωργιάδης, την προήγαγε από την Κλίμακα Α8 μέσω διορισμού στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα Αναπτύξεως με υπερ-πολλαπλάσιες απολαβές.
Όπως πολύ καλά θυμάστε, ο πολιτικός «μέντορας» και διορίσας την αντέδρασε με τη χυδαιότητα στην οποία μας έχει πια συνηθίσει όταν πολλοί εναντιώθηκαν στην πιο πάνω πρωτοφανή κι ατεκμηρίωτη εύνοια που επέδειξε με την «προστατευόμενή του: «Τότε θα καταγγείλω κι εγώ τους άλλους που κάνουν τα ίδια!».
Είναι όντως θλιβερό να παρακολουθούμε ένα δημοσιογράφο γνωστό για τη σοβαρότητα των θέσεών του και ιδεών να περιπίπτει στην κλασική παγίδα που είναι τοπική κουλτούρα στην κατασπαραγμένη Κύπρο από τους διεφθαρμένους τάχα «πολιτικούς» μας κι αφού είναι άτρωτοι στις ανομίες τους, απλά σωπαίνουμε και χειροκροτούμε και τα έργα τους.
Η περίπτωση της αναγωγής της Σάβιας Ορφανίδου σε θέσεις και στημένη δημιουργία της ως «βουλευτή» είναι κατά τεκμήριον πολιτική διαφθορά, υφαρπαγή της ίδιας ευκαιρίας από πολλούς άλλους, πιο προικισμένους, μορφωμένους κι ηθικούς όσο κι ικανούς από το δημιούργημα του πρώην υπουργού. Η καταληκτική σας δήλωση στο εν λόγω άρθρο, «Πρέπει να της πιστωθεί ότι ρίσκαρε…», είναι δυστυχώς κι ατυχώς κωμικοτραγική αφού ούτε κοπίασε αλλά ούτε και ρίσκαρε για τη στημένη της και εφευρεθείσα τάχα «επιτυχία» κι είμαι απολύτως βέβαιος ότι συμφωνείτε μαζί μας.
Όλα τα άλλα χάθηκαν σ’ αυτόν τον τόπο με τις ορδές των ψευδοπολιτικών μας που μας λεηλατούν τις ψυχές και το μέλλον μας στο διαλυμένο μας νησί μέσω της βιομηχανίας του αιώνιου κυπριακού προβλήματος του οποίου είναι και τραγικά παράγωγα. Μας κρατούν ζωντανούς μερικές πένες που μέχρι σήμερα διαγιγνώσκουν τα ατέλειωτα πρωτοφανή που λαμβάνουν χώραν εις βάρος ενός βαθιά προβατοποιημένου λαού και λεηλατούν συνεχώς τις ψυχές και τις συνειδήσεις με τρόπο πολύ χειρότερο απ’ ό,τι η κατέχουσα Τουρκία. 
Ο πραγματικός καρκίνος δεν είναι οι Τούρκοι αλλά η ασύστολη διαφθορά, αγαπητέ κύριε, στη μισή Κύπρο που μας έμεινε και τη λεηλατούν καθημερινά οι ορδές των ψευδο-Σωτήρων μας χωρίς μία αξιοκρατία να είναι ανεχτή. Απλά η αυτοεφευρεθείσα Σάβια δεν αποτελεί παράδειγμα προς μίμησιν αλλά σίγουρα προς αποφυγήν.