Ο Κόλπος του Ομάν για τις ΗΠΑ είναι κάτι περισσότερο από πετρελαϊκή οδός και συνδετικό σημείο με τη Μέση Ανατολή, την Ινδική υπο-ήπειρο και την Ανατολική Ασία.
Εκτός των άνω οι ΗΠΑ έχουν από πολλές απόψεις κοινά συμφέροντα με την Ινδία καθώς επίσης με Σρι Λάνκα και Βαλβίδες. Οι λιμένες Ghabahar του Ιράν και Gwadar του Πακιστάν έχουν στρατηγική σημασία για την Ινδία και Κίνα λόγω της θαλάσσιας επέκτασής τους. Ιδιαίτερα για την Ινδία που μαζί με την Ιαπωνία εισήγαγαν τη στρατηγική για τον «Διάδρομο Ανάπτυξης» με τον οποίο θα συνδέονται Αφρική – Ασία – Άπω Ανατολή.
Η Σρι Λάνκα βρίσκεται κατά μήκος των θαλάσσιων οδών προς τον «Διάδρομο της Ανάπτυξης» της Ινδίας – Ιαπωνίας και το «One Belt, One Road» στους σχεδιασμούς της Κίνας.
Στον χώρο της Μέσης Ανατολής και Ανατολικής Μεσογείου με τα ενεργειακά αποθέματα και τις ενεργειακές εταιρείες (σε Ελλάδα, Τουρκία, Ισραήλ, Αίγυπτο, Ιράν, ΕΕ, Γαλλία και Ιταλία) διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο.
Εμπλοκή στην περιοχή έχουν οι μεγάλες δυνάμεις ΗΠΑ – Ρωσία – Κίνα. Ο πόλεμος στη Συρία οδήγησε στον καταμερισμό της ισχύος μεταξύ των εμπλεκομένων μερών. Η συστράτευση τής Hezbollah του Λιβάνου με το Ιράν έκαμε αξιοπρόσεκτη την παρουσία του στην περιοχή ενώ η ανοικτή επέμβαση της Ρωσίας σ’ αυτόν τον πόλεμο τη βοήθησε να κάμει ανοίγματα (Αίγυπτο – Ισραήλ – Σ. Αραβία και ευρύτερα) εξαιτίας της απομάκρυνσης των ΗΠΑ από την περιοχή.
Η απομάκρυνση των ΗΠΑ από την περιοχή έδωσε την ευχέρεια προς Τουρκία και Ιράν να εκμεταλλευθούν τη ρευστότητα στην περιοχή και να θέλουν να αναδειχθούν σε περιφερειακές δυνάμεις, ενώ για Κύπρο, Ισραήλ, Αίγυπτο, Σ. Αραβία και ΝΑΤΟ να αντιμετωπίσουν προκλήσεις από πλευράς Ρωσίας με την ανάπτυξη πλοίων, καθώς και από Κίνα προκλήσεις για κατασκευή υποδομών και οικονομική βοήθεια στις εύθραυστες οικονομίες των χωρών της περιοχής.
Λόγω των υπαρχουσών προκλήσεων οι ΗΠΑ είναι υποχρεωμένες να ενεργοποιήσουν τον ενδιαφέρον τους για την περιοχή με συμμαχίες και με διμερείς εμπορικές συμφωνίες, επενδύσεις και αναπτυξιακά έργα. Ήδη, η Κίνα έχει έτοιμα επενδυτικά προγράμματα για (Ελλάδα, Αίγυπτο, Αλγερία, Τουρκία, Ισραήλ, Ιταλία) που θα δώσουν άλλη διάσταση στην περιοχή.
Από την άλλη πλευρά η Ρωσία στοχεύει να αξιοποιήσει τη Μεσόγειο και την Ευρώπη συνδέοντάς τες με (Αφρική – Άπω Ανατολή διά του Ινδικού Ωκεανού και των θαλασσών επικοινωνίας (SLLOs) για να καταστεί οικονομικά και πολιτικά παγκόσμια αρένα παρά τις εντάσεις εκ μέρους της Τουρκίας που οι σχεδιασμοί της ομοιάζουν με εκείνους της Κίνας. Η στρατιωτική βάση της Κίνας στο Djibouti και η εμπλοκή της Συρίας στη Ρωσία αναχαίτισαν την αμερικανική επιρροή στη Μεσόγειο και Περσικό Κόλπο.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις του World Energy Outlook (Κίνα και Ινδία) μέχρι το 2030 θα εξαρτώνται ενεργειακά από τη Μεσόγειο με 80% και 90% η καθεμιά και το ΝΑΤΟ θα είναι υποχρεωμένο να αναπτύξει ισχυρές δυνάμεις και το («Αναχωματικό Δακτύλιο» από τη Νότια Θάλασσα της Κίνας και κατά μηνός του Ινδικού Ωκεανού – Μεσογείου Θάλασσας) με στρατιωτικές βάσεις και συμμαχίες με χώρες της Μέσης Ανατολής και νοτίου μέρους της Κεντρικής Ασίας, γιατί ο 21ος αιώνας είναι στο επίκεντρο των γεωπολιτικών εξελίξεων και εμπορικών οδών της Κεντρικής Ασίας και κόμβος για τους υδρογονάνθρακες για όλη την περιοχή του Ινδικού Ωκεανού.
