Ο δημοσιογράφος Κωστής Κωνσταντίνου, από την πρώτη γραμμή των γεγονότων, παρακολουθεί, καταγράφει και αναλύει όλες τις εξελίξεις για το philenews
Στις 07:40 σήμερα το πρωί άρχισαν να ηχούν οι σειρήνες στο Τελ Αβίβ για πρώτη φορά μετά από πολλές μέρες. Μερικά λεπτά αργότερα ακούστηκαν εκρήξεις ενώ η απαραίτητη για όποιον ζει ή επισκέπτεται το Ισραήλ αυτό το διάστημα εφαρμογή, έδειχνε ολόκληρη την πόλη και τα προάστιά της, μέχρι και το Lod και την περίμετρο του αεροδρομίου Ben Gurion κόκκινη. Kάτι που σήμαινε συναγερμό σε όλα τα σημεία για επίθεση.
Στη συνέχεια θα μαθαίναμε ότι στόχος ήταν μια μικρή, γνώριμη έκταση στα βόρεια του Τελ Αβίβ, ανάμεσα στα προάστια Ραμάτ ΧαΣαρόν και Χοντ ΧαΣαρόν. Εκεί βρίσκεται η στρατιωτική βάση Γκλιλότ, μια από τις έδρες των μυστικών υπηρεσιών του στρατού. Η βάση ήταν ένας από τους στόχους και της ιρανικής επίθεσης την 1η Οκτωβρίου και, τότε, ένας από τους βαλλιστικούς πυραύλους είχε πέσει μέσα στην Χοντ ΧαΣαρόν, για καλή τύχη των κατοίκων σε πάρκο, προκαλώντας μόνο εκτεταμένες ζημιές.
Γιατί όμως είναι τόσο αξιοπρόσεκτη η σημερινή επίθεση;
Πρωτίστως, διότι είναι η υλοποίηση της απειλής της Χεζμπολάχ προ ημερών ότι θα χτυπήσει και πέραν του βορείου Ισραήλ. Ακόμα περισσότερο όμως, διότι είναι μια ευκαιρία για να ασχοληθεί κανείς όχι με τις προθέσεις της τρομοκρατικής οργάνωσης (σ.σ. το «στρατιωτικό σκέλος» της προσδιορίζεται επίσημα ως τρομοκρατική οργάνωση από την Ευρωπαϊκή Ένωση) αλλά με τις δυνατότητές της.
Το γεγονός ότι η Χεζμπολάχ η οποία εξαπολύει καθημερινά μπαράζ με δεκάδες ρουκέτες και drones στο βόρειο Ισραήλ επέλεξε να ρίξει πέντε μόνο ρουκέτες προς το Τελ Αβίβ, τέσσερις από τις οποίες αναχαιτίστηκαν και μία έπεσε, ευτυχώς σε ανοιχτό χώρο, είναι μάλλον και μία πρόσθετη επιβεβαίωση των ισραηλινών εκτιμήσεων ότι τα 2/3 των ρουκετών της οργάνωσης έχουν καταστραφεί από τις ανηλεείς αντεπιθέσεις της ισραηλινής αεροπορίας το τελευταίο δεκαπενθήμερο στο νότιο Λίβανο αλλά και σε άλλες περιοχες όπου η Χεζμπολάχ διατηρούσε πυραύλους και υπόγειες βάσεις.
Η οργάνωση, πέρα από τους κομπασμούς του γενικού της γραμματέα ο οποίος αποκαλύφθηκε χθες ότι το έσκασε από τις αρχές του μήνα στην Τεχεράνη και από εκεί βιντεοσκοπούσε τα μηνύματα με τα οποία απειλούσε θεούς και δαίμονες, δεν σχολίασε ποτέ την εκτίμηση του Ισραήλ για το οπλοστάσιό της.
Πριν από τον πόλεμο, η Χεζμπολάχ διέθετε πυραύλους οι οποίοι μπορούσαν να πλήξουν στόχους ακόμα και πιο κάτω από το Εϊλάτ, στο νοτιότερο άκρο του Ισραήλ, 500 σχεδόν χιλιόμετρα νοτίως των συνόρων του Λιβάνου με το Ισραήλ. Και ίσως ακόμα να διαθέτει τέτοιους.
Η εκτίμηση όμως εδώ, είναι όμως πως τα στοχευμένα και μαζικά χτυπήματα του Ισραήλ, τα οποία βασίστηκαν σε προσεκτική συλλογή πληροφοριών για πολύ καιρό και ενόσω η Χεζμπολάχ έπληττε αδιάκοπα το Ισραήλ, έπληξαν ακριβώς εκείνο το κομμάτι του οπλοστασίου της οργάνωσης αφήνοντάς την περισσότερο με μικρότερου βεληνεκούς ρουκέτες και πυραύλους αλλά και με drones. Τα οποία, βέβαια, έχουν αποδειχθεί τεράστιος πονοκέφαλος για την ισραηλινή αεράμυνα, ειδικά μετά τις επιθέσεις στη βάση εκπαίδευσης των επίλεκτων Γκολάνι και στην κατοικία Νετανιάχου στην Καισάρεια.
Το ζητούμενο λοιπόν είναι να προκύψουν περισσότερες ενδείξεις αναφορικά με το τι μπορεί να κάνει πια η Χεζμπολάχ, έχοντας χάσει και τη δυνατότητα εισαγωγής οπλικών συστημάτων από τη Συρία κυρίως, εκεί όπου τα κατασκευάζει το Ιράν και τα περνά στο έδαφος του Λιβάνου. Το Ισραήλ δεν αφήνει να περάσει πια τίποτα από τη Συρία στο Λίβανο, ενώ το καθεστώς Άσαντ πανικόβλητο για το τι μπορεί να συμβεί και στο έδαφος του κρατά ξεκάθαρες αποστάσεις πλέον, περιορίζοντας ακόμα και τις κινήσεις των Ιρανών στρατιωτικών που βρίσκονται εκεί.
Από την άλλη βέβαια, το δεδομένο είναι πως η Χεζμπολάχ είναι ακόμα σε θέση να προκαλέσει αυτή την ώρα και άγνωστο για πόσο ζημιές και απώλειες στο Ισραήλ. Και αυτό δεν μπορεί κανείς να το παραβλέψει.
