Παρ’ όλες τις εκτιμήσεις και δημοσκοπήσεις καθ’ όλη την προεκλογική περίοδο, το Εθνικό Λαϊκό Μέτωπο (ΕΛΑΜ) δεν κατόρθωσε να κερδίσει την έκτη έδρα της Κύπρου στο Ευρωκοινοβούλιο της επόμενης πενταετίας (2014-2019).
Με ποσοστό 8,2% έμεινε στην πέμπτη θέση και δεν «έσπασε» το σερί της ΕΔΕΚ (10,6%) από το 2009.
Αν και το ποσοστό αποτελεί ρεκόρ για το ΕΛΑΜ, που απολαμβάνει κοινοβουλευτική εκπροσώπηση από το 2016, εντούτοις η νίκη της ΕΔΕΚ αποτελεί μεγάλη ήττα για τους εθνικιστές, οι οποίοι θεωρούσαν σίγουρο ότι θα εκλέξουν ευρωβουλευτή.
Κι όμως, ό,τι προηγήθηκε στην προεκλογική περίοδο, φαίνεται να «δούλεψε» τελικά εναντίον του ΕΛΑΜ, το οποίο βοηθήθηκε και από την αποχή για να ανεβάσει τα ποσοστά του από το 2.69% του 2014.
Γιατί έχασε τελικά την έκτη έδρα το ΕΛΑΜ
Πρώτον, ως ακροδεξιά και εθνικιστική δύναμη, δέχθηκε πυρά από σύσσωμο τον πολιτικό κόσμο. Αυτό, κυρίως βοήθησε την ΕΔΕΚ να συσπειρώσει, τόσο τους παραδοσιακούς της ψηφοφόρους, όσο και τους αναποφάσιστους, οι οποίοι δεν ήθελαν να εκπροσωπούνται στο Ευρωκοινοβούλιο από αυτές τις δυνάμεις. Ο ΔΗΣΥ, που τοποθετούσε εν πολλοίς την ακροδεξιά στο ίδιο κάδρο με την αριστερά, το ΑΚΕΛ, το ΔΗΚΟ και ο συνδυασμός Συμμαχία/Οικολόγοι βοήθησαν τελικά να ωθήσουν την ΕΔΕΚ στη διατήρηση της έκτης έδρας.
Δεύτερον, ο φόβος ανάδειξης της ακροδεξιάς, που σαρώνει τις κάλπες σε όλη σχεδόν την Ευρωπαϊκή Ένωση, λειτούργησε στους ψηφοφόρους ως αποτρεπτικό κριτήριο για την ψήφο στο ΕΛΑΜ και ως κίνητρο για την ψήφο στην ΕΔΕΚ και άλλες δυνάμεις.
Τρίτον, όπως οι περισσότερες δυνάμεις, ούτε το ΕΛΑΜ προέβαλε θετική ατζέντα και προτίμησε να «παίξει» σε ένα μη πολιτικό πεδίο, εκμεταλλευόμενο τη δυσαρέσκεια του κόσμου απέναντι στα παραδοσιακά κόμματα. Πάνω σε αυτή την αμφισβήτηση, όμως, δεν κατάφερε να περάσει την ΕΔΕΚ και να εκλέξει Ευρωβουλευτή.
Τέταρτον, το ΕΛΑΜ πλήρωσε την απουσία ικανών στελεχών και τη λογική απειρία τους στις προεκλογικές μάχες. Απέναντι στους «δεινόσαυρους» της πολιτικής σκηνής, δεν κατάφερε να πείσει τους ψηφοφόρους ότι είναι μια δύναμη που θα εκπροσωπεί επάξια την Κύπρο στο Ευρωκοινοβούλιο.
Πέμπτον, ίσως το συμπέρασμα είναι το ότι η ΕΔΕΚ κέρδισε την έκτη έδρα. Η συσπείρωση, σε ένα δύσκολο σκηνικό για την ηγεσία του Μαρίνου Σιζόπουλου, αλλά και η κινητοποίηση ψηφοφόρων εκτός κόμματος, μπροστά στον φόβο εκλογής υποψηφίου του ΕΛΑΜ, καθόρισε το αποτέλεσμα.
Προφανώς, ο πολλαπλασιασμός των ποσοστών του ΕΛΑΜ -0.22% το 2009, 2.69% το 2014 και 8.2% το 2019- αποτελεί νίκη για τους εθνικιστές του πολιτικού κόσμου της Κύπρου. Παρόλη την πολεμική που δέχτηκε, εδραιώθηκε για τα καλά στην πολιτική σκηνή, με σαφείς εισροές από τη νεολαία. Ωστόσο, σε αυτή την εκλογική διαδικασία, φαίνεται να λειτούργησαν προς το παρόν άλλα ένστικτα ανάμεσα στους ψηφοφόρους της Κύπρου.
