Οι δεσμεύσεις για ΑΤΑ για όλους, έγινε και πάλι ΑΤΑ για μερικούς. Και αυτό, λόγω της διαφωνίας των συντεχνιών αλλά και των όρων και των προϋποθέσεων που έθεταν οι εργοδότες. Χαμένοι από την νέα συμφωνία 370 χιλ. εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, οι οποίοι δεν θα πάρουν ούτε σεντ.
Και αυτό γιατί δεν καλύπτονται από συλλογικές συμβάσεις. Από την άλλη, 150 χιλ. εργαζόμενοι στο Δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, αλλά και κάποιοι στον ιδιωτικό τομέα θα επωφεληθούν της συμφωνίας. Στα θετικά η ένταξη 55 χιλ. εργαζομένων που λαμβάνουν τον κατώτατο μισθό, οι οποίοι κάθε διετία θα βλέπουν το μισθό τους να αυξάνεται κάπως. Δηλαδή, η συγκεκριμένη κατηγορία εργαζόμενων θα λαμβάνουν κάτι ψίχουλα και αυτά κάθε δύο χρόνια, ενώ οι υψηλόμισθοι εργαζόμενοι θα παίρνουν τριψήφιο νούμερο ΑΤΑ.
Η νέα συμφωνία ουσιαστικά μεγαλώνει την ψαλίδα των μισθών, με αποτέλεσμα οι υψηλόμισθοι για άλλη μια φορά να είναι πιο ευνοημένοι από τους υπολοίπους. Με την επαναφορά σε δεκαοκτώ μήνες στο 100% της ΑΤΑ, αυτοί θα καταλάβουν για τα καλά την αύξηση στις απολαβές τους, σε αντίθεση με τους χαμηλόμισθους.
Ουσιαστικά η πρόσφατη συμφωνία, όπως φάνηκε, στην πράξη ήταν αποτέλεσμα συμβιβασμού και από τα τρία μέρη, δηλαδή κυβέρνησης, εργοδότες και συνδικαλιστικές οργανώσεις. Κάποιος μπορεί να το ερμηνεύσει πως βγήκαν όλοι και κερδισμένοι και χαμένοι.
Στην περίπτωση του κράτους, βγαίνει κερδισμένο γιατί απέτρεψε μια μεγάλη εργασιακή αναταραχή, η οποία σε περίπτωση απεργιακών κινητοποιήσεων θα επηρεάζονταν η οικονομία με τις επιπτώσεις να προκαλούσαν κόστος στα δημόσια οικονομικά. Βγήκε, επίσης κερδισμένο γιατί εντάσσει στο θεσμό άλλους 55 χιλ. εργαζομένους του κατώτατου μισθού αλλά και γιατί το καλοκαίρι πριν από τις προεδρικές εκλογές θα επαναφέρει στο 100% την ΑΤΑ.
Στα αρνητικά της κυβέρνησης είναι γιατί δεν υλοποίησε το σύνθημα ΑΤΑ για όλους και μάλιστα κλιμακωτό για να μειωθεί το χάσμα των μισθών, αλλά και οι επιπρόσθετες δαπάνες που θα καταβάλει κάθε χρόνο λόγω της αύξησης του ποσοστού παραχώρησης.
Αυτό που κέρδισαν οι εργοδότες είναι πως ο θεσμός της ΑΤΑ θα συμπεριληφθεί στον κατώτατο μισθό κάθε δύο χρόνια αντί κάθε χρόνο που θα παραχωρείται στους υπόλοιπους άλλους δικαιούχους εργαζόμενους. Στο σημείο που έχασε η εργοδοτική πλευρά είναι η πιο σύντομη επαναφορά της ΑΤΑ αντί σε 3 με 4 χρόνια που ήταν το αρχικό της αίτημα.
Στο στρατόπεδο των συνδικαλιστικών οργανώσεων βγήκαν κερδισμένοι με την αποτροπή της νομοθετικής ρύθμισης της ΑΤΑ, με την επαναφορά της στο 100% τον Ιούλιο του 2027 και με την σταδιακή αύξηση του ποσοστού από τον Ιανουάριο του 2026. Έχασαν στο σημείο που απαιτούσαν ετήσια καταβολής της ΑΤΑ στους εργαζόμενους στο κατώτατο μισθό και κλιμακωτή απόδοση σε άλλους.
Ας ελπίσουμε η κυβερνητική πλευρά να μέτρησε καλά τα κουκιά της και να έκανε τις απαιτούμενες μελέτες για τον οικονομικό αντίκτυπο που θα έχει η συγκεκριμένη συμφωνία στα δημόσια οικονομικά. Συνήθως τα μεγαλύτερα λάθη στην οικονομία γίνονται σε καλούς καιρούς, δηλαδή σε περιόδους που η οικονομία καταγράφει ψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Δεν θα πρέπει να δαπανηθούν τα μαξιλαράκια της οικονομίας για την κάλυψη μόνο ωφελημάτων, αλλά θα πρέπει να χρησιμοποιούνται σε έκτακτες περιπτώσεις, καθώς δεν έχουν εκλείψει τόσο οι εξωγενείς όσο και εσωτερικοί δημοσιονομικοί κίνδυνοι για την Κύπρο.
