Η επίσκεψη του Προέδρου Χριστοδουλίδη στην Ουκρανία, πέραν από τους αυτονόητους συμβολισμούς της, είχε και ουσία. Και η ουσία, έγκειται στο ερώτημα κατά πόσον η μικρή και διχοτομημένη Κύπρος μπορεί να διαδραματίσει οποιοδήποτε ρόλο στις διεθνείς εξελίξεις για ένα καυτό πρόβλημα, όπως είναι αυτό της Ουκρανίας;

Ανεξάρτητα του ότι ο κ. Χριστοδουλίδης επισκέφθηκε την Ουκρανία και είχε επαφές με τον Ζελένσκι ως Πρόεδρος της Κύπρου, φόρεσε και το καπέλο του επόμενου Προέδρου του Συμβουλίου Αρχηγών της Ε.Ε.

Το ερώτημα μας γίνεται πιο επίκαιρο αν αξιολογήσουμε το ότι η επίσκεψη Χριστοδουλίδη στην Ουκρανία γίνεται σε μια πολύ κρίσιμη συγκυρία, όπου ΗΠΑ, Ρωσία και ΕΕ συζητούν εντατικά, για να βρεθεί μια λύση για τερματισμό του πολέμου μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας.

Μέχρι στιγμής δεν έγινε γνωστό κατά πόσο ο κ. Χριστοδουλίδης ήταν κομιστής κάποιων προτάσεων, είτε της ΕΕ, είτε των ΗΠΑ προς τον Ζελένσκι, αλλά σίγουρα στις μεταξύ τους συνομιλίες θα συζητήθηκαν το σχέδιο Τραμπ για την Ουκρανία, οι απαιτήσεις της Ρωσίας και οι θέσεις του Κιέβου. Άρα, είτε με τον έναν, είτε με τον άλλο τρόπο, ο Χριστοδουλίδης θα πρέπει να ενεπλάκη στα σενάρια επίλυσης του Ουκρανικού.

Εδώ στη Λευκωσία, όλοι ξέρουμε ότι η χώρα μας δεν μπορεί ούτε να διαδραματίσει κεντρικό ρόλο, ούτε να επηρεάσει τις εξελίξεις σ΄ ένα διεθνές θέμα, με τόσα πολλά  αντικρουόμενα γεωπολιτικά και οικονομικά συμφέροντα.

Από την άλλη, η έμμεση εμπλοκή της Κύπρου στο διεθνές παζάρι για την Ουκρανία προσθέτει πόντους στο διπλωματικό εκτόπισμα της χώρας μας. Ειδικά μετά και τη συμβολή μας στην ανθρωπιστική κρίση της Γάζας, μέσω του σχεδιασμού «Αμάλθεια».

Συνοψίζοντας όλα αυτά, μπορούμε να πούμε ότι η μικρή και αδύνατη Κύπρος, παρά το δικό της εθνικό πρόβλημα, βρίσκεται στο επίκεντρο της διεθνούς διπλωματίας και διαδραματίζει, έστω ένα μικρό ρόλο.

Αυτή η σημαντική δυνατότητα μας δίνεται λόγω της παρουσίας μας στην Ε. Ένωση και ειδικά σήμερα με την ανάληψη της Προεδρίας της για το α’ εξάμηνο του 2026.

Αυτό θα πρέπει να το έχουν υπόψη τους όσοι ήταν εναντίον της ένταξης της χώρας μας στην ΕΕ και διαδήλωναν στους δρόμους, φωνάζοντας απερίσκεπτα “ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο”.

Χωρίς την ιδιότητα της ευρωπαϊκής χώρας, η Κύπρος δεν θα μπορούσε να αναλάβει αυτές τις πρωτοβουλίες, οι οποίες έμμεσα υποβοηθούν και το δικό μας εθνικό θέμα.

Πίσω από τα όποια οφέλη από τις διεθνείς πρωτοβουλίες Χριστοδουλίδη, βρίσκεται το Κυπριακό για το οποίο τώρα φαίνεται ότι θα αναληφθεί μια νέα πρωτοβουλία.

Επανερχόμενοι, λοιπόν, στο αρχικό ερώτημα, λέμε ότι η Κύπρος λόγω της ιδιότητάς της ως πλήρες μέλος της ΕΕ μπορεί να διαδραματίζει κάποιο ρόλο σε διεθνή ή περιφερειακά θέματα που απασχολούν τον πλανήτη.

Και η συνεισφορά μας στη διεθνή σκακιέρα, δεν μπορεί παρά να μας αναβαθμίζει στα μάτια του διεθνούς πολιτικού και διπλωματικού γίγνεσθαι, με προφανή και σημαντικά  οφέλη για το Κυπριακό.