Πάνε και οι διαδηλώσεις, πάνε και πορείες, πάνε όλα. Και δεν εννοώ ότι οι εκδηλώσεις θα σταματήσουν επειδή η Αστυνομία δέρνει τον κόσμο, αφού στο κάτω, αυτό συνέβαινε ανέκαθεν. Είναι, ας πούμε, κάτι σαν κεκτημένο δικαίωμα. Και οφείλαμε να τις εκφράσουμε τις ευχαριστίες μας επειδή συντηρεί την παράδοση.
Είναι, όπως τις λαπρατζιές, τον χορό του σύκου, του παρπουτσόσυκου κοκ. Αλλά αυτό (η δια ροπάλου αντίδραση της Αστυνομίας) δίνει την ευκαιρία στον καθένα να ρωτά τους αστυνομικούς (και αναφέρομαι στην εκδήλωση έξω από το υπουργείο Εξωτερικών) ό,τι φανταστεί. Απευθυνόταν ο άλλος στα όργανα της τάξεως και ρωτούσε, «γιατί μας δέρνετε»; Και τα όργανά μας (της τάξεως) τον έγραφαν κανονικά και συνέχιζαν «το βιολί τους» για να μην πω, «το ραβδί τους». Πήραν και φόρα (είναι να μην ενεργοποιηθούν τα όργανα της τάξεως) και προπηλάκισαν και πρώην υπουργό.
Βεβαίως, στο σημείο αυτό, για να είμαι δίκαιος, οφείλω να ομολογήσω, πως βρίσκω απόλυτο δίκιο στην Αστυνομία, όταν αναφέρει πως τα όργανά μας δεν αναγνώρισαν τον πρώην υπουργό. Δεν θα σχολιάσω το κατά πόσον θεωρείται αυτονόητο να τις τρως αν δεν είσαι πρώην υπουργός και να γλυτώνεις το ξύλο αν είσαι πρώην υπουργός και σε αναγνωρίσουν.
Άλλο είναι που θέλω να θίξω για να στηρίξω τα όργανά μας. Βλέπεις μπροστά σου ένα λεβέντη δύο μέτρα ύψος (συν-πλην 20 εκατοστά), ξανθό, γαλανομάτη (με δυο λόγια ένα μοντέλο), οπόταν συγχύζεσαι. Δεν είσαι απολύτως βέβαιος αν είναι ή δεν είναι ο Νεοκλής Συλικιώτης, όσο κι αν του μοιάζει. Έχουν και οι αστυνομικοί τα δίκαια τους. Βεβαίως, σε άλλες εποχές, συνάδελφοι τους αστυνομικοί, εξελάμβαναν τον Νεοκλή Συλικιώτη για Κούρδο, αν είναι δυνατόν.
Όμως, είναι η ταπεινή μου γνώμη, πως δεν μπορεί κάθε όργανο να ενεργεί κατά το δοκούν και να δρα ανεξέλεγκτα. Κάποια στιγμή, ο ακρο-δημοκράτης υπουργός Δικαιοσύνης (επιστρατεύω τον όρο ακρο-δημοκράτης για να προλάβω όλους όσοι δυνατόν να τον θεωρούν ακρο-δεξιό) πρέπει να αποφασίσει, όχι μόνο για το πως συμπεριφέρεται η Αστυνομία αλλά και για άλλα ζητήματα. Όπως για παράδειγμα, πόσο χριστιανικό είναι να συμπεριφέρεσαι σαν σταυροφόρος αντί σαν όργανο επιβολής της τάξεως την οποίαν μόνο οι αστυνομικοί διασάλευσαν. Αλλά, κάνουμε τους έξυπνους επειδή πολιτικός προϊστάμενος δεν είναι ο υπουργός Διασποράς του Ισραήλ αλλά ο Μάριος Χαρτσιώτης ο οποίος βλέπει με πόνο ψυχής τους αστυνομικούς να κτυπάνε διαδηλωτές.
Βεβαίως, ο κ. Χαρτσιώτης δεν πρωτοτύπησε αφού προηγήθηκαν άλλοι υπουργοί, οπόταν δεν πρέπει να διερωτόμαστε «γιατί δέρνει η Αστυνομία»; Χαλόου, ποια είναι η δουλειά της; Να κάμνει τον τροχονόμο; Ή ξεχάσατε την ατάκα πρώην υπουργού ότι «η Αστυνομία δέρνει, δεν δέρνεται»; Ξεκάθαρα πράγματα. Ή θα προτιμούσαν οι πολίτες να βλέπουν τα περιπολικά σταθμευμένα στα χωράφια (αν γίνομαι αντιληπτός;). Λέμε τώρα.
Η Αστυνομία είναι ταγμένη από την πλειοψηφία των βουλευτών να ρυθμίζει την τροχαία κίνηση κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων. Και όταν ακόμη οι διαδηλωτές περπατούν στο πεζοδρόμιο θα τους σπρώχνει στο δρόμο για να μπορεί να τους δείρει για να ανέβουν ξανά στο πεζοδρόμιο.
Και μεταξύ μας (να τα λέμε κι αυτά) πολλές διαδηλώσεις είναι και άνευ αντικειμένου. Μα είναι δυνατόν επειδή οι σύμμαχοι (και πρώην σύμμαχοι των Τούρκων) Ισραηλίτες δολοφόνησαν περίπου 60.000 ανθρώπους (εκ των οποίων χιλιάδες είναι παιδιά) να οργανώνουμε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας στην Κύπρο; Πρέπει να το πάρουμε απόφαση, πως με τον Ισραήλ θα ζήσουμε ή θα πεθάνουμε μαζί και προσωπικά φοβάμαι το δεύτερο. Η πορεία μας είναι κοινή. Πάρτε παράδειγμα το πολυσυζητημένο καλώδιο το οποίο θα πληρώσουμε εμείς και αν καμιά φορά χρησιμοποιηθεί, θα εξυπηρετήσει πρώτα το Ισραήλ και μετά εμάς. Και όταν κάποιος από τους εχθρούς του Ισραήλ (που δεν είναι και λίγοι) επιθυμεί να το πλήξει αλλά δεν έχει τη δυνατότητα, θα μπορεί να βομβαρδίζει τους συμμάχους του, δηλαδή εμάς. Μπορεί, εξάλλου, να προκαλέσει πλήγμα σε κάποια από τις συνοικίες της Κύπρου στις οποίες η πλειοψηφία των κατοίκων είναι εβραίοι. Το καλό είναι ότι σε κάποιες περιοχές άρχισαν να μην επιτρέπουν την είσοδο σε οποιονδήποτε μη εβραίο. Θα μου πεις «χώρα δική τους είναι η Κύπρος, ό,τι θέλουν κάνουν».
Όμως, προτού φύγουμε εντελώς από το καλώδιο να αναφέρω πως κάποιοι δεν λαμβάνουν υπόψιν τη θέση της κυβέρνησης μας (αν έχουμε κυβέρνηση και αν η κυβέρνηση έχει θέση) και λένε ό,τι τους κατέβει. Και για να μην μιλάμε με γενικότητες, αναφέρομαι στον Αβέρωφ Νεοφύτου, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ μας είπε, πως όχι μόνο το έργο του καλωδίου, αλλά ούτε και οποιοδήποτε άλλο ενεργειακό έργο θα ολοκληρωθεί με άλυτο το κυπριακό. Προέβλεψε δε, πως «χωρίς λύση θα παράγουμε καθημερινά ωραίες ενεργειακές ιστορίες, θα εντυπωσιαζόμαστε μερικές ώρες και θα προσγειωνόμαστε τις επόμενες». Να μου επιτραπεί να εκφράσω την άποψη, πως όσα ισχυρίζεται και προβλέπει ο Αβέρωφ Νεοφύτου αποτελούν κινδυνολογίες οι οποίες σύντομα θα διαψευσθούν. Θα ήθελα δε να εκφράσω την κραταιά πεποίθηση, πως προτού καν παρέλθουν 100 χρόνια θα αρχίσει η πόντιση του καλωδίου, αν το ξοφλήσουμε μέχρι τότε. Εκτός και αν καταλάβουν ολόκληρη την Κύπρο οι Τούρκοι, οπόταν το καλώδιο θα ποντιστεί την επομένη μέρα.
Βεβαίως, στην πολιτική και στους συσχετισμούς υπάρχουν ανατροπές και ειδικά μετά την αναφορά του Προέδρου της Δημοκρατίας, πως αν μπορούσε θα υπέβαλλε αίτηση για ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ την επομένη, σήμανε συναγερμός από την Αυστραλία μέχρι και την Αργάκα επειδή ακόμη και αυτές τούτες οι αγορές συνειδητοποίησαν τις οικουμενικές αλλαγές που θα μπορούσαν να επέλθουν. Βεβαίως, αυτός που τα έκανε πάνω του ήταν ο Πούτιν φοβούμενος ότι Τούρκοι και Ελληνοκύπριοι (ο φονιάς με το θύμα αγκαλιά, όπως θα τραγουδούσε και ο Σαββόπουλος) θα εισέβαλλαν στη Ρωσία για να απελευθερώσουν τις κατεχόμενες περιοχές της Ουκρανίας, αποκαθιστώντας το διεθνές δίκιο. Ακολούθως θα στραφούν προς την Κύπρο και ύστερα θα ξυπνήσουμε. Και για να το δέσουμε με τις διαδηλώσεις, το ΑΚΕΛ και οι συνοδοιπόροι του δεν θα έχουν μούτρα να φωνάξουν «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» ή «ΝΑΤΟ-ΣΙΑ- προδοσία». Ειδικά τώρα που ο πρόεδρος των ΗΠΑ είναι έτοιμος να κηρύξει τον πόλεμο αν δεν του απονείμουν το Νόμπελ ειρήνης, το μόνο σύνθημα που θα επιτρέπεται στις διαδηλώσεις θα είναι «ΝΑΤΟ-ΣΙΑ-Ελευθερία».
