Δεν είναι ότι ο Ερχιουρμάν απέκρυψε την ιδεολογία του πριν τις παράνομες εκλογές, ούτε δήλωσε ποτέ πως θα συγκρουστεί με το τουρκικό αφήγημα ή με την κατοχική πραγματικότητα για να συμβάλει στην επίλυση του Κυπριακού. Εδώ και χρόνια, οι δηλώσεις του δεν έδειχναν έναν πολιτικό με μοναδικό σκοπό την ειρήνευση και τη λύση, έστω και μέσω της τουρκόπνοης Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Έδειχναν κάποιον που θα έκανε τα πάντα για να εκλεγεί, όχι ηγέτης των Τουρκοκυπρίων, μα εγκάθετος της Άγκυρας με μερική ελευθερία στα εσωτερικά του ψευδοκράτους.
Οι γνωστοί Ελληνοκύπριοι είναι αυτοί που τον έκαναν κάτι άλλο, σε μια φαντασίωση που επαναλαμβάνει την ιστορία ως φάρσα. Ο ηγέτης του CTP μιλούσε για εγγυήσεις της Τουρκίας (και πριν την 19η Οκτώβρη), για χαλαρή ομοσπονδία και δύο ιδρυτικά συνιστώντα κρατίδια ή/και κράτη, για κατοχή από τους Ελληνοκύπριους και άλλα φαιδρά. Εν ολίγοις, οι Τουρκοκύπριοι δεν ψήφισαν έναν δεύτερο Ακιντζί, όπως διαλαλούν οι οπαδοί της όποιας λύσης. Ψήφισαν έναν «αναίμακτο» Τατάρ, μια αναβαθμισμένη εκδοχή του, που θα λέει «ομοσπονδία» και θα εννοεί «δύο κράτη», που θα λέει «ειρήνη στην Κύπρο» και θα εννοεί «τουρκικός στρατός στην Κύπρο». Φτάνει που τρέφει τις ψευδαισθήσεις όσων νομίζουν πως το κλειδί της λύσης είναι στο γραφείο του Χριστοδουλίδη.
ΑΛ.ΜΙΧ.
