Με αφορμή το «Σπασμένο Γυαλί» του Άρθουρ Μίλλερ που έρχεται στην Κύπρο στα πλαίσια του Διεθνούς Φεστιβάλ Κύπρια, η πρωταγωνίστρια της παράστασης μάς μιλά για τη Σύλβια, έναν από τους πιο απαιτητικούς και σημαντικούς ρόλους στη θεατρική της καριέρα και για την ανάγκη του ανθρώπου να ψάχνει βαθιά μέσα του μέχρι να βρει αυτό που του στερεί την ευτυχία και που τελικά, μπορεί να τον καθηλώσει.
 
– Ποια ήταν τα συναισθήματά σας όταν διαβάσατε το έργο; Πολύ έντονα, πολύ δυνατά γιατί είναι ένας αγαπημένος συγγραφέας, που δεν είχα παίξει μέχρι τώρα κάποιο έργο του. Γι’ αυτό και δεν μπορούσα παρά να πω το «ναι». Μου άρεσε πολύ η ιδέα της συνεργασίας με τον Γιάννη Βούρο και με την Άσπα Καλλιάνη στη σκηνοθεσία και πίστεψα σε αυτό από την πρώτη στιγμή.
 
– Ο ρόλος της Σύλβιας αποτελεί ορόσημο για τη θεατρική σας καριέρα; Βεβαίως και θεωρώ ότι είναι σημαντικό σημείο και στιγμή της δουλειάς μου και πραγματικά νομίζω ότι ήρθε την κατάλληλη στιγμή. Νιώθω ότι ήμουν έτοιμη να αντιμετωπίσω τις απαιτήσεις του ρόλου, ήταν μια μεγάλη πρόκληση και ήμουν ανοιχτή στο να δεχτώ τέτοιου τύπου προκλήσεις. Όλο το έργο είχε μεγάλες δυσκολίες, αλλά με δυσκόλεψε πιο πολύ η ακινησία που έπρεπε να έχω στα κάτω άκρα και να εκφράζομαι από τη μέση και πάνω πιο έντονα, λόγω αυτής της ιδιαιτερότητας.
 
– Πώς βρήκατε το μέτρο; Πάντα ψάχνεις το μέτρο και όχι μόνο στις πρόβες αλλά και κατά τη διάρκεια των παραστάσεων. Και είναι δύσκολο να το βρεις, πολύ δύσκολο.
 
-Ποιο είναι το μήνυμα του έργου; Δεν υπάρχει βέβαια ένα μόνο μήνυμα σε ένα έργο τόσο σπουδαίο και τόσο κλασικό. Είναι ένα έργο που ξεκινά με αφορμή ένα κοινωνικό-πολιτικό-ιστορικό γεγονός αλλά γίνεται πάρα πολύ προσωπικό. Με αυτό το κείμενο, ο καθένας έρχεται αντιμέτωπος με τους δαίμονές του, με τον εαυτό του, με τη σχέση του ή το γάμο του, την οικογένεια και την καταπίεση που ενδεχομένως να ασκεί ο ένας στον άλλον και πώς αυτό μπορεί να σε καθηλώσει.

– Πώς μπορούμε να ξεθάψουμε όλα αυτά που βρίσκονται βαθιά μέσα μας; Ο καθένας αντιλαμβάνεται με διαφορετικό τρόπο αυτό το θέμα του και μπορεί να κάνει διαφορετικά πράγματα γι’ αυτό, είναι υποκειμενικό. Άλλοι μιλάνε στους φίλους τους, άλλοι σε ψυχοθεραπευτές, άλλοι προσπαθούν να βρουν τη λύση μόνοι τους. Σημασία έχει να αντιληφθείς ότι υπάρχει πρόβλημα και από εκεί και πέρα θα βρεις την άκρη σου.

– Θεωρείτε ότι ο κόσμος είναι πιο ενημερωμένος σήμερα για τις ψυχικές ασθένειες; Λιγότερο προκατειλημμένος; Είναι, χρειάζεται όμως να διανύσουμε πολύ δρόμο ακόμα και απαιτείται χρόνος. Είναι σε πολύ καλύτερο σημείο απ’ ό,τι ήταν παλαιότερα. Μερικά πράγματα όμως εξακολουθούν να είναι ταμπού για κάποιους. Θεωρούσαν για παράδειγμα ότι η ψυχανάλυση είναι για τρελούς, ενώ δεν είναι έτσι…

– Δηλώσατε πως είχατε κάνει και εσείς ψυχανάλυση. Και θα ξαναπάω, αν χρειαστεί. Είναι πολύ προσωπικό το θέμα, ώστε να αναφέρω λεπτομέρειες, αλλά εμένα με βοήθησε πολύ. Κάποιους άλλους μπορεί να μην τους βοηθήσει η ψυχανάλυση αλλά άλλα πράγματα, όπως η γιόγκα, ένας πνευματικός, η  συζήτηση με φίλους ή ένα σπορ.

– Τι είναι αυτό σε μια θεατρική παράσταση που παρασύρει τον θεατή; Η καλή παράσταση, το καλό κείμενο, η καλή συνεργασία. Να μην κοροϊδέψει και να δημιουργήσει συναισθήματα στον κόσμο. Ο σκηνοθέτης να βάλει τον θεατή σε αυτό που βιώνει και ο ίδιος εκείνη την ώρα.

– Το κοινό είναι πιο απαιτητικό σήμερα, σε σχέση με το παρελθόν; Πάντα ήταν απαιτητικό. Απλώς τώρα δέχεται πολλές πληροφορίες και ίσως κάποια στιγμή να χάνεται λίγο, αλλά τελικά βρίσκει τον δρόμο του.

– Ποια τα επόμενά σας σχέδια; Συνεχίζω με παραστάσεις για το «Σπασμένο Γυαλί» και ίσως να κάνω κάτι στην τηλεόραση, το οποίο δεν γνωρίζω ακόμα.
 
INFO: Διεθνές Φεστιβάλ Κύπρια 2019. 9 Σεπτεμβρίου, 20:30 – 22:30, Λεμεσός, Παττίχειο Θέατρο, 77772212. 10-12 Σεπτεμβρίου, Λευκωσία, 20:30 – 22:30, Θέατρο ΘΟΚ, 77772717.

Περιοδικό Go, τεύχος 79.