Μανώλης Ανδριωτάκης: Θέλουμε πραγματικά έναν καλύτερο κόσμο;

Ακόμα και το πιο ταπεινό πράγμα, μια φαινομενικά άχρηστη λεπτομέρεια μπορεί να αποτελέσει χρησιμότατο υλικό για ένα βιβλίο.

– Το σημείο εκκίνησης για τη συγγραφή του «Το Δεξί Χέρι» ήταν κάποιο συγκεκριμένο συμβάν; Ξεκίνησα να γράφω το «Δεξί Χέρι» το 2014. Δεν ήταν ένα συγκεκριμένο συμβάν η αφορμή, αλλά ένα γενικότερο αίσθημα δυσφορίας που ένιωθα για την πολιτική κατάσταση στη χώρα. Βέβαια, τα επιμέρους συμβάντα που αποτέλεσαν την πρώτη ύλη του μυθιστορήματος ήταν πολλά. Και σίγουρα, έπαιξε μεγάλο ρόλο το γεγονός ότι εκείνη την εποχή που ξεκίνησα το γράψιμο εργαζόμουν στη δημόσια ραδιοτηλεόραση. Αυτά που έζησα στον συγκεκριμένο Οργανισμό ήταν καλό καύσιμο. Όπως επίσης κι η πολύ στενή επαφή μ’ ένα σύνολο παθογενειών της δημόσιας σφαίρας, που ήρθε σαν αποτέλεσμα της πολυετούς ενασχόλησής μου με την επαγγελματική δημοσιογραφία.  

– Με ποια λόγια θα συστήνατε το νέο σας βιβλίο σε κάποιον που δεν γνωρίζει τίποτε για σας; Το μυθιστόρημά μου μιλά για την πολιτική των παρασκηνίων, των διαδρόμων, των κλειστών δωματίων. Μιλά για την αθέατη πλευρά των πολιτικών αποφάσεων, για τους ανταγωνισμούς, τους τακτικισμούς, για τον κυνισμό και τη σκληρότητα της μικροπολιτικής. Είναι ένα πολιτικό θρίλερ, που επιχειρεί να δει κάτω απ’ τη γυαλισμένη εικόνα, πίσω απ’ τα ψεύτικα χαμόγελα και τις πόζες. Το ερώτημα που υποβόσκει κάτω απ’ τις σελίδες του είναι: θέλουμε πραγματικά έναν καλύτερο κόσμο για όλους; Μπορούμε κάτι καλύτερο; Ή είμαστε παγιδευμένοι όλοι στους εγωισμούς μας; 

 

– Αλήθεια, από πού παίρνετε ιδέες για τα βιβλία σας; Οι ιδέες έρχονται απ’ τα πιο αναπάντεχα μέρη. Ακόμα και το πιο ταπεινό πράγμα, μια φαινομενικά άχρηστη λεπτομέρεια μπορεί να αποτελέσει χρησιμότατο υλικό για ένα βιβλίο. Η αναζήτηση όμως των ιδεών χρειάζεται εξάσκηση, είναι δουλειά κανονική, που μάλιστα δεν σταματά ποτέ. Πρέπει να ξέρεις πού να ψάχνεις, αλλά και πώς. Ορισμένες φορές, μπορεί να αρκεί το να μην κάνεις τίποτα. Γι’ αυτό είναι απαραίτητο να έχεις πάντα γύρω σου ένα κομμάτι χαρτί κι ένα στιλό για να καταγράφεις τα ευρήματά σου. Απ’ την άλλη, διαβάζω πάρα πολύ κι ενημερώνομαι για το καθετί. Είμαι περίεργος και μου αρέσει να ακούω περιστατικά απ’ τη ζωή ανθρώπων που γνωρίζω.  

 

– Ποιο βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα και σας ενθουσίασε; Διάβασα το «Ή μη Βλάπτειν» του Henry Marsh. Ένας νευροχειρουργός μιλά για την εκπληκτικά δύσκολη και μεγαλειώδη δουλειά του με τον πιο απλό κι όμορφο τρόπο. Βαθιά ανθρώπινος, με χιούμορ, συναίσθηση των ορίων, προσγειωμένος και στοχαστικός, ο συγγραφέας εκπέμπει σοφία, πίστη κι αγάπη προς τον άλλο. Ένα συναρπαστικό βιβλίο.