«Ιδανικά, ναι, θα ήθελα ηρεμία, ησυχία κ.λπ., αλλά αν περίμενα τις ιδανικές συνθήκες για να γράψω, δεν θα είχε γράψει ποτέ τίποτα.»
– Ποια στοιχεία συνδέουν τις δυο πρωταγωνίστριες στο βιβλίο σας «Αέρας στο πρόσωπό της»; Εκτός από το κοινό όνομα, τις συνδέει ο τόπος στον οποίον ζούνε, το (ανώνυμο) νησί του Αιγαίου. Η απειλητική παρουσία της Τουρκίας, άσχετα με το κατά πόσον η απειλή είναι πραγματική ή στο μυαλό τους. Κάτι ακόμα τις συνδέει αλλά δεν θέλω να το αποκαλύψω, θα ’ναι σαν να «δίνω» όλα τα μυστικά της ιστορίας…
– Ταυτίζεστε με κάποια από της ηρωίδες σας; «Και με τις δύο, για διαφορετικούς λόγους. Με την πιτσιρίκα Ευάνθη, επειδή την έφτιαξα πάνω στη δική μου προ-εφηβεία, στον τρόπο που βλέπουν τα παιδιά τη ζωή, πόσο μάλλον την περιπέτεια. Με την Εύα ταυτίζομαι επειδή συγχέω μερικές φορές τα όρια της πραγματικότητας με αυτά της φαντασίας, και για μεγάλες περιόδους ζω με «ευσεβείς πόθους». Επίσης την έβαλα να ανταποδίδει τη βία με επιθετικότητα, κάτι που θα ήθελα πολύ να είχα κάνει κι εγώ η ίδια σε διάφορες φάσεις της ζωής μου.
– Περιγράψτε μας το περιβάλλον στο οποίο γράφετε. Συνήθως γράφω στο λάπτοπ, στην κουζίνα, με κάποιο φαΐ στον φούρνο που μισο-καίω, ή μετά το μεσημεριανό φαγητό, ώρες που λείπουν όλοι από το σπίτι. Μπορώ να γράψω σε οποιοδήποτε περιβάλλον, εκπαιδεύτηκα στον «Ταχυδρόμο» σε ανοιχτές αίθουσες με τηλέφωνα, γραφομηχανές και δυνατές φωνές στο μπακγκράουντ. Ιδανικά, ναι, θα ήθελα ηρεμία, ησυχία κ.λπ., αλλά αν περίμενα τις ιδανικές συνθήκες για να γράψω, δεν θα είχε γράψει ποτέ τίποτα. Θυμάμαι να γράφω κεφάλαια ολόκληρα (του μυθιστορήματος «Ευτυχία») κάτι καλοκαιρινές νύχτες σε νοικιασμένο θερινό σπίτι στη Θάσο, όταν τα μικρότερα παιδιά μου ήταν 3-4 χρονών κι έπεφταν για ύπνο νωρίς. Γενικά, αν έχω μια ελεύθερη ώρα, μέρα ή νύχτα, θα γράψω. Προτιμώ τρεις ελεύθερες ώρες, ή πέντε, αλλά και με τη μία ώρα κάτι θα καταφέρω.
– Ποια στοιχεία θεωρείτε απαραίτητα σ’ ένα βιβλίο για να σας προκαλέσουν το ενδιαφέρον ως αναγνώστρια; Η ζωηρή, πολυδιάστατη, μυστηριώδης, αισιόδοξη αλλά καθόλου φέικ ηρωίδα σε συνδυασμό με δράση, εσωτερική και εξωτερική. Θέλω να ζει μια περιπέτεια, και να τη ζω μαζί της διαβάζοντας. Μπορεί να είναι άνδρας ο ήρωας, διαβάζω πολλά αστυνομικά που είναι στημένα, παραδοσιακά, πάνω σε άνδρες. Αλλά τα βιβλία που ζηλεύω είναι αυτά με τις δυνατές γυναίκες ηρωίδες.
– Ποια βιβλία που διαβάσατε πρόσφατα ξεχωρίζετε; Ένα σωρό: Τα «Σύνορα» της Κάπκα Κασάμποβα, το μυθιστόρημα του Απόστολου Αναγνωστόπουλου «Δρόμος η ζωή, ταράτσες τα όνειρά μας», η συλλογή διηγημάτων της Ελένης Καραμαγκιώλη «Μονωτική ταινία» η συλλογή του Χρήστου Δούλη «Εσύ είσαι Χρήστο;», η (ποιητική) συλλογή του Γιώργου Ευσταθίου «Οι δεξιόχειρες της μοναξιάς», η αυτοβιογραφία της Αλίκης Γεωργούλη «Από τον Λένιν στον Βερσάτσε»… Διαβάζω συνέχεια, είμαι η καλύτερη πελάτισσα του βιβλίου παγκοσμίως!
Φιλελεύθερα, 18.7.2021.
