Ο χορευτής και ο γητευτής χτίζουν έναν διάλογο: αφενός ο πρώτος ιερουργεί και αφετέρου ο δεύτερος γητεύει το νήμα που συνέχει το μυστήριο των πραγμάτων.
Τι θα διαβάσει κάποιος στη νέα σας ποιητική συλλογή «Ο χορευτής και ο γητευτής»;
Το βιβλίο αφορά μιαν ατέρμονη συνομιλία με τους μύθους και την Ιστορία. Ο χορευτής και ο γητευτής χτίζουν έναν διάλογο: αφενός ο πρώτος ιερουργεί και αφετέρου ο δεύτερος γητεύει το νήμα που συνέχει το μυστήριο των πραγμάτων. Ξεχωριστή θέση στο ποιητικό σώμα καταλαμβάνουν τα μυθικά προσωπεία. Ο χορευτής και ο γητευτής, μέσα από τις διάφορες περσόνες, τον δύτη, τον ξένο, τον ποιητή – άγαλμα, ψηλαφούν τη σχέση του δημιουργού με την τέχνη, αναζητώντας τις συντεταγμένες του ποιητικού προσώπου.
Πώς αρχίζετε τη σύνθεση ενός ποιήματος;
Ψήγματα της καθημερινότητας, σκηνές, εικόνες της καθημερινής ζωής, τα ταπεινά πράγματα, είναι η μαγιά που τροφοδοτεί την έμπνευση. Πρέπει όμως όλα αυτά να τα συναρμόσεις -όχι να τα παραθέσεις- με τέτοιο τρόπο που να προκαλεί αιφνιδιασμό στον αναγνώστη. Ποίηση, όπως λέει και ο ποιητής, είναι η μετατροπή του «τίποτα» σε «κάτι».
Στην ποίηση το άπαν είναι η λέξη;
Το άπαν θα έλεγα ότι είναι η αφετηρία. Στην ποίηση, το «άλμα» είναι η λέξη – κλειδί. Το άλμα στη φθορά για να την υπερβείς, το άλμα προς τη ζωή για να την κερδίσεις και να την κατακτήσεις.
Ποιο ρόλο μπορεί να έχει η ποίηση σε περιόδους κρίσεων;
Ο ποιητής πρέπει να έχει μια βαθιά κοινωνική αποστολή πρώτα απ’ όλα. Ένα βαθιά κοινωνικό όραμα. Λέει κάπου στη συλλογή: Τα σύνορα έγιναν πουλιά. Αυτό είναι μια κοινωνική θέση, αν θέλεις και πολιτική, που πιστεύει στην αποστρατιωτικοποίηση, στην εμπέδωση της ειρήνης, της φιλίας. Ο ποιητής είναι ο τελευταίος ανώνυμος στρατιώτης που στήνει το δικό του μετερίζι αντίστασης, όταν η θρυαλλίδα εκπυρσοκροτεί φως.
Ποιο βιβλίο που διαβάσατε πρόσφατα σας έχει συναρπάσει;
Τελευταία ξαναδιαβάζω Νίκο Εγγονόπουλο. Με γοητεύει η εικαστική απόδοση των ποιημάτων του, με συναρπάζει ο τρόπος με τον οποίο λόγος και εικόνα διατελούν υπό μια κίνηση ανεξάντλητη.
Φιλελεύθερα, 11.4.2021.
