Δέντρα που αναγκάστηκαν να πνιγούν μέσα σε μια τεχνητή λίμνη και γι’ αυτό μοιάζει να ζητούν εκδίκηση.
Ποια είναι τα αμφίβια τέρατα στη συλλογή των διηγημάτων σας;
Αμφίβια τέρατα στην ομώνυμη ιστορία είναι δέντρα που αναγκάστηκαν να πνιγούν μέσα σε μια τεχνητή λίμνη και γι’ αυτό μοιάζει να ζητούν εκδίκηση. Για κάποιον ανεξήγητο λόγο, η πλειονότητα των αναγνωστών είναι βέβαιοι ότι ο τίτλος του βιβλίου αναφέρεται στον άνθρωπο, γεγονός ανησυχητικό αλλά και ελπιδοφόρο, που ίσως δείχνει ελαφρώς βελτιωμένο επίπεδο αυτογνωσίας στο είδος. Στον Όμηρο η λέξη «τέρας» ξεκίνησε τη ζωή της με μια ωραία σημασία: ανεξήγητο συμβάν, θεϊκό σημείο. Στην πορεία τα πράγματα άλλαξαν. Σήμερα η λέξη τέρας σημαίνει τέρας. Το συνοδευτικό επίθετο «αμφίβιος» έχει αναλάβει τον ρόλο του συνηγόρου υπεράσπισης.
Τα διηγήματα συνδέονται και με αυτοβιογραφικά στοιχεία;
Καλώς ή κακώς δεν είναι δυνατό να απαλλαγεί κανείς εντελώς από τον εαυτό του. Ακόμα και στα πιο υπερρεαλιστικά κείμενα η βιωμένη πραγματικότητα είναι παρούσα αοράτως, επειδή έχει κοπεί σε πολύ μικρά κομμάτια, σαν τους κόκκους της πιο ψιλής άμμου. Στα «Αμφίβια τέρατα» μπορώ να αναγνωρίσω -ως αναγνώστης πλέον- ορισμένα προσωπικά βιώματα, παρόλο που η χύτευσή τους σε λέξεις τα έχει κάνει σχεδόν αγνώριστα (και ορθώς). Αυτό όμως είναι δικό μου θέμα και δεν αφορά τον αναγνώστη, ο οποίος έχει από τη μεριά μου το ελεύθερο να αναγνωρίσει στο βιβλίο δικές του καταστάσεις.
Για να ξεκινήσετε μια ιστορία, χρειάζεστε να ξέρετε και την αρχή και το τέλος της, ή αρκούν μια εικόνα ή η αρχική φράση;
Μια μικρή στιγμή, μια φράση ή εικόνα μπορεί να βάλει έναν άνθρωπο που γράφει σε περιπέτειες. Σε όχι λίγες περιπτώσεις οι μικρές αυτές αφορμές δεν αντέχουν και θυσιάζονται στην πορεία (τους χρωστάμε πολλά πολλά ευχαριστώ). Η αρχή είναι ζήτημα διάθεσης της στιγμής. Το τέλος είναι τις πιο πολλές φορές αβέβαιο και συχνά εκπλήσσει και τον ίδιο τον γράφοντα, που μοιάζει να έχει χάσει τον έλεγχο με τη θέλησή του, όντας ευχαριστημένος από την ανασφάλεια που προκύπτει. Ιδιαίτερα στα μικρά κείμενα, το καταληκτικό μέρος επωμίζεται μεγαλύτερο βάρος από αυτό που του αναλογεί, δεδομένου ότι μια μερίδα αναγνωστών αποθέτουν όλες τις ελπίδες τους σε αυτό.
Πώς θα περιγράφατε τον ιδανικό αναγνώστη των βιβλίων σας;
Τα ιδανικά είναι οδοδείκτες. Γνωρίζουμε ότι δεν πρόκειται να τα κατακτήσουμε ποτέ. Με αυτή την έννοια ιδανικός αναγνώστης δεν υπάρχει. Έχω επίγνωση του γεγονότος ότι ένα βιβλίο δεν έχει γραφτεί για όλους. Ευχής έργο θα ήταν να συναντηθεί με τους αναγνώστες που του ανήκουν.
Ποιες είναι οι κύριες λογοτεχνικές σας επιρροές;
Γιώργος Χουλιαράς, Ηλίας Παπαδημητρακόπουλος, Χρήστος Βακαλόπουλος, Βασίλης Αλεξάκης, Tomas Tranströmer, Ρέιμοντ Κάρβερ…
Ποιο βιβλίο διαβάζετε αυτή την περίοδο;
Το μυθιστόρημα του Ευάγγελου Μαυρουδή «Το ταξίδι: Κύπρος 1948, η αρχή της Οδύσσειας» και τη νουβέλα του Μιχάλη Μακρόπουλου «Μαύρο νερό».
Αμφίβια τέρατα
Ιστορίες στον δρόμο για τη λίμνη
Μεταίχμιο 2021
160 σελ., €10,98
Φιλελεύθερα, 16.5.2021.
