Η πρωθυπουργός της Νέας Ζηλανδίας, Τζασίντα Άρντερν, δήλωσε πως αποχωρεί κι η δήλωση της έγινε παγκόσμια είδηση. Δικαίως, γιατί αποτελεί μια σπάνια περίπτωση πολιτικού που παραδέχεται την αδυναμία του να συνεχίσει. Που εκφράζει την επιθυμία της να κάνει απλά, καθημερινά πράγματα: Να παντρευτεί τον σύντροφο της, να πάρει το παιδί της σχολείο, παρά το γεγονός ότι υπήρξε μια πετυχημένη πρωθυπουργός η οποία χειρίστηκε ιδιαίτερα σημαντικά θέματα και έκανε τομές.
Ακόμα κι αν η απόφαση της έχει να κάνει με τη μείωση της δημοφιλίας της, δεν παύει να είναι μια σπάνια περίπτωση πολιτικού που δεν παραμένει γαντζωμένος στην εξουσία αλλά ούτε επικαλείται γενικά και αόριστα «προσωπικούς λόγους» για να αποχωρήσει. Με ειλικρίνεια και συναισθηματισμό, ως ένας κανονικός άνθρωπος, παραδέχεται πως έχει κουραστεί, πως δεν έχει την ενέργεια για ακόμη τέσσερα χρόνια. «Άνθρωπος είμαι. Δίνουμε όσα μπορούμε για όσο μπορούμε και μετά είναι καιρός να φύγεις. Και για μένα, είναι καιρός» σημείωσε. «Το ότι έγινα πρωθυπουργός είναι η μεγαλύτερη τιμή της ζωής μου και θέλω να ευχαριστήσω τους Νεοζηλανδούς για το προνόμιο που μου έδωσαν να κυβερνήσω τη χώρα για πεντέμισι χρόνια. Όμως, μαζί με το προνόμιο έρχεται κι η ευθύνη, συμπεριλαμβανομένης της ευθύνης να ξέρεις πότε είσαι πρόσωπο κατάλληλο για να κυβερνήσεις και πότε δεν είσαι. Ξέρω τι χρειάζεται αυτή η δουλειά και ξέρω πως δεν έχω πλέον αρκετό καύσιμο στο ντεπόζιτο για την κάνω σωστά. Είναι τόσο απλό».
Η αποχώρηση της Τζασίντα Άντερν προστίθεται σε μια σειρά από πράξεις που την είχαν κατατάξει σε ένα άλλο είδους πολιτικού, η οποία πλέον θέλει να την θυμούνται ως έναν άνθρωπο ο οποίος προσπάθησε να παραμείνει ευγενικός. «Όσο για την περίοδο που άσκησα την εξουσία, ελπίζω πως θα αφήσω τους Νεοζηλανδούς με την πεποίθηση πως μπορείς να έχεις ευγένεια αλλά και δύναμη, συμπόνια αλλά και αποφασιστικότητα, αισιοδοξία αλλά και απόλυτη συγκέντρωση. Ότι μπορείς να είσαι ένα ξεχωριστό είδος ηγέτη».
Στο ίδιο μήκος κύματος κι ο πάπας Φραγκίσκος, ο οποίος, ωστόσο, έχει πάνω από τα διπλάσια χρόνια της Άρντερν. Εκείνη 42 αυτός 86. «Θα μας κάνει καλό να καλλιεργήσουμε την αρετή που μας επιτρέπει να αποσυρόμαστε την κατάλληλη στιγμή», είπε σε πρόσφατη ομιλία του. «Ας σκεφθούμε πόσο σημαντικό είναι αυτό το πράγμα για έναν ιερέα, ο οποίος καλείται να ιερουργεί όχι για προσωπικό συμφέρον ή για πρωταγωνισμό, αλλά για να οδηγήσει τους ανθρώπους προς τον Ιησού», πρόσθεσε ο ποντίφικας.
Πόσοι άλλοι αντιλήφθηκαν πως δεν μπορούν ούτε να κυβερνούν ούτε να διαφεντεύουν τη δημόσια ζωή; Από τους δικούς μας εννοούμε.
