Δεν αντέχονται άλλο οι παραλογισμοί, οι ακρότητες και οι φανατισμοί. Αυτόν τον διχασμό της κοινωνίας μεταξύ εμβολιασμένων και ανεμβολίαστων τον επέβαλαν οι κυβερνήσεις στην Κύπρο και στο εξωτερικό. Δυστυχώς, εκατομμύρια άνθρωποι χορεύουν στον ρυθμό αυτής της παράνοιας. Το ίδιο συνέβη και στη δραματική περίπτωση του τρίχρονου παιδιού, του οποίου η μετάβαση στη Γερμανία για επέμβαση ματαιώθηκε την υστάτη. Έσκασε η είδηση ότι η ακύρωση της μετάβασης οφείλεται στο γεγονός ότι οι γονείς του παιδιού είναι ανεμβολίαστοι. Αμέσως, άρχισε η εκτόξευση κεραυνών κατά των γονέων. Αλόγιστα, χωρίς πλήρη γνώση των γεγονότων. Στηριγμένοι, απλώς, στα όσα η πλευρά του υπουργείου Υγείας γνωστοποίησε. Χωρίς κανείς να γνωρίζει τη θέση των γονέων, δικάστηκαν, καταδικάστηκαν και εστάλησαν στο πυρ το εξώτερον. Πολλοί το έπραξαν αθώα, από ειλικρινή αγάπη για το αθώο παιδάκι. Πολλοί άλλοι, όμως, όπως εμφανώς γίνεται αντιληπτό από τις αναρτήσεις τους, εστίασαν στους ανεμβολίαστους. Το είδαν ως ευκαιρία να επιφέρουν ακόμη ένα κτύπημα κατά όλων αυτών των «μιασμάτων».
Ύβρεις και αφορισμοί κατά των ανεύθυνων Ρώσων γονέων. Εξαπέλυσαν μύδρους, σε συνδυασμό με βαρύγδουπες ατάκες του τύπου «θα έκανα και 30 εμβόλια για το χατίρι του παιδιού μου». Ομολογώ πως και για μένα ήσαν βασανιστικά τα πρώτα ερωτήματα. Κάτι δεν μου καθόταν καλά όμως. Πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν γονείς που νοιάζονται για το παιδί τους (απόδειξη ότι βρίσκονταν σε διαδικασία για σειρά επεμβάσεων στο εξωτερικό από τον περασμένο Ιούλιο) και να το φέρνουν σε τέτοια δύσκολη θέση για τα εμβόλια. Ακόμη και οι πλέον «ψεκασμένοι», για το παιδί τους θα θυσιάζονταν.
Παράλληλα, δεν μου καθόταν και κάτι άλλο. Αν ήταν γνωστό από καιρό, γιατί το κράτος δεν ακολούθησε νομική διαδικασία για να εξασφαλίσει τη μετάβαση του παιδιού; Χθες, άκουγα τον νομικό Χρίστο Τριανταφυλλίδη να εξηγεί ότι υπάρχει δικαστική διαδικασία μέσω της οποίας το κράτος μπορούσε να εξασφαλίσει νομικά την κατοχύρωση την οποία ζητούσαν οι Γερμανοί και να μεταβεί με άλλη συνοδεία από αυτή των γονέων.
Μέχρι που χθες, διάβασα τις δηλώσεις του Ρώσου πατέρα του παιδιού, Alexey Matveev, στην ιστοσελίδα ecosmoscy.news και τον δημοσιογράφο Μιχάλη Αντωνίου. «Δεν γνώριζα πως σε ό,τι έχει να κάνει με την επέμβαση του παιδιού πρέπει να είσαι εμβολιασμένος. Εάν το γνώριζα φυσικά και θα το έπραττα», ανέφερε συγκεκριμένα. Όπως και έπραξε προχθές, μόλις του γνωστοποίησαν τον όρο των Γερμανών. Εξήγησε ακόμη ότι από την αρχή της πανδημίας τηρεί όλα τα πρωτόκολλα στην Κύπρο. Δεν εμβολιάστηκε επειδή είναι υγιής και δεν ήθελε. Ανεμβολίαστος δηλαδή ο άνθρωπος, όχι αντιεμβολιαστής. Μεγάλη η διαφορά, που πολλοί ακόμη δεν έχουν συνειδητοποιήσει.
Ο άνθρωπος απάντησε και στην απολύτως φυσιολογική ερώτηση γιατί δεν εμβολιάστηκε με το μονοδοσικό εμβόλιο της Johnson & Johnson, ώστε να φύγει γρήγορα και επέλεξε το Pfizer, που πρέπει να αναμένει τρεις εβδομάδες μέχρι τη δεύτερη δόση. Δεν τους έγινε ποτέ τέτοια πρόταση (όπως ισχυρίστηκε η κ. Γιαννάκη) ενώ το νοσοκομείο από τη Γερμανία τους πρότεινε να εμβολιαστούν με Pfizer. Το υπουργείο Υγείας από τη δική του πλευρά προβάλλει άλλους ισχυρισμούς. Αμαρτία μου εξομολογημένη, το χέρι μου στη φωτιά δεν το βάζω για το ποιος εκ των δύο λέει την αλήθεια ή όλη την αλήθεια.
Σημειώνω, ωστόσο, ότι στις δηλώσεις της η κ. Γιαννάκη αναφέρθηκε σε νέα οδηγία από Γερμανία. Πότε ήρθε αυτή η οδηγία; Πότε ενημέρωσε σχετικά τους γονείς; Αν προχθές, μόλις έγινε γνωστό το πρόβλημα, οι γονείς έσπευσαν να εμβολιαστούν γιατί να μην το έπρατταν και πριν από ένα ή δύο μήνες; Έστω πριν από μια εβδομάδα. Πολλά τα ερωτηματικά και οι απορίες. Εκείνο που ικανοποιεί είναι ότι βρέθηκε λύση για το παιδί, ώστε να μεταβεί είτε στο Ισραήλ (κι εδώ ισχυρίστηκε το υπουργείο Υγείας ότι δεν δέχονταν το παιδί) είτε στην Ελλάδα.
Εκείνο το οποίο θα μείνει από την υπόθεση αυτή είναι η ευκολία και η μανία με την οποία στήθηκαν στον τοίχο οι γονείς. Κυρίως, όσοι το έπραξαν με εξόφθαλμο κίνητρο ότι αφορούσε ανεμβολίαστους. Φοβερό το κατάντημα μερίδας της κοινωνίας. Ο φανατισμός ένθεν και ένθεν τυφλώνει. Πανέτοιμοι οι μεν να πετάξουν στον Καιάδα όποιον είναι ανεμβολίαστος. Εξίσου πανέτοιμοι και οι δε για όποιον εμφανίζεται φανατικά εμβολιασμένος.
Αν οι γονείς ήσαν αρνητές και δεν θυσιάζονταν για το παιδί τους, δεν θα υπήρχε το παραμικρό ελαφρυντικό. Δικαίως θα καταδικάζονταν από τη λαϊκή κατακραυγή. Εξίσου θλιβερό κατάντημα, όμως, είναι και το γεγονός ότι υπάρχουν χώρες οι οποίες θεσπίζουν τέτοιους νόμους. Που απαγορεύουν την είσοδο σε απολύτως υγιείς ανθρώπους, ακόμη και για περιπτώσεις οι οποίες αφορούν τη ζωή ενός μικρού παιδιού.
Ας μην πουν πάλι μερικοί, όπως και στην υπόθεση Τζόκοβιτς, το περιβόητο, από τη στιγμή που υπάρχουν νόμοι πρέπει να εφαρμόζονται. Σαφώς και πρέπει να εφαρμόζονται. Η ουσία έγκειται στην παράνοια η οποία οδηγεί στη θέσπιση τέτοιων νόμων. Είναι δυνατόν να αποκλείονται από οποιαδήποτε δραστηριότητα απολύτως υγιείς άνθρωποι; Απλώς, επειδή δεν είναι εμβολιασμένοι; Όταν υπάρχει η δυνατότητα να τους περνάς από 100 ελέγχους;
Πρόκειται για παράνοια η οποία εκθέτει μια αθώα ψυχούλα. Που δεν γνωρίζει τι είναι κορωνοϊός, εμβόλια και τεστ. Αν καταφέρει να επιβιώσει, απλώς, κάποτε θα μάθει ότι επιβίωσε κόντρα σε κάποιους παρανοϊκούς νόμους. Κόντρα σε άσπλαχνες και απάνθρωπες αποφάσεις. Κρίμα ανθρωπότητα!
g.kallinikou@phileleftheros.com
