Το περιβάλλον ειδυλλιακό. Πράσινο πολλή, ηλιόλουστη αλλά κρύα μέρα αν κρίνει κάποιος από την ενδυμασία των κομπάρσων και των περαστικών. Ευτυχισμένες, κομψές, νεαρές μητέρες κάνουν βόλτα με τα παιδιά τους. Ίσως γιατί είναι τέτοιες οι κοινωνικές παροχές που οι γυναίκες μπορούν να απολαμβάνουν έναν χρόνο άδεια άμα γίνουν μητέρες κι έτσι μπορούν να είναι στα πάρκα με τα παιδιά τους τα πρωινά κι όχι σε κάποιο γραφείο, κάποια υπεραγορά, κάποια υπηρεσία να εργάζονται, ενώ τα παιδιά είναι στον βρεφοκομικό σταθμό. Νεαροί περπατάνε κι αυτοί απολαμβάνοντας τον χειμωνιάτικο ήλιο. Όλοι σε καλή διάθεση. Γιατί όχι;
Μια τέτοια μέρα διάλεξε ο Αβέρωφ Νεοφύτου να τερματίσει την μεγάλη πορεία που είχε ξεκινήσει εδώ και έναν χρόνο εξαγγέλλοντας αυτό που όλοι ήξεραν: Πως η συλλογή ελιών, κερασιών και άλλων οπωροκηπευτικών ήτανε πρόβα τζενεράλε για τους κήπους του Προεδρικού. Εξάλλου, ποτέ δεν κρύφτηκε, όπως μας εκμυστηρεύθηκε, αν και μία αίσθηση πως στα δύσκολα εξαφανιζόταν για λίγο να μην πέσει πάνω του η μπόχα.
Η σκηνοθεσία άψογη. Το δρώμενο εξελίσσεται κάτω από την περιβόητη πλατεία. Το πάνω μέρος δεν έχει καμιά γοητεία κι είναι καταλυμένο από αλλοδαπούς. Ενώ στο κάτω, η βάση του οποίου είχε φτιαχτεί πριν αιώνες, μπορεί ένας φέρελπις Πρόεδρος να μιλά για πράσινη ανάπτυξη. Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση, την οποία στηρίζει, αγνοώντας αποφάσεις των αρμόδιων οργάνων, του δημοτικού συμβουλίου και των πολιτών, δίνει άδεια για ανέγερση δεκαώροφου σε περιοχή ειδικού χαρακτήρα.
Κατά τα άλλα, θα κάνουμε άλμα στο μέλλον. Όπου οι πολίτες, αυτούς που οι υπουργοί φτύνουν κατάμουτρα αγνοώντας τις αντιδράσεις τους, θα αποκτήσουν κριτική σκέψη. Τι να την κάνουμε όμως την κριτική σκέψη; Μακάριοι οι φτωχοί τω πνεύματι. Καλύτερα να απολαμβάνουμε τον σανό που μας ταΐζουν παρά να σκεφτόμαστε κιόλας.
Το άλλο πάλι που μας είπε: «Να ζούμε σε μια χώρα που να αντανακλά την αξιοπρέπεια των κατοίκων της…». Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί, θα έλεγε η γιαγιά μου. Αυτό που πλήγηκε βάναυσα στα 8 χρόνια της παρούσας κυβέρνησης είναι η αξιοπρέπεια των κατοίκων αυτού του τόπου. Το όνομα της Κύπρου έγινε συνώνυμο με το ξέπλυμα βρόμικου χρήματος. Panama papers, Al Jazeera, Σεϋχέλλες και τα λοιπά και τα λοιπά. Ήτανε όλα αυτά υπόθεση ενός ανθρώπου κι όταν φύγει από το προσκήνιο, η ίδια παράταξη, σαν αναγεννημένοι χριστιανοί, θα οδηγήσει τη χώρα στο φως ξεπλένοντας το κακό της όνομα; Αν είχανε την συνταγή γιατί δεν την εφάρμοσαν;
chrystalla@phileleftheros.com
