Ο ΠΡΩΤΟΣ γύρος των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία έφερε για μια ακόμη φορά στην τελική μάχη τον νυν Πρόεδρο, Εμανουέλ Μακρόν, και τη Μαρίν Λε Πεν. Πρόκειται για μια εκλογική αναμέτρηση, η οποία προκαλεί ενδιαφέρον ευρύτερα. Όχι μόνο επειδή η Γαλλία είναι μια ισχυρή δύναμη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά επιπροσθέτως το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στο να μην αναρριχηθεί στην ηγεσία της χώρας αυτής η ακροδεξιά. Αυτό προφανώς και θα επηρεάσει, πέραν της Γαλλίας, και τα υπόλοιπα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε σχέση με την προώθηση ή μη πολιτικών.
ΜΕΧΡΙ την 24η Απριλίου, που θα διεξαχθεί ο δεύτερος γύρος, που θα αναδείξει και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας υπάρχει αρκετός δρόμος για να διανυθεί. Το σαφές προβάδισμα του Εμανουέλ Μακρόν δεν προεξοφλεί οτιδήποτε καθώς πολλά μπορούν να συμβούν μέχρι τις εκλογές και πρωτίστως κανείς δεν μπορεί να αναφέρει με βεβαιότητα για το πώς θα συμπεριφερθούν οι ψηφοφόροι στον δεύτερο γύρο. Δεν μπορεί κανείς να βεβαιώσει πως, για παράδειγμα, ο Πρόεδρος Μακρόν θα αντλήσει όλους τους ψήφους ή τη μεγάλη πλειοψηφία από τη «δεξαμενή» της Αριστεράς, παρά τη δήλωση του κ. Μελανσόν, ο οποίος ήταν ξεκάθαρος: Όχι στη Λε Πεν.
ΤΟ 2022 δεν είναι 2017, όταν η επικράτηση του Εμανουέλ Μακρόν ήταν άνετη. Από τότε έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι. Ο άγνωστος Μακρόν είναι σήμερα πολύ γνωστός και ως εκ τούτου, οι ψηφοφόροι έχουν βιώσει τις πολιτικές του. Τούτη η πενταετία μπορεί να αξιολογείται θετικά ή αρνητικά, αναλόγως πώς προσεγγίζει ο καθένας τις πολιτικές που έχουν εφαρμοστεί. Την ίδια ώρα, όμως, είναι προφανές πως θα μετρήσει —και μάλιστα σημαντικά— η λογική του «μικρότερου κακού», ώστε να αποκλειστεί η ακροδεξιά. Η Λε Πεν είναι απέναντι στη δημοκρατία, η οποία καλείται να κερδίσει κι αυτή τη μάχη.
ΔΕΝ πρέπει να ξεχνά κανείς πως η Λε Πεν έχει να αντλήσει ψηφοφόρους από τη δεξαμενή του επίσης ακροδεξιού Ζεμούρ, ο οποίος κατέγραψε ένα ποσοστό γύρω στο 8%. Τα στοιχεία του πρώτου γύρου, της περασμένης Κυριακής, θα πρέπει να μελετηθούν καθώς με βάση τα αποτελέσματα, φαίνεται πως η ακροδεξιά «κερδίζει» περίπου το 1/3 των ψηφοφόρων. Εξήγηση πολιτική και κοινωνική υπάρχει. Σαφώς κι αυτό δεν είναι μια τάση που εδραιώνεται και ενισχύεται, αλλά είναι αποτέλεσμα των κοινωνικών δεδομένων. Αυτή την ανάγνωση κάνουμε και ελπίζουμε να ισχύει.
Η ΓΑΛΛΙΑ έχει παράδοση στη Δημοκρατία. Έχει παράδοση στις πολιτικές και ιδεολογικές διεργασίες. «Κουβαλά» ιστορικά κοινωνικές και ιδεολογικές διαδικασίες από τη Γαλλική Επανάσταση μέχρι τον Μάιο του 1968, κινήματα που επηρέασαν την Ευρώπη και όχι μόνο. Οι εκλογές της 24ης Απριλίου έχουν έναν καθοριστικό ρόλο, που δεν περιορίζεται εντός των γαλλικών συνόρων, γι’ αυτό και το ενδιαφέρον που υπάρχει από όλους. Οι γαλλικές εκλογές διεξάγονται στη σκιά της εν εξελίξει ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, που προκαλεί αλυσιδωτές επιπτώσεις. Κρίση οικονομική, κρίση ενεργειακή. Και αυτές οι εξελίξεις στο ρωσο-ουκρανικό μέτωπο ακολούθησαν την υγειονομική κρίση, της επίσης συνεχιζόμενης πανδημίας του κορωνοϊού. Η εκλογή της ακροδεξιάς, η ανάδειξη στην Προεδρία της Μαρίν Λε Πεν, θα αποτελεί ένα σοκ για τη Γαλλική Δημοκρατία αλλά και την Ευρώπη. Η δημοκρατία θα μιλήσει στις 24 Απριλίου αποκλείοντας την ακροδεξιά.
