Αεροπορική επιδρομή στην Αρίχα, Συρία. Σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες από τα πιο έγκυρα μέσα ενημέρωσης στον κόσμο, αυτή πραγματοποιήθηκε από συριακές και ρωσικές δυνάμεις, του Άσαντ και του Πούτιν, που θέλουν να επανακαταλάβουν από επαναστάτες και τζιχαντιστές την πόλη. Τα Ηνωμένα Έθνη ανακοίνωσαν ότι περισσότεροι από 350 άμαχοι πολίτες δολοφονήθηκαν και 330.000 αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους από τις 29 Απριλίου που αναζωπυρώθηκαν οι μάχες από τις 29 Απριλίου.
Μια φωτογραφία, μια πραγματικά συγκλονιστική φωτογραφία, αυτή που βλέπετε, αυτή που πιθανώς να έχετε δει ήδη μιας και έγινε, όπως λέμε, viral στα social media, είναι η αφορμή να αναζωπυρωθεί το ενδιαφέρον (όσο, και όπου υπάρχει) της λεγόμενης «παγκόσμιας κοινότητας» για τον πόλεμο στη Συρία, που ξεκίνησε με μια ειρηνική διαδήλωση κατά του Προέδρου Μπασάρ αλ-Ασαντ, και που μέχρι στιγμής έχει αφήσει πίσω του περισσότερους από 360.000 νεκρούς, έχει καταστρέψει ολόκληρες πόλεις που κάποτε ήκμαζαν (ΠΡΟΣ ΔΙΟΡΘΩΣΗ: ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΜΗΝ ΔΙΟΡΘΩΣΕΤΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΛΕΞΗ).
Ένα πεντάχρονο κορίτσι προσπαθεί να σώσει την επτά μηνών αδελφή της, η οποία κρέμεται στο κενό, κρατώντας την από τα ρούχα, και ενώ έχει καταπλακωθεί από τα συντρίμμια της βομβαρδισμένης πολυκατοικίας τους. Ο έντρομος πατέρας έχει ξεφυτρώσει και αυτός από τα ερείπια του σπιτιού και μοιάζει να κινείται προς την κατεύθυνση των παιδιών του.
Τα παιδιά απεγκλωβίστηκαν, και μεταφέρθηκαν τελικά σε νοσοκομείο, όπου δυστυχώς η Ριχάμ, η 5χρονη που έσωσε την μικρή αδελφή της, υπέκυψε στα τραύματά της. Κατά την κατάρρευση δε του σπιτιού, σκοτώθηκε και η μητέρα των παιδιών, και σύζυγος του Αμτζάντ αλ-Αμπντάλα.
Τις εικόνες και τις μαρτυρίες αυτές οφείλουμε στον δημοσιογράφο Μπασάρ αλ-Σεϊκχ, ο οποίος βρέθηκε εκεί κοντά, έπαιρνε φωτογραφίες και μόλις είδε μέσα στα ερείπια τα παιδιά και τον πατέρα τους έσπευσε να τους βοηθήσει.
Είναι αυτές, οι μικρές ιστορίες των απλών ανθρώπων, που φωτίζουν συνήθως τις μεγάλες και σκοτεινές ιστορίες. Και που, επιτρέπουν σε εμάς τους απέξω να κάνουμε ένα βήμα πίσω στις κανονικές μας ζωές και να στοχαστούμε για όσα θεωρούμε πως σχετίζονται με αυτές – τις ιστορίες. Και πάλι, μια φωτογραφία έρχεται να μας δώσει υλικό σκέψης.
Στην πολιτική, σε τέτοιες περιπτώσεις, υπάρχουν (ή εφευρίσκονται πάντα) οι βολικές δικαιολογίες. Αυτές που συμπυκνώνονται στη φράση «ναι μεν, αλλά». Η εμπλοκή φερ ειπείν της Ρωσίας σε αυτόν τον πόλεμο, είναι διάτρητη από ερωτηματικά – κυρίως ανθρωπιστικής φύσεως για μένα, τα γεωστρατηγικά της δεν με ενδιαφέρουν καθόλου. (Και για να μην παρεξηγηθώ, γεωστρατηγικά παιχνίδια παίζουν όλοι, κυρίως οι ισχυροί, και κολλάνε από δίπλα και οι ανίσχυροι).
Εκείνο που με κάνει όμως έξαλλο, είναι η βολική σιωπή των τελευταίων, στους οποίους ανήκουμε και εμείς. Έχουμε υποκύψει σε μια αλλόκοτη πραγματικότητα, που θεωρούμε ότι μας απαγορεύει να υπερασπιστούμε ακόμα και θέματα αρχής εάν και όταν αυτά παραβιάζονται και κακοποιούνται από φίλους και συμμάχους. Η στάση αυτή, της εξισορροπητικής σιωπής, δημιουργεί μεγάλα προβλήματα όταν, όπως συμβαίνει μερικές φορές, ανατραπούν οι συμμαχίες.
Υποστηρίζω ανεπιφύλακτα πως η διαφωνία σε ζητήματα αρχής πρέπει να εκφράζονται, ακόμα και εάν το «σφάλμα» το έχει διαπράξει ο καλύτερός μας φίλος. Αναφέρω ένα παράδειγμα που για αρκετούς φαντάζει ακραίο: Ο Υπουργός Οικονομικών της Κύπρου Χάρης Γεωργιάδης ορθώς, κατά την άποψή μου, επέκρινε μέσα στα ευρωπαϊκά όργανα, ανοικτά, τις επικίνδυνες παλινωδίες της προηγούμενης ελληνικής κυβέρνησης, επί υπουργίας του αλήστου μνήμης Βαρουφάκη, που παραλίγο να κοστίσουν τον εξοστρακισμό της χώρας από την ΕΕ.
Δεν ξέρω εάν, και σε ποιο βαθμό μπορεί να βοήθησε η γενναία, για μένα, στάση του Κύπριου υπουργού. Είμαι βέβαιος όμως, ότι η μετρημένη, ορθολογική του αντίδραση καταχωρήθηκε ως «θετική πράξη» από τους Ευρωπαίους εταίρους και μπορεί να βοηθήσει σε μετέπειτα εξελίξεις.
ΥΓ.: Ευρισκόμενος σε ολιγοήμερες διακοπές, είπα ότι θα διαλέγω πιο ανάλαφρα, όχι άμεσα επίκαιρα θέματα, για τη στήλη. Μόλις είδα τη φωτογραφία και το θέμα αυτό, δεν μπόρεσα να συνεχίσω ένα κομμάτι που είχα αρχίσει να γράφω για την Σύρο του Μάνου Ελευθερίου. Θα το κάνω τις προσεχείς ημέρες.
