Η υλοποίηση του ανθρωπιστικού διαδρόμου από την Κύπρο προς την Γάζα για την μεταφορά διεθνούς βοήθειας προς του Παλαιστινίους, είναι πολύ κοντά. Η κάθοδος αύριο της Φον ντερ Λάιεν δείχνει ότι η πρωτοβουλία είναι σε πολύ καλό δρόμο.
Αυτό ασφαλώς είναι μια σημαντική διπλωματική επιτυχία την οποία μπορεί να πιστωθεί προσωπικά ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης, όπως βέβαια και ο Υπουργός Εξωτερικών Κωνσταντίνος Κόμπος. Οι οποίοι για το συγκεκριμένο θέμα δέχθηκαν και αρκετή κριτική όλο το προηγούμενο το διάστημα και έχουν και κάθε λόγο να νιώθουν δικαιωμένοι, όταν και εφόσον γίνει πράξη, διότι για την Κύπρο αποτελεί αδιαμφισβήτητα μια πολύ σημαντική εξέλιξη, αναδεικνύοντας την ως βασικό κόμπο στην περιοχή.
Το συγκεκριμένο παράδειγμα είναι χαρακτηριστικό μια στοχευμένης πολιτικής δράσης του Προέδρου Χριστοδουλίδη, το οποίο δικαιούται και να πιστωθεί και να παινευτεί ως σημαντική του επιτυχία. Όλο αυτό το διάστημα ο Νίκος Χριστοδουλίδης δέχθηκε κριτική και ειρωνικά σχόλια. Γιατί όμως; Διότι έσπευδε να βάζει πάντα την άμαξα μπροστά από το άλογο για να δημιουργεί εντυπώσεις. Με αποτέλεσμα, στο τέλος της ημέρας, να χάνει το παιχνίδι.
Αυτή είναι και η μεγαλύτερη αδυναμία του Νίκου Χριστοδουλίδη ως πολιτικού και ως Προέδρου της Δημοκρατίας, ο οποίος έχει πλέον να αντιμετωπίσει την αρνητική του εικόνα που τείνει να εδραιωθεί σε ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας, συνέπεια άστοχων επιλογών και κακών χειρισμών. Ή και αναβλητικότητας.
Έχει δίκαιο ο Πρόεδρος, που είπε, στο πλαίσιο της προχθεσινής διακαναλικής διάσκεψης, πως έγιναν λάθη, αλλά όχι σε πολιτικές, αλλά σε συμπεριφορές. Το πρόβλημα όμως είναι ότι αυτές οι συμπεριφορές αφορούν και τον ίδιο, αλλά δεν θέλει να το δει.
Η ιστορία ξεκίνησε από την αρχή λάθος και αυτό είναι που πρέπει να αντιληφθεί και να παραδεχθεί ο Νίκος Χριστοδουλίδης για να ξανασυστηθεί στην κυπριακή κοινωνία και στους πολίτες που τον πίστεψαν και τον εμπιστεύθηκαν, εκλέγοντάς τον στο ύπατο αξίωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Έχει ακόμα πολύ χρόνο μπροστά του και αυτό που χρειάζεται είναι να ασκήσει πολιτική, να δείξει ότι μπορεί και στην πράξη να κυβερνήσει την χώρα και να προβεί σε ουσιαστικές τομές.
Έχει παράξει έργο η Κυβέρνηση Χριστοδουλίδη, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό για να κερδίσει ξανά την εμπιστοσύνη του κόσμου. Ουαί και αλίμονο, δηλαδή, για την οποιανδήποτε Κυβέρνηση αυτού του τόπου να μην είχε να παρουσιάσει πέντε πράγματα μετά από ένα χρόνο διακυβέρνησης. Η προεκλογική όμως έχει τελειώσει και για αυτό οι κυβερνώντες πρέπει να πάψουν να ζητούν επιβεβαίωση, διότι αυτό που οι πολίτες ζητούν είναι τομές. Είναι σύγκρουση με νοοτροπίες και κατεστημένα και επιβεβαίωση των όσων ο Νίκος Χριστοδουλίδης τους έκανε να πιστεύουν και να περιμένουν από τον ίδιο.
Όταν για παράδειγμα για έξι μήνες στην προεκλογική μιλούσε για το μαύρο δεφτέρι, στο οποίο είχε γραμμένους τους υπουργούς της Κυβέρνησης του, αλλά έτρεχε μέχρι την τελευταία ώρα να ανακοινώσει Υπουργικό.
Όταν μιλούσε για αλλαγή νοοτροπιών αλλά έπαιρνε θέση συμβούλου μια 19χρονη στο Υφυπουργείο Τουρισμού και μια αισθητικό στο Προεδρικό. Όταν ο διορισμός της Δόξας Κωμοδρόμου, (στην οποία προχθές φόρτωσε το αίτημα των υπερωριών), ανακλήθηκε για να γίνει απόσπαση, προκειμένου να μην χάσει τη θέση της στο Πανεπιστήμιο, αλλά μετά την άφησε εκτεθειμένη όταν υπήρξε αντίδραση για το αίτημα των υπερωριών.
Όταν χτυπούσε το χέρι του μπροστά από τις κάμερες και έδινε την εντύπωση ότι θα πάρει κεφάλια για το θέμα των επεισοδίων κατά αλλοδαπών σε Πάφο και Λεμεσό, αλλά δεν έγινε τίποτα, όταν εξάγγελε ανασχηματισμό, χωρίς να ήταν έτοιμος να τον υλοποιήσει, όταν διέρρεαν ονόματα ως πιθανούς ευρωπαίους απεσταλμένους για το Κυπριακό και διάφορα άλλα, δεν τον είχε εξαναγκάσει κανένας να το κάνει.
Το έκανε από επιλογή. Έβαλε ψηλά τον πήχη και πέρασε από κάτω. Βάζει και τώρα τον πήχη ψηλά και επειδή έχει και τη σοφία του ενός χρόνου διακυβέρνησης, θα πρέπει να είναι πιο προσεχτικός διότι η κοινωνία θα είναι ακόμα πιο αυστηρή μαζί του…
