Με τις ισορροπίες και στην ίδια τη Γάζα να αλλάζουν συνεχώς εναντίον της αλλά και την ηγεσία της να έχει εξολοθρευτεί επί του εδάφους, η Χαμάς δείχνει να μην είναι σε θέση να διαχειριστεί τις εξελίξεις επαρκώς.
Αυτό εκ πρώτης όψεως μοιάζει θετικό – και είναι – αφού κάθε νοήμων άνθρωπος βλέπει απολύτως θετικά την απαλλαγή της Γάζας και όχι μόνο από την τρομοκρατική οργάνωση και τα κτήνη που την συναποτελούν.
Τι γίνεται όμως μέχρι να φτάσουμε εκεί;
Αυτό, είναι το κρίσιμο ερώτημα. Και η Χαμάς το γνωρίζει. Προσπαθεί λοιπόν, όπως όλα δείχνουν, να κεφαλαιοποιήσει πάνω στον παράγοντα «χρόνος», όμως δείχνει πρώτον, να δυσκολεύεται πολύ και δεύτερον να μην είναι ικανή να κινηθεί με μια συγκροτημένη στρατηγική, πέρα από το παιγνίδι.
Το οποίο ενδέχεται να αποβεί και εις βάρος της, στη λογική της έλευσης του τέλους του τέλους της πολύ γρηγορότερα.
Πιστή στην ακρότητα που τη χαρακτηρίζει η Χαμάς απέρριψε προ ημερών ένα ακόμα σχέδιο εκεχειρίας, όπως έκανε με όλα τα προηγούμενα αφού πρώτα κατά την προσφιλή της τακτική παρουσίασε νέες απαιτήσεις.
Αμέσως μετά έπαιξε το ίδιο παιγνίδι: το Αλ Τζαζίρα, το επιδραστικό δυστυχώς φερέφωνό της, φόρτωσε σε όλους τους άλλους την ευθύνη με έναν βομβαρδισμό «ειδήσεων» και «αποκαλύψεων» ώστε να την ξεπλύνει, την ίδια ώρα που η τρομοκρατική οργάνωση χρησιμοποίησε επικοινωνιακή την άσκηση βέτο από τις ΗΠΑ σε ψήφισμα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ το οποίο καλούσε σε εκεχειρία. Έτσι που να εμφανιστεί ως πρόθυμο μέρος στο διάλογο, που κάθε άλλο παρά τέτοιο είναι.
Και οι ίδιοι οι Άραβες άλλωστε το ομολογούν.
Η Χαμάς έχει μαζί της, και αυτό είναι ένα μελανό σημείο, ένα διαβρωμένο σε τραγικό βαθμό ΟΗΕ ο οποίος έχει χάσει προ πολλού την έξωθεν καλή μαρτυρία. «Ο κόσμος παρακολουθεί, μέρα με τη μέρα, φρικτές σκηνές Παλαιστινίων που πυροβολούνται, τραυματίζονται ή σκοτώνονται στη Γάζα, ενώ απλώς προσπαθούν να φάνε», δήλωσε ο επικεφαλής της ανθρωπιστικής βοήθειας του ΟΗΕ, Τομ Φλέτσερ.
Χωρίς βέβαια να πει πως οι αποδείξεις δείχνουν τη Χαμάς πίσω από τις δολοφονίες, τη Χαμάς η οποία καλεί και δημόσια τον κόσμο να μην παίρνει βοήθεια από το Gaza Humanitarian Fund έτσι που να επιστρέψει το «παλιό μοντέλο» με το οποίο είχε την ευχέρεια να κλέβει – και κατά τον ίδιο τον Παλαιστίνιο ηγέτη Μαχμούτ Αμπάς – το μεγάλο μέρος της βοήθειας και να το πουλά στους Παλαστίνιους αλλά και να το δίνει στους υποστηρικτές τις και σε όσους αναγκαστικά γίνονταν ώστε να φάνε. Δεν είναι τυχαίο που, την ώρα που υπήρχαν αναφορές (ψευδείς αλλά υπήρχαν) για λιμό στη Γάζα, στις τελετές παράδοσης ομήρων αλλά και σε δηλώσεις του στους δημοσιογράφους οι της Χαμάς ήταν ευτραφέστατοι.
Σε έναν δε οργανισμό ο οποίος μαστίζεται από τη διαφθορά, ο Τομ Φλέτσερ ο άνθρωπος ο οποίος ψευδώς ισχυρίστηκε ότι «14.000 παιδιά στη Γάζα θα πεθάνουν τις επόμενες 48 ώρες», προκαλώντας ντελίριο αντισημιτισμού παγκοσμίως, θα είχε παυθεί ή παρατηθεί. Ο συγκεκριμένος ούτε καν απολογήθηκε ή διόρθωσε. Και ούτε βέβαια του το ζήτησε κανείς στον ΟΗΕ.
Αυτό λοιπόν είναι το μεγάλο μέρος του «οπλοστασίου» της Χαμάς. Μαζί με τις ορδές των χρήσιμων ηλιθίων και των επιλεκτικά ευαίσθητων «προοδευτικών» και «αριστερών». Ότι της απέμεινε σε πολεμικό οπλοστάσιο η Χαμάς το επενδύει στην τελική μάχη η οποία πλησιάζει, έχοντας σύμφωνα με πληροφορίες παγιδεύσει με εκρηκτικά μεγάλα κομμάτια των περιοχών που ελέγχει.
Οι τρομοκράτες γνωρίζουν πως τις τελευταίες ειδικά μέρες οι απώλειες του IDF, που την πλησιάζει, έχουν ανέβει δραματικά και για αυτό άλλωστε δεν θέλει να πετύχει το σχέδιο με το GHF και να φύγουν ει δυνατόν όλοι οι άμαχοι. Όσο η κατάσταση παραμένει έτσι, ο IDF δεν μπορεί απλά να βομβαρδίσει την περιοχή που ελέγχει η Χαμάς και είναι αναγκασμένος να στέλνει μέσα ομάδες στρατιωτών.
Εάν λοιπόν, τα περί παγίδευσης ισχύουν – και όπως όλα δείχνουν, ισχύουν – το κέρδος από την πρώτη κιόλας απόπειρα θα είναι σημαντικό. Ο IDF θα μετρήσει πολλά θύματα και η Χαμάς θα φροντίσει όπως πάντα να υπάρχουν άμαχοι εκεί, ώστε να γίνουν… μάρτυρες και να πουλήσουν όπως πάντα, ως ειδήσεις στους «πονόψυχους» της Δύσης.
Παράλληλα εντείνει και τον ψυχολογικό πόλεμο με τη δημοσιοποίηση φωτογραφιών ζώντων ομήρων ώστε να δυσκολέψει – έτσι νομίζει τουλάχιστον – τη θέση του Νετανιάχου, λόγω της αντίδρασης των συγγενών.
Εάν όλα αυτά είναι η στρατηγική της, διότι δεν δείχνει να έχει τίποτα άλλο, η Χαμάς μάλλον επισπεύδει την εξολόθρευσή της.
Το Ισραήλ ενισχύει φανερά την πολιτοφυλακή του Γιασέρ Σαμπάμπ η οποία είναι η μοναδική σήμερα σωτηρία για τον κόσμο στη Γάζα, τόσο από τον πόλεμο και τα πυρά του IDF όσο και από τη Χαμάς. Για αυτό και η πολιτοφυλακή η οποία προωθεί τη διανομή από το GHF της βοήθειας μεγαλώνει συνεχώς και έχει ήδη μεγάλη υποστήριξη στον κόσμο.
Παράλληλα, η Ιερουσαλήμ κατά τη σοφή λαϊκή ρήση ότι ο βρεγμένος δεν φοβάται το νερό, έχει συνηθίσει τον επικοινωνιακό πόλεμο και την τεράστια ζημιά που έχει γίνει στην εικόνα του Ισραήλ λόγω των χρήσιμων ηλιθίων, του καταρινού χρήματος και του «αριστερού» αντισημιτισμού. Δεν είναι άγιο βέβαια το Ισραήλ, πόλεμος είναι, όμως η Ιστορία επιμένει να
θυμίζει για όσους δεν την έχουν μελετήσει όσο θα έπρεπε ή καθόλου, παρότι έχουν άποψη, ότι το κλίμα αυτό και η ουσία των όσων καταγράφονται, υπήρχε από τη δεκαετία του ’60. Τότε που το ανατολικό μπλοκ ίδρυσε την PLO υπό τον Αιγύπτιο Γιασέρ Αραφάτ και έπεισε τους Άραβες της Παλαιστίνης να υιοθετήσουν τον όρο Παλαιστίνιος τον οποίο μέχρι το ’48 χρησιμοποιούσαν οι Εβραίοι κυρίως και οι Άραβες τον θεωρούσαν κατάλοιπο της αποικιοκρατίας.
Και έτσι ήταν.
Το Ισραήλ λοιπόν, ξέρει πως αν και η ζημιά είναι μεγάλη, η δική μας εποχή έχει και ένα άλλο χαρακτηριστικό. Η μνήμη δεν ζει πολύ. Όταν ο Πόλεμος στην Γάζα τελειώσει, η Δύση, το μέρος της που ασχολείται δηλαδή και δεν είναι η πλειοψηφία, θα πάει σε κάτι άλλο.
Το δε λοβοτομημένο μέρος του ΛΟΑΤΚΙ κινήματος θα ασχοληθεί με την επόμενη Γιουροβίζιον και τις συναυλίες της Lady Gaga το Σεπτέμβριο. Κανείς δεν θα ασχολείται πλην από το θλιβερό περιθώριο των ορφανών του Λένιν και του Στάλιν.
Μόνο στο ίδιο το Ισραήλ ο Νετανιάχου θα δει την καριέρα του να κλείνει, ούτως ή άλλως, αλλά αναλόγως με διαφορετικές συνέπειες και ο κόσμος στη Γάζα ο οποίος την επομένη των φρικαλεοτήτων της 7ης Οκτωβρίου τις θεωρούσε δικαιολογημένες σε ποσοστό 70%, σήμερα ούτε 30%, θα καταλάβει ότι δεν μπορεί επ’ άπειρον να αρχίζει πολέμους και όταν τους χάνει να παριστάνει το θύμα.
Όπως και να έχει όμως, ο κόσμος αυτός, κατάλαβε τι συμβαίνει και πού πάει το πράγμα και εξεγείρεται εν μέσω απόλυτης και σκανδαλώδους αδιαφορίας από πλευράς της Δύσης.
Η στρατηγική της Χαμάς, εάν μπορεί να την πει κανείς έτσι, είναι αδιέξοδη. Και η μόνη ελπίδα είναι η γρήγορη εκ των έσω ανατροπή αυτών των τεράτων.
Για πρώτη φορά μοιάζει να είναι δυνατή και να πλησιάζει.
