Καταρχήν είναι δύσκολο να σκεφτεί κάποιος με κοινό νου πως όταν αστυνομικοί βρήκαν τυχαία έγγραφα σε σπίτι δεσμοφύλακα, έκατσαν και τα μέτρησαν ένα προς ένα καταλήγοντας στο άθροισμα των 300,000. Αν έλεγαν πως βρήκαν δέκα, είκοσι, πενήντα κούτες γεμάτες σημαντικά έγγραφα θα ήταν πιο κατανοητό, ίσως όμως όχι τόσο εντυπωσιακό. Κι έπειτα, είναι διάφορα άλλα μυστήρια.
Ας πούμε πως η Άννα Αριστοτέλους ήθελε να έχει κάποια έγγραφα, για οποιοδήποτε λόγο. Ίσως για να φυλάξει τα νώτα της. Θα άδειαζε το γραφείο της; Λογικά δεν θα φωτοτυπούσε κάποια, αυτά που ίσως της ήταν αναγκαία, ώστε να μην κινήσει υποψίες; Δεν διδάχτηκε τίποτα οκτώ χρόνια στις φυλακές; Ακόμα κι αν δεν είχε το χρόνο να το κάνει όταν έφυγε με άδεια ασθενείας και δεν επέστρεψε ποτέ, δεν θα ανέθετε σε κάποιον έμπιστο της να το κάνει; Θα ανάθετε σε αυτόν ή σε αυτούς τους έμπιστους να βγάλουν έξω από τις φυλακές τα πάντα; Από αναμνηστικά δώρα μέχρι απόρρητα έγγραφα; Να μην αφήσουν ούτε ένα φάκελο; Τι θα έλεγε ο διάδοχος της που δεν θα έβρισκε τίποτα στο διευθυντικό γραφείο; Κι είναι απορίας άξιο που οι διάδοχοι της δεν κατήγγειλαν μέχρι σήμερα την εξαφάνιση των αρχείων.
Τα έγγραφα που βρέθηκαν στο σπίτι δεσμοφύλακα, είναι όπως είπανε οι -κατά τα άλλα φειδωλοί στη διοχέτευση πληροφοριών- αστυνομικοί, πολύ σημαντικά. Απόρρητα και διαβαθμισμένα. Για 2.5 όμως χρόνια δεν αντιλήφθηκε κανείς την απουσία τους από τα ράφια ή τις αποθήκες όπου έπρεπε να βρίσκονται. Βρέθηκαν τυχαία όταν η αστυνομία πήγε στο σπίτι δεσμοφύλακα για έρευνες. Οι έρευνες αφορούσαν πωλήσεις ειδών περιπτέρου που έκανε ο εν λόγω δεσμοφύλακας παράνομα, σε μαύρη αγορά. Αυτό είχε ειπωθεί. Αντί όμως οι αστυνομικοί να βρούνε πατατάκια, χυμούς, τσιγάρα, σοκολάτες, πόλιπιφ κι ότι άλλο εμπορευόταν ο δεσμοφύλακας, βρήκανε απόρρητα έγγραφα. Τρακόσιες ολόκληρες χιλιάδες. Και βήμα βήμα η αστυνομία έφτασε στις Άννα Αριστοτέλους και Αθηνά Δημητρίου. Με άλλα λόγια, ο κάποτε υφιστάμενος της Αριστοτέλους κράτησε για πάρτη της μια «ωρολογιακή βόμβα» στο σπίτι του. Η οποία τελικά έσκασε τραυματίζοντας τους όλους.
Ενδεχομένως να μην υπάρχει τέλειο έγκλημα. Ίσως επίσης άνθρωποι που μοιάζουν έξυπνοι, να μην είναι τόσο έξυπνοι. Από την άλλη όμως, γνωρίζοντας την προϊστορία με τον Μιχάλη Κατσουνωτό, ο οποίος είναι πλέον βοηθός αρχηγός αστυνομίας, δεν μπορεί κάποιος να αποκλείσει τα όσα λέει ο Κρις Τριανταφυλλίδης, έστω κι αν τα λέει σαν δικηγόρος της Άννας Αριστοτέλους και της Αθηνάς Δημητρίου. Κι αν η εκδοχή αυτή ισχύει, τότε κανείς δεν μπορεί να τα βάλει με το σύστημα. Ακόμα κι αν θέλει να αποτελεί μέρος του συστήματος.
