Και ξαφνικά ανακαλύψαμε πως η παράκτια περιοχή Κουρίου διαβρώνεται επικίνδυνα. Η οποία περιοχή αποτελεί μέρος των βρετανικών βάσεων κι έτσι δεν μπορούν οι αρχές της Δημοκρατίας να παρέμβουν και να σώσουν την κατάσταση. Όπως ούτε και στον Πενταδάκτυλο που έχει υποστεί πολύ σοβαρή καταστροφή από την ανεξέλεγκτη λατόμευση από τους Τούρκους.

Για αυτά τα δύο ζητήματα είναι εύκολο να επιδεικνύουμε τις οικολογικές μας ευαισθησίες. Ωστόσο, δεν είναι τα μοναδικά σημεία του νησιού που καταστρέφονται. Σύμφωνα με στοιχεία που έχουν δει το φως της δημοσιότητας το 40% των ακτών των ελεύθερων περιοχών της Κύπρου έχει ήδη διαβρωθεί, με δυνητική αύξηση του φαινομένου. Από την Πόλη της Χρυσοχούς μέχρι τον Πρωταρά. Τα στοιχεία αυτά υιοθετεί σε άρθρο του και ο ανώτερος λειτουργός του Τμήματος Γεωλογικής Επισκόπησης Κλεόπας Χατζηχαραλάμπους. Όπως μάλιστα αναφέρει, από την επεξεργασία αεροφωτογραφιών, δορυφορικών εικόνων και τοπογραφικών δεδομένων καταδεικνύεται πως υπάρχουν περιοχές, όπου από το 1960, η διάβρωση έχει ξεπεράσει τα 80 μέτρα. Κι όσοι επιστήμονες ασχολούνται κατά καιρούς με το θέμα, συμφωνούν πως η διάβρωση των ακτών ναι μεν έχει να κάνει με φυσικά αίτια όπως, η κυματική δράση, καταιγίδες, παλίρροιες, κλιματική αλλαγή, αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα δημιουργείται από την ανθρώπινη δραστηριότητα. Η ακτομηχανικός Ξένια Λοιζίδου, η οποία εδώ και τρεις τουλάχιστον δεκαετίες στέλνει διαρκώς σήματα κινδύνου, έχει μιλήσει για ληστρικό μοντέλο ανάπτυξης το οποίο ευθύνεται και για τη διάβρωση των ακτών. Αλλά, «οι φυσικοί πόροι του πλανήτη μας ναι μεν είναι   αρκετοί για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες όλων μας, αλλά όχι την πλεονεξία μας», όπως φέρεται να είπε ο Μαχάτμα Γκάντι.

Ακόμα και οι κυματοθραύστες που τα τελευταία χρόνια τοποθετούνται χωρίς φειδώ μέσα στη θάλασσα, θεωρούνται υπεύθυνοι για την επιδείνωση του προβλήματος. Όπως και άλλες σκληρές παράκτιες παρασκευές, κέντρα ψυχαγωγίας, μαρίνες και λοιπά.  Αντί των γνωστών κυματοθραυστών κάποιοι επιστήμονες προτείνουν την τοποθέτηση βυθισμένων κυματοθραυστών που θα επιτρέπουν την κίνηση του νερού και θα λειτουργούν σαν ύφαλοι, καθώς και την εφαρμογή άλλων ήπιων μεθόδων που θα συμβαδίζει με τη διεθνή αρχή πάμε με τη θάλασσα δεν την πολεμάμε.

Τα λεφτά είναι πολλά όμως. Πέραν των ανεγέρσεων, είναι τα κρεβατάκια στην παραλία που πλέον δεν είναι 2.5 ευρώ έκαστο συν άλλα 2.5 η ομπρέλα, αλλά 100 και βάλε –σε κάποιες περιοχές- όπως και στη Μύκονο. Κι επειδή οι χώροι είναι περιορισμένοι, ιδιώτες και δημοτικές αρχές μπαίνουν με τις μπουλντόζες ισοπεδώνοντας το φυσικό τοπίο για να φτιάξουν χώρο για κρεβατάκια. Η φύση όμως εκδικείται. Λύσεις υπάρχουν, αλλά είμαστε έτοιμοι να θυσιάσουμε την κότα με τα χρυσά αυγά ή για χάρη του πρόσκαιρου κέρδους θα θυσιάσουμε τις παραλίες και κατ΄επέκταση την κότα μακροπρόθεσμα;