Εκεί που ονειρευόμαστε ένα κόσμο παραδεισένιο στο νέο αιώνα της τεχνολογίας, της προόδου, της ευημερίας και του εκσυγχρονισμού, το βιώνουμε κι αυτό ως μια «κανονικότητα» της εποχής, των νεωτεριστικών και των μετανεωτεριστικών μοντέλων… Τα περιστατικά άσκησης βίας παιδιών απέναντι σε γονείς και αντίστροφα και μάλιστα σε μερικές περιπτώσεις στις πιο ακραίες μορφές, με την προβολή ειδεχθών εγκλημάτων, τείνουν να καταστούν μια ρουτίνα της καθημερινότητας. Μαρτυρία τα δελτία ειδήσεων των προηγούμενων ημερών.
Οι σχετικές ειδήσεις έπαψαν λόγω της συχνότητας και της πυκνότητάς τους να προκαλούν σοκ και παγωμάρα στην κοινωνία, γιατί, έτσι απλά, αυτός είναι ο κόσμος, η κοινωνία, η οικογένεια σήμερα. Αυτά που σε άλλους καιρούς και εποχές έβγαιναν προς τα έξω ως σπάνιες και τραγικές εξαιρέσεις, σαν σενάρια που θα μπορούσαν να συλληφθούν μόνο σε μια άρρωστη φαντασία, είναι πλέον μια άλλη πονεμένη πραγματικότητα, που δεν φαντάζει και τόσο αποστασιοποιημένη από την καθημερινότητα. Πρόκειται για μια νέα ζοφερή εικόνα. Αναδύεται τόσο αβίαστα στα σύγχρονα δεδομένα ζωής και αποτυπώνει περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, που αγγίζουν τα όρια του παραλογισμού.
Το ερώτημα τόσο βασανιστικό και αμείλικτο: γιατί η ζεστή αγκαλιά της οικογένειας, που αποτελεί την κοιτίδα της πιο αυθεντικής σχέσης, τόσο εύκολα μετατρέπεται σήμερα σε πεδίο μάχης και σε αρένα πάλης και συγκρούσεων; Σήμερα σε σχέση με παλαιότερες εποχές, κάπου ξεφεύγουν τα πράγματα και τείνουν να προσλαμβάνουν ανεξέλεγκτες και ατιθάσευτες διαστάσεις. Πολλά είναι τα κομμάτια που συνθέτουν ένα πολύπλοκο πλαζ στην περίπτωση. Παράγοντες που συνήθως προβάλλονται ως αιτίες, αφορούν την ίδια την ψυχική υγεία του σημερινού ανθρώπου, την οικονομική δυσπραγία, τις πιέσεις και καταπιέσεις της καθημερινότητας, την αποξένωση και αλλοτρίωση της ζωής, την αδυναμία επικοινωνίας και κυρίως την απουσία της αυθεντικής σχέσης, των αληθινών προτύπων, των πραγματικών αρχών και αξιών.
Αδυνατούμε, δυστυχώς, να συνειδητοποιήσουμε ότι η προβολή περιστατικών που θα έπρεπε να προκαλούν δονήσεις μεγατόνων στο άκουσμά τους, δεν αποτελούν πλέον κάποια ξαφνικά ξεσπάσματα, αλλά το τραγικό αποκορύφωμα μιας ανιάτως νοσούσας κοινωνίας, η οποία βιώνει πάτους… σε επίπεδα παιδείας και πολιτισμού. Πίσω από κάθε τέτοια είδηση κρύβεται μια πονεμένη ιστορία που εκκολάπτεται τόσο απλά και ξάστερα από σύγχρονες νοοτροπίες και συστήματα. Από τα λογής αδιέξοδα που ξεδιπλώνονται σε δήθεν πεδία προόδου και εκσυγχρονισμού…
Τελικά, η ενδοοικογενειακή βία, σε διαστάσεις πρωτόγνωρων φαινομένων, όπως ξεδιπλώνεται και την απολαμβάνουμε… σήμερα, δεν αφορά μεμονωμένα περιστατικά, αλλά αποτελεί καθρέφτη της ίδιας της κοινωνίας. Μια βυθοσκόπηση στο βαθύτερο είναι μας, στην παιδεία και τον πολιτισμό μας, θα αναδείκνυε πραγματικά αίτια και αιτιατά, πέραν των αποσπασματικών και περιστασιακών αντιδράσεων. Γιατί ο ιστός της οικογένειας είναι το πιο σημαντικό κύτταρο της κοινωνίας, που σήμερα βρίσκεται τόσο εξαρθρωμένος και ξεπεσμένος…
