Τα περιστατικά επιθέσεων εναντίον Ισραηλινών και Εβραίων στην Αθήνα, προβάλλονται εκτενώς από τα ισραηλινά ΜΜΕ καθώς η Ελλάδα θεωρείται – αν και όπως πάνε τα πράγματα όχι για πολύ ακόμα – ασφαλής προορισμός για Εβραίους και Ισραηλινούς οι οποίοι την κατακλύζουν ολόχρονα. Καταγράφοντας μια μεγάλη συνεισφορά στον τουρισμό. Όπως και στην οικονομία μέσω επενδύσεων.
Έτσι ακριβώς και την Κύπρο. Αυτό ας το κρατήσουμε προσεκτικά.
Η ζημιά, λοιπόν, για την Ελλάδα είναι διπλή. Είναι διαφορετικό να σημειώνονται τέτοια έκτροπα μίσους σε μια «άσχετη χώρα με ή χωρίς σοβαρό παρελθόν (βίαιου ειδικά) αντισημιτισμού και διαφορετικό να καταγράφονται σε μια χώρα η οποία στηρίζει το Ισραήλ και στηρίζεται από αυτό και από το εβραϊκό λόμπι στις ΗΠΑ.
Και μάλιστα χωρίς να το στηρίζει στο ζήτημα της Γάζας. Αυτό έχει καταγραφεί σε κάθε ψηφοφορία διεθνώς για το θέμα αλλά και με δημόσιες δηλώσεις αξιωματούχων της παρούσας κυβέρνησης στην Αθήνα αλλά και στη Λευκωσία.
Κάποιοι ίσως θυμούνται πως, όταν πριν από μερικούς μήνες είχα συναντήσει στην Ιερουσαλήμ την υφυπουργό Εξωτερικών Σάρεν Χάσκελ, για τον «Φιλελεύθερο» και αθηναϊκά «Τα Νέα», δεν μου είχε κρύψει πως, παρά το γεγονός ότι οι σχέσεις του εβραϊκού κράτους με την Ελλάδα και την Κύπρο είναι θαυμάσιες, το Ισραήλ θα ήταν πιο ευτυχές εάν αυτή η στήριξη είχε καταγραφεί σε διεθνή φόρα και σε επίπεδο δηλώσεων.
Το Ισραήλ βέβαια, ξέρει και καταλαβαίνει απόλυτα πως η κάθε χώρα φροντίζει πρωτίστως για τα δικά της συμφέροντα. Και έτσι πρέπει. Αυτό που δεν καταλαβαίνουν οι Ισραηλινοί και η αίσθηση έχει αρχίσει να γίνεται πολύ εντονότερη στις συνομιλίες μαζί τους είναι ένα και μοναδικό: το γιατί δεν υπάρχει πρακτική αντίδραση στο ζήτημα του μίσους και του αντισημιτισμού, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο. Από πολιτεία και πολίτες.
Το γεγονός ότι ο αρχηγός της κυπριακής Αριστεράς προέβη σε ένα παραλήρημα αντισημιτισμού, από το οποίο εάν αφαιρούσε κανείς τη χώρα θα μπορούσε να αποδοθεί σε οποιονδήποτε αρχηγό – ψεκασμένου κυρίως, ούτε καν στα “mainstream” – κόμματος της ακροδεξιάς στην Ευρώπη, είναι ένα.
Το να αναγκάζεται όμως ο ίδιος ο Πρέσβης του Ισραήλ στη Λευκωσία να παρεμβαίνει ελλείψει της όποιας άλλης αντίδρασης σ΄αυτές τις αθλιότητες, είναι κάτι που κανείς από όλους όσοι διάβασαν την είδηση στο Ισραήλ δεν έχει κατανοήσει ή ακόμα περισσότερο εκτιμήσει. Και είναι απολύτως λογικό.
Για καλή τύχη της Κύπρου, δεν έχει φτάσει ακόμη στο Ισραήλ, μετά τα «μα εμείς εν τζαι» του κυρίου Στεφάνου, η προ ημερών ολοσέλιδη αναπαραγωγή της αθλιότητας από την τάχα ανεξάρτητη φυλλάδα του ΑΚΕΛ «Γνώμη» η οποία το πήρε ένα βήμα παρακάτω, υπό τον τίτλο «Γραμμή του Εβραιοσιωνισμού η διχοτόμηση της Κύπρου!».
Αυτόν, θα τον ζήλευε και η «Ελεύθερη Ώρα» στην Αθήνα.
Στην Κύπρο δεν έχουμε ακόμα ζήσει τέτοια περιστατικά, δεν αποκλείεται όμως να τα ζήσουμε και σύντομα μάλιστα. Πιστεύω και εύχομαι να μην αφήσουν η κυβέρνηση και οι Αρχές να συμβεί κάτι τέτοιο διότι θα είναι καταστροφικό για τον τόπο. Όσοι έχουν συνηθίσει – και προκαλέσει μιας και είναι και οι ημέρες – καταστροφές έχοντας ενδιαφέρον για τα του κόμματός τους και μόνο σίγουρα δεν ανησυχούν.
Οι άλλοι όμως οφείλουν να ανησυχήσουν και να παρέμβουν.
Κάτι ανάλογο αλλά πολύ χειρότερο συμβαίνει και στην Ελλάδα.
Λίγοι ξέρουν πώς και γιατί οι Έλληνες Εβραίοι με παρουσία πάνω από 2000 χρόνια στην Ελλάδα αν μιλάμε για τους Ρωμανιώτες, έσβησαν μαζικά στο Άουσβιτς και άλλα στρατόπεδα συγκέντρωσης έχοντας λίγη βοήθεια από λίγους ανθρώπους. Περίπου 60.000 άνθρωποι, το 85% του ελληνικού εβραϊκού πληθυσμού δολοφονήθηκαν. Ανάμεσά τους και οι πλείστοι από τις 13.000 που έσπευσαν να πολεμήσουν για την Ελλάδα, τη πατρίδα τους, ενάντια στην Ιταλία και τον Άξονα.
Τα τελευταία χρόνια γινόταν και γίνεται μια προσπάθεια να έρθουν τα παιδιά και τα εγγόνια τους κοντά στην Ελλάδα. Άλλωστε, γενικά στο Ισραήλ η λέξη «Έλληνας» και «Ελλάδα» προκαλεί αμέσως τον ενθουσιασμό με όποιον κι αν μιλάει κανείς. Όπως και η «Κύπρος» και το «Κύπριος». Αμέσως υπάρχει μια αίσθηση την οποία λίγοι λαοί απολαμβάνουμε στη χώρα.
Το τελευταίο, λοιπόν, διάστημα συμμορίες, οι γνωστές συμμορίες ακροαριστερών και «αναρχικών», συνήθως το ένα και το αυτό υπό τον Ρουβίκωνα, έχουν αρχίσει μια προσπάθεια για να κοπεί αυτή η επαφή διότι, όπως το περιγράφουν, «εμείς θα αποφασίσουμε ποιος θα κυκλοφορεί στους δρόμους μας». Τους δρόμους της Αθήνας και όχι μόνο τους οποίους θεωρούν κτήμα τους, όπως βέβαια και όταν καίνε μαγαζιά μικρεμπόρων στο όνομα του «αντικαπιταλισμού» και διάφορα άλλα εγκληματικά.
Ο Ρουβίκωνας είναι η οργάνωση, η βίαιη ας σημειωθεί οργάνωση η οποία ταυτίστηκε με την ηγεσία της 17ης Νοεμβρίου. Σήμερα είναι και η επέτειος της δολοφονίας του 20χρονου φοιτητή Θάνου Αξαρλιάν στο κέντρο της Αθήνας ο οποίος έπεσε νεκρός στην προσπάθεια του Δημήτρη Κουφοντίνα να σκοτώσει έναν υπουργό. Του Κουφοντίνα τον οποίο οι του Ρουβίκωνα υποδέχθηκαν με πανηγύρια όταν απελευθερώθηκε. Όπως και οι φίλοι τους εδώ οι οποίοι αναλαμβάνουν να φέρουν εις πέρας αποστολές τόσο βρομερές που ούτε και η «Γνώμη» δεν θα τις δημοσίευε. Το ΑΚΕΛ όμως «εμείς εν τζαι».
Μαζί και ο αρχηγός του Ρουβίκωνα, τάχα αντεξουσιαστής, ο οποίος έχει για σύνθημά του τη διαταγή του Στάλιν «Ούτε ένα βήμα πίσω».
Η οργάνωση Ταγμάτων Εφόδου που κυνηγούν Εβραίους στους δρόμους της Αθήνας, δήθεν από ευαισθησία για τη Γάζα,είναι ένα θλιβερό προνόμιο της Ελλάδας προς το παρόν. Μιας χώρας η οποία μέχρι πρότινος νόμιζε ότι είχε χτυπήσει τη φασιστική απειλή με τη διάλυση της Χρυσής Αυγής, η οποία λειτουργούσε με τον ίδιο τρόπο: Τάγματα Εφόδου, άρνηση των αξιόποινων της πράξεων, «αγαθοεργίες» και συσσίτια για τους φτωχούς και όλα τα άλλα. Ακριβώς τα ίδια.
Φασίστες άλλωστε και οι μεν και οι δε.
Σε μια κρίσιμη για την ασφάλεια και της Ελλάδας αλλά και της Κύπρου συγκυρία, το ερώτημα δεν είναι η Γάζα, ούτε το εάν ποτέ δεν μας υποστήριξαν οι Παλαιστίνιοι οι οποίοι ξεκάθαρα ήταν και είναι με την Τουρκία.
Ο απλός κόσμος, το 30% που εναντιωνόταν στη Χαμάς μετά την 7η Οκτωβρίου και τώρα φαίνεται να γίνεται πλειοψηφικό ρεύμα, στη Γάζα τουλάχιστον, δεν φταίει σε κάτι.
Κάθε λογικός άνθρωπος θέλει να τελειώσει άμεσα ο Πόλεμος, μαζί, και το 70% των Ισραηλινών όπως κατάδειξε πρόσφατη δημοσκόπηση.
Το ερώτημα δεν είναι καν οι ακραίοι και οι ανεύθυνοι οι οποίοι μόνο καταστροφές (και πτωχεύσεις) έχουν προσφέρει στις χώρες μας και οι οποίοι από τις κλινικά αντιδυτικές τους εμμονές θέλουν να μην είμαστε στην ΕΕ, να μην έχουμε σχέσεις με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ και…; Να πάμε με ποιον; Μάλλον με το Ιράν και τους φίλους του Ερντογάν στη Μουσουλμανική Αδελφότητα.
Η καταδίωξη και η λάσπη εις βάρος όσων έχουν άλλη άποψη, είναι ενδεικτικό του φασισμού και των τραγικών ελλειμμάτων όλων αυτών. Κάποιοι είμαστε ένα βήμα πριν την ανοσία.
Εάν, όμως, πετύχουν να κόψουν το δεσμό με το Ισραήλ τις ΗΠΑ και τη Δύση, υπεύθυνοι δεν θα είναι όλοι αυτοί, ούτε οι αλλεργικοί στο μπάνιο, ούτε οι θεωρητικοί, ούτε οι τρομοκράτες της κακιάς ώρας και οι ανεπάγγελτοι τραμπούκοι και εμπρηστές των Ταγμάτων ή οι άλλες συμμορίες των αλητών του είδους.
Αυτά είναι που επιδιώκουν για να συσπειρώνουν και να κερδίζουν οπαδούς.
Υπεύθυνοι θα είμαστε όλοι εμείς και όλοι εσείς.
Αν το συζητάνε κι αυτό στο Ισραήλ; Καθόλου. Το θεωρούν αυτονόητο. Εμείς;
