Επειδή μιλάμε, μιλάνε πολλοί για τον πόλεμο μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς, πόλεμος που σήμερα διανύει την 672η ημέρα από την έναρξή του(*), ο μουσικοσυνθέτης και θαλασσοπόρος φίλος και συνεργάτης μου στην εκπομπή μου στο Α΄ Πρόγραμμα της ΕΡΤ, Δημήτρης Οικονομάκης, ανέβασε για μας στο Facebook, αυτήν την ανάρτηση του Ζακ Σαμουίλ, που είναι και μουσικός παραγωγός στον μουσικό σταθμό Kosmos 93.6 στην ΕΡΤ. Νομίζω ότι αξίζει να την διαβάσουμε. Ιδίως εκείνοι που συστηματικά παπαγαλίζουν την ανοησία πολλών Παλαιστινίων (όχι όλων, ευτυχώς) και άλλων, «από τον ποταμό, μέχρι την θάλασσα»:
«Είμαι Έλληνας Εβραίος και με τους δημοκράτες Εβραίους του κόσμου έχω δεσμούς συναισθηματικούς, και πολιτισμικούς . Το ίδιο ισχύει και με το κράτος του Ισραήλ, όταν αυτό το κράτος σέβεται, καταρχήν, τα άρθρα της ιδρυτικής του διακήρυξης (αντιπροσωπευτική κοινοβουλευτική δημοκρατία, διάκριση των εξουσιών, ισονομία για όλους τους πολίτες του, ανεξιθρησκεία, σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων) δηλαδή υπερασπίζεται τις αξίες ενός δημοκρατικού κοσμικού κράτους. Ζητήματα που υπονομεύει συστηματικά η κυβέρνηση Νετανιάχου.
Θεωρώ ότι το δικαίωμα της ασφαλούς ύπαρξης του Ισραήλ είναι σύμφυτο με το δικαίωμα των Παλαιστινίων για τη δημιουργία ενός δικού τους ασφαλούς κράτους. Προϋπόθεση, όμως, είναι η αμοιβαία αναγνώριση αυτών των δικαιωμάτων. Αυτή η προϋπόθεση δεν κατοικεί στη σφαίρα της φαντασίας αφού στο παρελθόν είχε γίνει αποδεκτή. Άρα, μπορεί να ξαναγίνει. Ο δημοκρατικός κόσμος οφείλει να σκέφτεται και να δρα ώστε να εξασφαλιστεί αυτή η αποδοχή.
Οι θρησκευτικοί και εθνικιστικοί φανατισμοί, είτε πρόκειται για τον ισλαμικό φονταμενταλισμό είτε για μεσσιανικές εβραϊκές θεωρίες, είτε για ακραίες εθνικιστικές εξάρσεις, καθιστούν το μεταφυσικό μίσος ενεργό και διαιωνίζουν τις αιματηρές διαμάχες.
Το Ισραήλ έχει δικαίωμα να αμύνεται απέναντι στις πολυποίκιλες απειλές και επιθέσεις που δέχεται χωρίς, όμως, να υπερβαίνει τα όρια της άμυνας, όπως και των Παλαιστινίων να διεκδικούν τη δημιουργία του δικού τους κράτους χωρίς τρομοκρατικές ενέργειες.
Δεν συμφωνώ και δεν θα συμφωνήσω με κανέναν επιθετικό πόλεμο του Ισραήλ που οδηγεί σε εκτοπισμούς, εθνοκάθαρση, συλλογική τιμωρία αμάχων, ή προσάρτηση παλαιστινιακών εδαφών, όσο κι αν θεωρώ ότι οι τρομοκρατικές οργανώσεις (Χαμάς, Χεζμπολάχ, Χούθι κ.λπ.) και οι χορηγοί τους φέρουν τεράστια ευθύνη για το δράμα των αμάχων Παλαιστινίων και των Ισραηλινών ομήρων.
Ευθύνη που δεν αναγνωρίζεται, από πολλούς επιλεκτικά «ευαίσθητους» που συστηματικά και συνειδητά την υποβαθμίζουν ή την αποσιωπούν.
Μια συμφωνία για την ίδρυση ΔΥΟ ΚΡΑΤΩΝ, ΠΟΥ ΘΑ ΖΟΥΝ ΜΕ ΑΣΦΑΛΕΙΑ, ΤΟ ΕΝΑ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΑΛΛΟ, μοιάζει σήμερα, δυστυχώς, πολύ μακρινή.
Παραμένει όμως ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ για τον τερματισμό αυτής της πολύχρονης και αιματηρής διαμάχης. Το σύνθημα “from the river to the sea”, από όπου κι αν προέρχεται, όποιο περιεχόμενο κι αν του δίνεται, διαιωνίζει το πρόβλημα, τορπιλίζοντας την, ομολογουμένως, δύσκολη λύση του.»
(*) Από την έναρξη του πολέμου του Ισραήλ κατά της Χαμάς στην Παλαιστίνη, έπειτα από την σφαγή της 7 ης Οκτωβρίου 2023 (όπου οι τρομοκράτες έσφαξαν εν ψυχρώ περίπου 1.200 ανθρώπους –άνδρες, γυναίκες, υπερήλικες, μικρά παιδιά– βίασαν πολλούς και, φεύγοντας πήραν μαζί τους 251 ομήρους, συμπεριλαμβανομένων και μικρών παιδιών, γυναικών και ηλικιωμένων), έχουμε τα εξής στοιχεία:
Μέχρι τις 30 Ιουλίου 2025, σύμφωνα με το υπουργείο Υγείας της Γάζας και το υπουργείο Εξωτερικών του Ισραήλ, έχουν αναφερθεί περισσότεροι από 62.700 νεκροί στον πόλεμο της Γάζας (60.785 Παλαιστίνιοι και 1.983 Ισραηλινοί), καθώς και 217 δημοσιογράφοι και εργαζόμενοι στα μέσα ενημέρωσης, 120 ακαδημαϊκοί, και πάνω από 224 εργαζόμενοι σε ανθρωπιστικές οργανώσεις, ένας αριθμός που περιλαμβάνει 179 υπαλλήλους της UNRWA – της υπηρεσίας παροχής ανθρωπιστικής βοήθεια των Ηνωμένων Εθνών.
Επιπλέον, εκτιμάται ότι το 80% των Παλαιστινίων που σκοτώθηκαν είναι άμαχοι. Μια μελέτη της OHCHR, (Υπηρεσία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ), η οποία επαλήθευσε τους θανάτους από τρεις ανεξάρτητες πηγές, διαπίστωσε ότι το 70% των Παλαιστινίων που σκοτώθηκαν σε κτήρια κατοικιών ή παρόμοιες κατοικίες ήταν γυναίκες και παιδιά.
ΦΩΤΟ: Μια παρτίδα τάβλι, μεταξύ Εβραίων και Αράβων, παλιότερα στη Γάζα.
