Αυτές οι τρεις λέξεις αποτελούσαν κάποτε ένα πολύ έξυπνο σλόγκαν της πάλαι ποτέ Τράπεζας των Κυπρίων. Ξαναήρθαν οι τρεις λέξεις στο μυαλό μου όταν άκουγα το πρωί της Πέμπτης στα ερτζιανά τα του τόπου μου και τα της γύρω Μεσογείου Θαλάσσης.

Καλές και κακές ειδήσεις, ως συνήθως, χάρηκα για τον μόνιμο σταθμό πυρόσβεσης της ΕΕ στο νησί μας, εύγε σ’ αυτούς που το σκέφτηκαν και ελπίζω να καλωσορίσουμε οσονούπω Ευρωπαίους πυροσβέστες ως μόνιμους κάτοικους Κύπρου. Ολάκερης της Κύπρου, εννοείται, βέβαια.

Πήρα τις σκέψεις μου ένα βήμα παρακάτω. Σε λίγους μήνες θα έχουμε την Προεδρία του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θυμάμαι πολύ καλά την προηγούμενη! Γνωρίζω ότι πολλά γίνονται από το επίσημο κράτος για τους υψηλούς προσκεκλημένους που θα έρθουν στο νησί- και πολύ σωστά. Κι άλλα πολλά γίνονται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες για να επιδείξουμε κυρίως τον πολιτισμό μας. Ο πολιτισμός συμφέρει πάντα, και είναι χαρμόσυνο το γεγονός ότι επιτέλους προωθείται, έχει σωστούς προϋπολογισμούς και όχι υπολείμματα και ψίχουλα!

Στο δια ταύτα. Εμείς, ο επίλεκτος λαός τι σκεφτόμαστε; Όλος αυτός ο κόσμος που θα παρελάσει στο νησί θα θέλει να δει, εκτός από το επίσημο κράτος τις δεξιώσεις, τις συνεδριάσεις και τα δείπνα, και τον κόσμο στις δυο πλευρές της διαχωριστικής γραμμής, να γνωρίσει ιδίοις όμμασι τις συνθήκες της ζωής, να εμπεδώσει πόσο Ευρωπαίοι είμαστε και πώς αντιλαμβανόμαστε αυτό που λέγεται Ευρώπη! Κυρίως όμως θέλει να μας ψυχολογήσει, ίσως καταλάβει τι είναι αυτό που μας κρατά ανελεύθερους και μίζερους μισό αιώνα, ένθεν και ένθεν.

Εμείς λοιπόν, το πόπολο που δε θα παρευρεθούμε στις συνεδριάσεις, τις δεξιώσεις, τις εκδηλώσεις και τα δείπνα, εμείς που πιστεύουμε στις αρχές που τότε δημιούργησαν την Ευρώπη, και κυρίως στην επανένωση του τόπου μας ως τη μοναδική διέξοδο που έχει μπροστά του το νησί, μήπως, λέω μήπως, θα ήταν σωστό να μαζευτούμε και να ετοιμάσουμε κάτι για να μεταφέρουμε στους υψηλούς προσκεκλημένους μας και τη δική μας ύπαρξη και σκέψη; Εμείς είμαστε αυτοί που αληθινά βιώσαμε και βιώνουμε στο πετσί μας αυτό που αναστάτωσε το νησί εδώ και 51 χρόνια, και το φορτώνουμε ανερυθρίαστα στις ράχες της νέας γενιάς με έναν ανεπίτρεπτο τρόπο. Μήπως είναι καιρός να μετρηθούμε αριθμητικά όλοι εμείς που θέλουμε την επανένωση για να καταλάβουμε πόσοι είμαστε;

Έχουμε τρεις μήνες μπροστά μας. Ας αναλάβει κάποιος να μας μετρήσει για να μπορέσουμε να σταθούμε στα πόδια μας επάξια και να ζητήσουμε επίσημα να ακούσουν και εμάς, τους κάτοικους του νησιού- και τους ΕΚ και τους ΤΚ. Αυτός ο κάποιος ή οι κάποιοι που θα αναλάβει να μας μαζέψει δεν θα ανήκει στα παραδοσιακά και θλιβερά κόμματα που νομίζουν ότι εκπροσωπούν τον κυπριακό λαό. Αν είμαστε αμελητέα ποσότητα, να καταθέσουμε τα όπλα και να ζήσουμε όπως προτείνει ο κύριος Ερτογάν, να μη σπαταλούμε άδικα τις δυνάμεις μας.

Αν όχι, και είμαστε πολλοί, έχουμε δουλειά, γιατί αυτό που θα ακούσουν από εμάς θα είναι πολύ διαφορετικό από το επίσημο αφήγημα των συνεδριάσεων, δεξιώσεων, εκδηλώσεων και δείπνων.   

Το δικό μας θ’ αντιπροσωπεύει εμάς που θέλουμε διακαώς μια πατρίδα ενωμένη, που θέλουμε να ζήσουμε ισότιμα μαζί με τους Τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας, σε όποιο κομμάτι της πατρίδας θέλει ο καθένας, κάτω από συνθήκες ασφάλειας που η ευρωπαϊκή μας ταυτότητα μπορεί να μας προσφέρει, με τον ίδιο τρόπο που την προσφέρει σε κάθε πολίτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Το δικό μας αφήγημα δε θα βασίζεται και θα περιστρέφεται γύρω από το ένδοξο και ηρωικό παρελθόν της νήσου από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι το 1974, όταν καταστράφηκε τελεσίδικα. Το δικό μας αφήγημα θα αφορά στο μέλλον, σε προτάσεις πρακτικές και σημαντικές για να αποκτηθεί επιτέλους η αναγκαία εμπιστοσύνη ανάμεσά μας. Θα βασίζεται στα θετικά της επανένωσης, θα εξηγεί γιατί συμφέρει σε όλους η λύση με πολιτική ισότητα. Εμείς μόνο μπορούμε να εξηγήσουμε στους ξένους γιατί δεν ένιωσαν ισότιμα όλοι οι Κύπριοι το βάρος της εισβολής, γιατί δεν είχαμε ποτέ ένα ταμείο αξιοπρέπειας για τους πρόσφυγες. Θα τους εξηγήσουμε τι σημαίνει και γιατί δημιουργήθηκε το δόγμα της «Αμμοχωστοποίησης» που έδωσε τα γνωστά αποτελέσματα, ενώ η Αμμόχωστος είχε ένα ειδικό καθεστώς. Όλα αυτά θα παραλειφθούν δεόντως στο επίσημο αφήγημα, για να κρυφτούν ενοχές για την αδράνεια, την ατολμία και την αναποφασιστικότητα του επίσημου κράτους για 51 χρόνια.

Με αυτά που γίνονται στη Μεσόγειο σήμερα και με αυτά που διαδραματίζονται στην Ουκρανία και στη Γάζα και πρόσφατα και στην Πολωνία, είναι ανθρώπινο και λογικό ο περισσότερος κόσμος του νησιού να έχει χάσει την εμπιστοσύνη του στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Όμως, η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ό,τι καλύτερο και πολυτιμότερο έχουμε αποκτήσει από την ημέρα της ίδρυσης της Δημοκρατίας μας. Ναι, θα μπορούσε να είχε σταθεί πιο κοντά μας, όπως στάθηκε δίπλα από την Ουκρανία, αυτό θέλουμε να δούμε και να νιώσουμε, την ισότιμη συμπαράσταση όλων των κρατών μελών. Οι αποστάσεις που κράτησε η Ευρώπη για το Κυπριακό είναι και σε μεγάλο βαθμό απότοκο του γεγονότος ότι η Ευρώπη ακούει όλους τους Κύπριους, όχι μόνον τους ΕΚ, των οποίων οι ηγεσίες έριξαν, στο πολύ πρόσφατο παρελθόν, την αξιοπιστία μας στον Καιάδα. 

Σκεφτείτε το, γίνεται!

Ελεύθερα, 14.9.2025