Η ΕΙΔΗΣΗ, ότι ομάδα νεαρών επιτέθηκε πρόσφατα σε ιδιώτη φύλακα του Γ΄ Δημοτικού Σχολείου Ύψωνα, στη Λεμεσό προκαλεί μεγάλη ανησυχία, σε σχέση με τη νεανική παραβατικότητα. Καθώς δεν πρόκειται για ένα «αθώο» περιστατικό.
ΣΥΜΦΩΝΑ με όσα έχουν μεταδοθεί, ο φύλακας δέχθηκε επίθεση με γκαζάκια, με αποτέλεσμα να μεταφερθεί στο Νοσοκομείο, φέροντας εγκαύματα στο πρόσωπο. Αν είναι, δηλαδή, δυνατόν να γινόμαστε μάρτυρες τέτοιων περιστατικών, βίαιων ακραίων εκδηλώσεων από παιδιά. Όπως συναφώς αναφέρθηκε, οι νεαροί είχαν εισέλθει στον χώρο του σχολείου βράδυ και μπήκαν στο κλειστό γήπεδο. Λόγω της ώρας ( βράδυ και το σχολείο κλειστό), ο φύλακας προσπάθησε να τους απομακρύνει. Το αποτέλεσμα ήταν, οι νεαροί να τον καταδιώξουν και ακολούθως του έριξαν αναμμένα γκαζάκια στο πρόσωπο, προκαλώντας του εγκαύματα. Ο άνθρωπος μεταφέρθηκε, όπως έγινε γνωστό, στο νοσοκομείο για περίθαλψη.
ΔΕΝ είναι καθόλου υπερβολή αυτά που ο Πρόεδρος της Σχολικής Εφορίας Δυτικής Λεμεσού, Ηρόδοτος Νεοφύτου, ανέφερε στον «Φιλελεύθερο». Ό,τι, δηλαδή, το επεισόδιο είναι απόπειρα φόνου. «Δεν μιλάμε απλά για ένα περιστατικό, ο άνθρωπος υπέστη εγκαύματα δευτέρου βαθμού στο πρόσωπο. Πήγαν να τον σκοτώσουν. Η Αστυνομία θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της. Υπάρχουν αρκετά στοιχεία για να εντοπιστούν οι δράστες», ανέφερε ο κ. Νεοφύτου.
ΚΑΙ έχει δίκαιο ο Πρόεδρος της Σχολικής Εφορίας Δυτικής Λεμεσού. Προφανώς κι αυτά τα φαινόμενα, που προ πολλού έχουν ξεφύγει, δεν μπορούν να αντιμετωπισθούν ως μεμονωμένα περιστατικά. Διαπιστώνονται ακραία περιστατικά βίας μεταξύ των νέων ανθρώπων, που όλο ένα και είναι συχνότερα. Άλλα επεισόδια είναι σοβαρά και προκαλούν μεγαλύτερη ανησυχία. Κάποια είναι ήσσονος σημασίας. Όλα, όμως, έχουν μια κοινή ρίζα: Τη νεανική παραβατικότητα. Πρόκειται για ένα ανησυχητικό φαινόμενο, το οποίο προφανώς και θα πρέπει να αντιμετωπισθεί επειγόντως. Ναι, είναι ευθύνη της Αστυνομίας. Ναι, είναι ευθύνη του σχολείου. Πρωτίστως, όμως, είναι ευθύνη των γονιών, που θα πρέπει να λειτουργήσουν με τρόπο ώστε να συνετίσουν τους νεαρούς παραβάτες.
ΠΡΟΦΑΝΩΣ και κανένας δεν ξυπνά μια μέρα και αποφασίζει να επιτίθεται σε άλλους ανθρώπους, να καταστρέφει γήπεδα, σχολεία, ξένες περιουσίες ή να ανάβει φωτιές. Γι αυτό και αναδεικνύουμε το ρόλο των γονιών στα φαινόμενα αυτά. Για το τι πράττουν ή περισσότερο τι δεν πράττουν.
ΚΑΙ στην εξίσωση θα πρέπει να μπει και το θέμα των ναρκωτικών, που έχουν «εισβάλει»- φευ- σε χώρους που κινούνται ανήλικοι και όχι μόνο. Κι αυτή η «εισβολή» προκαλεί προφανώς αλυσιδωτά προβλήματα και οδηγούν σε ακραίες συμπεριφορές.
