Δεν χορταίνω αυτήν τη φωτογραφία. Χωράει ό,τι αγαπώ. Τον αθλητισμό. Την προσπάθεια να τρέξεις «πιο γρήγορα». Να πηδήσεις «πιο ψηλά, πιο μακριά.» Και να ρίξεις ή να σηκώσεις «πιο δυνατά». Δεν φανταζόμαστε πόση δουλειά έχει γίνει για να περάσει ο Σουηδός Άρμαντ Νουμπλάντις τα 6:30 μέτρα και να πάρει χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Κι ακόμα τόση από τον δικό μας, Εμμανουήλ Καραλή, για να περάσει και αυτός τα 6 μέτρα και να πάρει ασημένιο. Θέλει κότσια και μεγάλη καρδιά να πανηγυρίζεις την νίκη του αντιπάλου σου σαν να ήταν δική σου.

Ο Εμμανουήλ (Μανώλης, για τους φίλους) είναι γεννημένος και μεγαλωμένος στην Αθήνα. Έχει καταγωγή από τον Πύργο Ηλείας από την πλευρά του πατέρα του, ενώ η μητέρα του κατάγεται από την Ουγκάντα. Έχει μια δίδυμη αδερφή, την Αγγελική. Όταν δεν ταξιδεύει για αγώνες ή για προετοιμασία, ζει και προπονείται στην Αθήνα. Του αρέσουν τα social media και η μόδα. Δυο πράγματα τα οποία έχει κάνει και επάγγελμα, καθώς διαθέτει τη δική του σειρά ρούχων και σπουδάζει marketing. Επιπλέον, στον ελεύθερο του χρόνο του αρέσει να παίζει κιθάρα

IΝ ΜΕΜΟRΙΑΜ, Ρόμπερτ Ρέντφορντ, Αμερικανός ηθοποιός, από τους καλύτερους στο είδος του, ίνδαλμα του Χόλιγουντ, πέθανε προχθές σε ηλικία 89 ετών.

«Έφυγε» όπως ήθελε, ήρεμος, χωρίς πόνο, με την οικογένεια δίπλα του. Εκεί που ήθελε, στο Sundance, στα βουνά της Γιούτα – το μέρος που αγαπούσε, περιτριγυρισμένος από αυτούς που αγαπούσε, όπως επιβεβαίωσε η υπεύθυνη των δημοσίων σχέσεών του. «Θα μας λείψει πολύ», είπε η Σίντι Μπέργκερ, προσθέτοντας ότι η οικογένεια ζητά σεβασμό στην ιδιωτικότητά της.

Μπορεί να ξεχώρισα το «Out of Africa», λόγω και της αφρικάνικης καταγωγής μου, όπου αυτός ο ουρανός, που δεν τον ξεχνάς ποτέ, είναι μέσα σου, αλλά και λόγω της εξαιρετικής ερμηνείας των δύο πρωταγωνιστών.

Της υπέροχης Μέριλ Στριπ, στον ρόλο της Κάρεν φον Μπλίξεν, μιας Δανέζας βαρόνης, που αγοράζει φυτείες καφέ στη Νότια Αφρική, όπου και ερωτεύεται τον Ντένις Χάτον (Ρέντφορντ) που ήταν δεινός κυνηγός άγριων ζώων.

Και βέβαια, δίπλα-δίπλα με το «Out of Africa», βάζω και την ταινία «All The President’s Men», («Όλοι οι Άνθρωποι του Προέδρου») όπου, μαζί με τον Ντάστιν Χόφμαν και οι δυο τους ερευνητές δημοσιογράφοι, αποκάλυψαν το σκάνδαλο του Γουότεργκεϊτ που έριξε την κυβέρνηση του Ρίτσαρντ Νίξον.

Αν στην πρώτη ταινία νοστάλγησα το πνεύμα της Αφρικής, που δεν περιγράφεται εύκολα, στη δεύτερη, επίσης, νοστάλγησα μια δημοσιογραφία που είχε τα κότσια να κάνει εις βάθος έρευνες και, μάλιστα, με την πλήρη βοήθεια και στήριξη των εκδοτών τους.

ΥΓ: Στην αυριανή μας στήλη, θα συμπληρώσω μερικά ακόμα για αυτόν τον σπουδαίο ηθοποιό και για άλλες μεγάλες ταινίες του. Η μια, από τις τελευταίες.

ΣΚΕΨΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ από τον Πάπα Λέο της Ρώμης: «Καμία κοινωνία δεν μπορεί να επιβιώσει όταν ένας άνθρωπος γίνεται τρισεκατομμυριούχος, ενώ η απέραντη πλειονότητα πασχίζει και αγωνίζεται να επιβιώσει – προσπαθώντας να βάλει λίγο φαγητό στο τραπέζι, να πληρώσει το ενοίκιο και να διαθέτει λίγα χρήματα για την υγεία».

Ο Ποντίφικας στάθηκε ιδιαίτερα στην όλο και αυξανόμενη οικονομική ανισότητα και τις επιπτώσεις της στην πολιτική πόλωση.

«Για παράδειγμα», λέει «οι διευθύνοντες σύμβουλοι (CEO’s) που πριν από 60 χρόνια μπορεί να “έβγαζαν” 4-6 φορές περισσότερα από τους εργαζόμενους, τώρα “βγάζουν” 600 φορές παραπάνω απ’ όσα παίρνει ο μέσος εργάτης/ υπάλληλος».

Και κατέληξε, ονοματίζοντας τον Ίλον Μασκ ως το υπερβολικό παράδειγμα ανθρώπου που παινεύεται ότι έχει πλέον περιουσία ενός τρισεκατομμυρίου δολαρίων.

ΥΓ: Πραγματικά, συνωμότησε όλο το σύμπαν για να λείψει, για πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια, η Στήλη από τον «Φιλελεύθερο» και τους αναγνώστες του. Τα «Πρόσωπα» έφυγαν από μένα, αλλά δεν έφτασαν στους συναδέλφους μου στην Λευκωσία, που ήρθαν σε δύσκολη θέση. Εγώ, ξένοιαστος, έκανα τη νυχτερινή μου, πλέον, εκπομπή στην ΕΡΤ. Με κλειστά τηλέφωνα, και δοσμένος ολάκερος στον Καθρέφτη μου. Όπως και να ’χει, αν και έφυγε από μένα η στήλη, κάπου κόλλησε από τον server. Τα καλά νέα, είναι ότι βρήκαμε με τον τεχνικό μας Τάσο Γιαβρούτα, μία «Έξοδο Κινδύνου», που δεν θα μπορεί να μας ξαναμπλοκάρει κανείς. Ευχαριστώ πάλι και συγγνώμη. Χρ.