Δύσκολος προβλέπεται ο χειμώνας για την Ευρώπη.
Η Ρωσία προκαλεί ανοιχτά πλέον την Ευρωπαϊκή Ένωση και όχι μόνο, σε βαθμό που και ο τελευταίος αδαής μπορεί πια να καταλάβει πως ο στόχος της είναι ένας και είναι πολύ απλός: η «ανάκτηση» σε βάθος χρόνου εδαφών που θεωρεί ότι της… ανήκουν, είτε διότι τα κατέλαβαν οι Σοβιετικοί είτε διότι βρέθηκαν κάτω από την μπότα της πάλαι ποτέ ΕΣΣΔ, ως έδαφος των απρόθυμων και δια της βίας δορυφόρων της για κάτι δεκαετίες.
Ο ρωσικός αναθεωρητισμός και ιμπεριαλισμός, εάν μπορεί να πει κανείς το τελευταίο σοβαρά στην κατάσταση που βρίσκεται υπό την αιμοσταγή δικτατορία του Πούτιν μια χώρα μεγάλη σε έκταση μόνο, η οποία χωρίς θα πυρηνικά θα ήταν περίγελος έστω και εάν νομίζει ότι είναι υπερδύναμη, είναι ταυτόχρονα μεγάλη απειλή για ευρωπαϊκές χώρες.
Όπως βέβαια απειλή είναι και ο υβριδικός πόλεμος τον οποίο διεξάγει η Μόσχα εδώ και χρόνια, μέσω της συμβεβλημένης με την ακροδεξιά, ως προς τις επιδιώξεις τους ακροαριστεράς. Ενός άξονα ο οποίος υποσκάπτει και μάλιστα επ’ αμοιβή όπως αποδείχθηκε σε αρκετές περιπτώσεις τη δημοκρατία και τη σταθερότητα στα κράτη της Ευρώπης.
Με fake news, προπαγάνδα, εξαγορές αξιωματούχων και ΜΜΕ και βέβαια με «λαϊκές κινητοποιήσεις» οι οποίες προκαλούν παράλυση και χάος άνευ λόγου και αιτίας, όπως συχνά γίνεται στην Ελλάδα ή ως «διαμαρτυρίες» από «αγανακτισμένους» ενάντια στην πολιτική της χώρας, οι μισοί από τους οποίους είναι ξένοι, όπως έγινε προχθές στο Μιλάνο. Για «την Παλαιστίνη» τάχα.
Η Ρωσία, είναι μια χώρα απρόβλεπτη όχι μόνο διότι το καθεστώς της είναι κατάλοιπο του βαθέως κράτους των πρώην ΚαΓκεΜπιτών και μετέπειτα κλεπτοκρατών ολιγαρχών αλλά και διότι κανείς ποτέ δεν μπόρεσε να καταλάβει τον ψυχισμό αυτής της χώρας ακόμα και πολύ πριν το Πραξικόπημα των Μπολσεβίκων το οποίο βαφτίστηκε «Οκτωβριανή Επανάσταση».
Όταν, εν αντιθέσει με την πραγματική μαζική επανάσταση κατά των Τσάρων, οκτώ μήνες ενωρίτερα, στο Πραξικόπημα μετείχε μόνο αυτή η φράξια η οποία κατάφερε να αρπάξει την εξουσία με καταστροφικές συνέπειες για τη χώρα και τον πλανήτη ολόκληρο για δεκαετίες. Η τελευταία γενιά των αρουραίων της Λουμπιάνκα επέστρεψε για να αρπάξει αυτό που θέλει. Και γιατί να μην το θέλει όταν έχει καταληστέψει τον πλούτο της ίδιας της χώρας της με το μεγαλύτερο μέρος του λαού να ζει σε άθλιες συνθήκες.
Όποιος λοιπόν, υποτιμά το πού μπορεί να φτάσει ένα τέτοιο, σκοτεινό καθεστώς βαδίζει σε ένα πολύ επικίνδυνο μονοπάτι αφέλειας. Με πολλή ή λίγη δύναμη, είναι άξιοι να κάνουν τα πάντα. Τιμώντας την… παράδοσή τους.
Η «απειλή» της Ουκρανίας ήταν μόνο η αρχή.
Τα αντανακλαστικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αργά όσο και η γραφειοκρατεία των Βρυξελλών, αυτό το δαπανηρό παράλληλο σύμπαν, δεν είναι το μοναδικό εμπόδιο.
Ειδικά εμείς εδώ στην Κύπρο βλέπουμε πως ακόμα και στη χώρα μας, η οποία τα τελευταία χρόνια καταγράφει εκπληκτικούς δείκτες, φοβερή ανάπτυξη και θεωρείται success story της Ευρώπης σε καιρούς χαλεπούς μάλιστα, ακόμα και εδώ λοιπόν, όλες οι επιτυχίες και η πρόοδος, περνούν σε δεύτερη μοίρα ή και απαρατήρητα, λόγω μίας και μοναδικής λέξης: ακρίβεια.
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα εξέδωσε χθες μια μελέτη στην οποία επισημαίνεται ότι οι τιμές, ειδικά των τροφίμων, είναι η κινητήριος δύναμη του πληθωρισμού ο όποιος βασανίζει τα ευρωπαϊκά νοικοκυριά και του βιοτικό επίπεδο των Ευρωπαίων. Παρόλο που σήμερα κινείται στο 2% εν αντιθέσει με το ρεκόρ του για τα ευρωπαϊκά δεδομένα πριν από τρία ακριβώς χρόνια, τον Οκτώβριο του 2022 όταν άγγιξε το 10,6%, οι τιμές είναι περί το 1/3 ψηλότερες από τα προ πανδημίας επίπεδα.
Η αύξηση επηρεάζει ιδιαίτερα τα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα και δημιουργεί όχι μόνο την αίσθηση φτώχειας, ακόμα και εκεί όπου δεν υπάρχει διότι υπάρχει και είναι πρόβλημα, αλλά και ένα κλίμα ανασφάλειας σ’ αυτά τα στρώματα τα οποία νιώθουν ότι απειλείται άμεσα κάτι το οποίο δεν μπορούν να περιορίσουν. Έτσι ένα στα τρία νοικοκυριά ανησυχεί αν θα μπορεί να αγοράσει τα τρόφιμα που θέλει.
Ένα πρόσθετο πρόβλημα είναι πως, πολύς κόσμος θεωρεί ότι η κρίση αυτή είναι θέμα το οποίο μπορεί να επιλυθεί σε κρατικό επίπεδο, όταν είναι πολύ δύσκολο να τύχει διαχείρισης ακόμα και σε πανευρωπαϊκό λόγω της παγκοσμιοποίησης αλλά και του γεγονότος ότι η κρίση είναι διεθνής, δεν είναι μόνο ευρωπαϊκή.
Τα κυριότερα δε αίτια της είναι οι διεθνείς αυξήσεις στην ενέργεια και, όσον αφορά τη γεωργία στα λιπάσματα, ιδίως μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, που απογείωσε το κόστος, όχι μόνο στα σιτηρά.
Είναι ακόμα η κλιματική αλλαγή και η παρατεταμένη ξηρασία όπως και τα ακραία καιρικά φαινόμενα, παράγοντες οι οποίοι έχουν καταστροφική επίδραση στη γεωργία η οποία μαστίζεται από την αύξηση και του κόστους εργασίας αλλά και τη στασιμότητα της τεχνολογικής προόδου στη γεωργική παραγωγή. Τα ίδια και εν πολλοίς συνεπακόλουθα στη κτηνοτροφία. Και βεβαίως πολλά άλλα.
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς οικονομολόγος ή κοινωνιολόγος για να αντιληφθεί το απλό και βασικό: με το κόστος ζωής στην ΕΕ να είναι σε πολύ ψηλά επίπεδα, οι κοινωνίες είναι έτοιμες να πέσουν στα χέρια λαϊκιστών οι οποίοι πανευρωπαϊκά – από ακροαριστερές, ακροδεξιές αλλά και απολύτως φαιδρές πολιτικά αφετηρίες – επαναλαμβάνουν νυχθημερόν ότι ο κόσμος πεινάει περίπου. Δημιουργώντας ένα κλίμα μέσα στο οποίο η όποια οικονομική δυσκολία παρουσιάζεται ως ανέχεια και ένα μεγάλο μερίδιο του κόσμου χειραγωγείται τελικά από όλες αυτές τις επικίνδυνες δυνάμεις, είτε αυτές χειραγωγούνται ακουσίως ή και εκουσίως από όσους επιβουλεύονται την Ευρώπη με πρώτη τη Μόσχα, είτε κινούνται αυτόνομα αρπάζοντας ότι μπορούν από το περιβάλλον το λαϊκισμού και όσα αυτό παράγει.
Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι στην Κύπρο λ.χ. καταγράφεται η χαμηλότερη αύξηση στις τιμές των τροφίμων σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Κάτι όμως που ούτε εδώ ούτε αλλού σημαίνει κάτι στο ταμείο της υπεραγοράς. Και με ένα μέρος του κόσμου παντού να συμβαδίζει με την αλλαγή της εποχής και την τεχνολογική πρόοδο σε όλα τα επίπεδα της οικονομίας και, αντιστοίχως, μεγάλες μάζες να μην μπορούν να το κάνουν και να χάνουν το τρένο το οποίο κινείται με ξέφρενη ταχύτητα στην εποχή του ΑΙ, είναι λογικό ότι αυτό το διάστημα δεν θα είναι καθόλου εύκολο.
Ειδικά όταν σε αυτό προστίθεται όχι μόνο η επιθετικότητα της Μόσχας και η αποσταθεροποίηση από όσους ενσυνείδητα και για το συμφέρον τους ή απλά από κοινή ηλιθιότητα παίζουν το παιγνίδι της εις βάρος των ίδιων τους των χωρών αλλά και από ένα σωρό άλλα πράγματα.
Δύσκολος προβλέπεται, λοιπόν, ο χειμώνας. Και αρκούντως επίφοβος.
