Το τηλεοπτικό κανάλι Open, που άρχισε να εκπέμπει πρόγραμμα το 2018, ανήκει στον κ. Ιβάν Σαββίδη. Επιχειρηματία από την Ρωσία, ο οποίος είναι ιδιοκτήτης και Πρόεδρος του ΠΑΟΚ Θεσσαλονίκης.
Δεν είναι ασυνήθιστο στην Ελλάδα οι πλούσιοι επιχειρηματίες σε άλλους τομείς, να παίρνουν για μια ποδοσφαιρική, ή και μπασκετική ομάδα.
Ενδεικτικά, ο εφοπλιστής Βαγγέλης Μαρινάκης έχει τον Ολυμπιακό στην Ελλάδα και την Νότινγκαμ στην Αγγλία. Και, από ΜΜΕ έχει το Mega, το Βήμα, τα ΝΕΑ, ίσως και κάποια που μου διαφεύγουν.
Ο Γιάννης Αλαφούζος, ιδιοκτήτης του Σκάϊ, (ραδιοφώνο και τηλεόραση), έχει τον ποδοσφαιρικό Παναθηναίκό. Τον μπασκετικό, έχει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, που διαδέχτηκε τον εκλιπόντα πατέρα του Παύλο, και έχει αναλάβει την βασική του δουλειά, στη φαρμακοβιομηχανία Βιανέξ.
Εφοπλιστής είναι και ο Δημήτρης Μελισσανίδης, μεγαλομέτοχος της ΑΕΚ εδώ και χρόνια. Παρέδωσε τη σκυτάλη της διαδοχής στην ομάδα, στον επίσης εφοπλιστή Μάριο Ηλιόπουλο, της εταιρείας «Sea Jet Ferries». Ο οποίος, επίσης έχει και μία πιο μικρή μετοχική συμμετοχή στην ιταλική ποδοσφαιρική ομάδα της Γιουβέντους.
Βεβαίως, αυτά συμβαίνουν και σε άλλες χώρες. Υπάρχουν καλοί και κακοί επιχειρηματίες. Και το ότι συνδυάζουν την δύναμη των μίντια με τις δουλειές τους, δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι όλοι τους εμπίπτουν στο «αρνητικό ημισφαίριο» όπου ανθίζουν τα λεγόμενα «διαπλεκόμενα συμφέροντα».
Ξεκίνησα με αναφορά στο Open του Σαββίδη, κραυγαλέα περίπτωση μη αντικειμενικής δημοσιογραφίας σε ένα συγκεκριμένο «παράθυρό» του. Εκεί, εμφανίζεται σχεδόν κάθε βράδυ ο ανταποκριτής στη Μόσχα Θανάσης Αυγερινός, για να ενημερώσει το ελληνικό κοινό για την έκβαση του πολέμου στην Ουκρανία, που σήμερα μπαίνει στην 1314η ημέρα από την έναρξή του.
Παρακολουθώντας συνεχώς τις ανταποκρίσεις των δημοσιογράφων του BBC, της αγγλικής Guardian, και του Γαλλικού Πρακτορείου Ειδήσεων από την Μόσχα, μαθαίνουμε τουλάχιστον τι λένε (ακόμα και με κίνδυνο της ζωής τους) απλοί Ρώσοι πολίτες που δεν συμφωνούν με την εισβολή στην Ουκρανία, και σίγουρα όχι με την συνέχισή της. Είναι εμφανώς φοβισμένοι και επιφυλακτικοί. Και αυτό όμως, λέει πολλά…
Επίσης, από έγκυρους και επαγγελματίες πολεμικούς ανταποκριτές, μαθαίνουμε και κάτι για την καθημερινή ζωή στη Ρωσία.
Ποια προϊόντα του νοικοκυριού είναι σε έλλειψη; Αν έχουν ακριβύνει, και πόσο; Τι λένε οι απλοί πολίτες; Επιχειρηματίες, εκπαιδευτικοί, καλλιτέχνες, αθλητές, εργάτες, ναυτικοί, μαθητές, φοιτητές, κλπ;
Η Λίζ Ντουσέτ του BBC είναι ίσως – για μένα σίγουρα – η καλύτερη ανταποκρίτρια διεθνών γεγονότων σε όλο τον κόσμο, εδώ και πολλά χρόνια. Ό,τι μεταδίδει, το έχει βιώσει, το έχει ψάξει, το έχει διασταυρώσει, και το παρουσιάζει με εκπληκτικό λόγο, λιτή περιγραφή και αμεσότητα.
Επιστρέφοντας στο «παράθυρο» του συναδέλφου μου Θανάση Αυγερινού, θα πω ότι εύκολο είναι για μένα και πολλούς άλλους να τον επικρίνουμε από μακριά. Κι ακόμα πιο εύκολο να πει κάποιος «γιατί δεν αντιστέκεσαι;». Η απάντηση είναι αυτονόητη.
Κι αν αναρωτηθεί κανείς «γιατί δεν παραιτείται;». Διότι για μένα, πέρα από το εργασιακό, και νομίζω ότι δεν σφάλλω, και μόνο η όψη του Θανάση, κάθε βράδυ, σε κάθε παράθυρο, λέει αυτά που δεν μπορεί να πει με λόγια.
Δεν ξέρω εάν η εδώ Ένωση Συντακτών έχει επιχειρήσει να επικοινωνήσει μαζί του. Όχι για να τον επιπλήξει. Αλλά για να τον βοηθήσει. Να του συμπαρασταθεί.
Περιμένω και εγώ, όπως και πολλοί συνάδελφοί μου στην Ελλάδα και στην Κύπρο να δει και να ακούσει τον ανταποκριτή του Open στην Μόσχα, να κάνει τα ρεπορτάζ που ξέρει. Μεταδίδοντας όσα βλέπει, ακούει, μαθαίνει, ερευνά και διαπιστώνει. Από την Ρωσία. Που δεν είναι μόνο ο Πούτιν!
Κι από τις πολεμικές μάχες, που δεν είναι όλες νικηφόρες για το Κρεμλίνο.
Υστερόγραφο (συνοδευτικό της φωτόAFP/Getty Images) Η Μάρτι Φλάκς, από το Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών, δηλώνει ότι : Η καταστολή των ανεξάρτητων μέσων ενημέρωσης που λαμβάνει χώρα αυτή τη στιγμή στη Ρωσία, είναι σύμπτωμα μιας σοβαρής επιδείνωσης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της πολιτικής κατάστασης, όσο και εκδήλωση ενός ευρύτερου μοτίβου κακοποίησης εναντίον δημοσιογράφων σε όλο τον κόσμο.
Στη Ρωσία, η κυβερνητική καταστολή των ανεξάρτητων μέσων ενημέρωσης έχει επιδεινωθεί σταθερά κατά τη διάρκεια της πανδημίας, από την επιστροφής του Αλεξέι Ναβάλνι. Του αντικαθεστωτικού, που βρέθηκε νεκρός υπό περίεργες συνθήκες σε φυλακή στη Σιβηρία. Αλλά και από τις «εκλογές» στην Δούμα τον Σεπτέμβριο του 2021. Η κυβέρνηση έχει καταχραστεί τους νόμους περί δημόσιας υγείας για να καταστείλει τις διαμαρτυρίες, έχει χαρακτηρίσει τα ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης ως ξένους πράκτορες, στοχεύοντας συγκεκριμένους δημοσιογράφους, και μέσα ενημέρωσης. Τώρα, με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η κατάσταση έχει πλέον γίνει τρομερή, λέει η κα. Μάρτι Φλακς.
