Σε μια εποχή που οργιάζει ο λόγος για τα δικαιώματα του ανθρώπου και την πάλη για την κατοχύρωσή τους, η ψυχική υγεία προβάλλει ως θεμελιώδους σημασίας, ειδικότερα για τα παιδιά και τους νέους. Παρέλασε πρόσφατα και η Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας. Όπως ήταν φυσικό φορείς, οργανισμοί και σύνολα, έσπευσαν να τονίσουν την τεράστια σημασία της.
Ενδιαφέρουσα στην περίπτωση, μια πρόσφατη έρευνα για την Ψυχική Υγεία των Νέων στην Κύπρο (διεξήχθη από το Υπ. Υγείας και τη UNICEF, σε συνεργασία με το CARDET, τον Οργανισμό Νεολαίας Κύπρου και το Συμβούλιο Νεολαίας). Μόνο καθησυχαστική δεν είναι σε σχέση με τα πορίσματα – συμπεράσματα της. Ρίχνει άπλετο φως σε μια άλλη σιωπηλή, πλην όμως κλιμακούμενη κρίση: τα υψηλότατα ποσοστά άγχους, πίεσης και αβεβαιότητας που βιώνει η νέα γενιά του νησιού. Τα ευρήματα δεν αποτελούν απλώς στατιστικά στοιχεία. Αντίθετα, ανοίγουν διάπλατα χώρο γι’ άλλη μια κραυγή αγωνίας σε φαινόμενα και καταστάσεις του σήμερα, που δεν θα έπρεπε να μάς αφήνουν να κοιμόμαστε.
Οι αριθμοί αμείλικτοι αποκαλύπτουν ένα ζοφερό τοπίο. Το 86% των νέων βιώνει υψηλά επίπεδα άγχους και αβεβαιότητας για το μέλλον, ενώ το 75% αισθάνεται διαρκή πίεση και στρες. Πρόκειται για ποσοστά που δείχνουν ότι η ψυχική δυσφορία έως και ανισορροπία, δεν είναι η εξαίρεση, αλλά ο κανόνας για την πλειονότητα των νέων μας. Μετατρέπεται σε κανονικότητα…Ακόμη πιο ανησυχητικό το χάσμα μεταξύ της ανάγκης για βοήθεια και της πραγματικής αναζήτησής της, με τα ποσοστά και εδώ να σκαρφαλώνουν… Σε άλλο θέμα που δημοσιεύεται σήμερα στον «Φ» συναρμολογούνται τόσο στενά και τα ψηλά ποσοστά των μαθητών/νέων που επιδίδονται στον τζόγο, με την κατάθλιψη, το άγχος και άλλες ψυχικές διαταραχές, που καταντούν στο σήμερα μια μάστιγα που καλπάζει…
Δεν είναι τυχαία η έξαρση αυτών των ποσοστών. Η εποχή μας χαρακτηρίζεται από πολλαπλές πηγές πίεσης, που έχουν να κάνουν με τον σύγχρονο τρόπο ζωής, ο οποίος σε πολλές περιπτώσεις, κυρίως ως προς την αληθινή παιδεία, τις αρχές, τις αξίες, τις υπαρξιακές και πνευματικές αναζητήσεις, εμφανίζεται τόσο χρεοκοπημένος και σε φάση ανισορροπίας…
Δεν θα έπρεπε να εκπλήσσουν τα ποσοστά. Αν το ψάχναμε βαθύτερα το πράγμα σε αίτια και αιτιατά. Προβάλλει πρώτα η αβεβαιότητά τους για το μέλλον, την ίδια ώρα που τα διάφορα συστήματα, από τα εκπαιδευτικά μέχρι τα κοινωνικά και πολιτικά, εμφανίζονται τόσο καταπιεστικά και συμπιεστικά. Έπειτα, η προσωπική, η κοινωνική και η πολιτική ζωή, εξυφαίνονται μέσα από ένα πλέγμα, στο οποίο πλειοδοτούν η αναξιοκρατία, τα βολέματα, οι διαπλοκές και οι δολοπλοκίες. Το μέλλον συνυφαίνεται μόνο με το άτιμο και το άδικο και με τους όποιους συμβιβασμούς αυτά απαιτούν. Και άντε να πείσεις ένα νέο σήμερα ότι δεν έχουν έτσι τα πράγματα και ότι «ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούμεθα, αλλά περί αρετής». Η πραγματικότητα βοά τόσο εκκωφαντικά, αλλά δυστυχώς εις «ώτα μη ακουόντων»…
