Είδατε πουθενά τον Αβέρωφ και τον Άντρο; Τον Ακιντζί; Θέλω να τους ρωτήσω, είντα χαπάρκα. Διότι, τότε που ήταν στα πάνω τους, μας έκαναν όλους να νιώθουμε επικίνδυνοι, εθνικιστές, τουρκοφάγοι. Ακόμα και αμετανόητοι Ενωτικοί.
Μιλάμε για το 2017, που τόλμησε η Βουλή να εγκρίνει έναν κανονισμό ώστε στην επέτειο του ενωτικού δημοψηφίσματος του 1950 να γίνεται σχετική αναφορά στα σχολεία. Ως ιστορικό γεγονός. Κι αυτό ανάμεσα σε μια λίστα με δεκατρείς επετείους, όπως η Εργατική Πρωτομαγιά, η Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας, η Ημέρα Ερυθρού Σταυρού. Είχαν ψηφίσει ότι γι΄ αυτές τις επετείους, στα σχολεία, πρέπει «να γίνεται ανάγνωση μηνυμάτων ή φυλλαδίων και ολιγόλεπτη συζήτηση στην τάξη».
Το διαστρέβλωσαν και το ανήγαγαν σε μέγα ζήτημα ο Ακιντζί και η Άγκυρα για να εξυπηρετήσουν δικές τους σκοπιμότητες, μας κατάγγειλαν στα Ηνωμένα Έθνη, στην Ευρώπη κι όπου αλλού μπορούσαν, μας κατηγόρησαν ότι επιστρέψαμε στην πολιτική της Ένωσης, ο Ακιντζί αποχώρησε από τις συνομιλίες και δεν επέστρεφε αν δεν ακυρωνόταν αυτή η απόφαση. Και ο Αβέρωφ Νεοφύτου με τον Άντρο Κυπριανού, αρχηγοί των δύο μεγάλων κομμάτων έπαθαν αλλεπάλληλες διαταραχές πανικού. Πείσθηκαν ότι επιστρέψαμε στην πολιτική της Ένωσης κι ότι θα χάσουμε τη λύση του Κυπριακού που είχαν σίγουρη. Έσπευσαν να υποκλιθούν, να ταπεινώσουν και το κοινοβούλιο και την κυβέρνηση και όλους μας, για να «διορθώσουν» το λάθος τους, και να ικανοποιήσουν τους Τούρκους. Και ειδικά τον Μουσταφά Ακιντζί, μπας και επιστρέψει στις συνομιλίες.
Λοιπόν, είντα χαπάρκα; Τι έπρεπε να κάνουν σήμερα, που είδαν τι ψήφισε η παράνομη βουλή των Τουρκοκυπρίων; Ή δεν είδαν; Διότι δεν πρόσεξα να είπε κανένας κάτι. Κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν. Η ψευδοβουλή, δηλαδή η πλειοψηφία των τουρκοκυπριακών κομμάτων, ψήφισε προχτές ότι «η πολιτική της λύσης δύο κρατών είναι η πιο ρεαλιστική και προσγειωμένη προσέγγιση για να είναι μόνιμη και βιώσιμη». Και ότι «μια νέα διαπραγματευτική διαδικασία μπορεί να είναι εφικτή μόνο με την κατοχύρωση εκ μέρους των Ηνωμένων Εθνών της εγγενούς κυριαρχικής ισότητας και του ισότιμου διεθνούς καθεστώτος του τουρκοκυπριακού λαού για να υπογραφεί μια συμφωνία που θα διασφαλίσει την συνεργασία δύο κρατών».
Ακόμα και αν το έκαναν για να στηρίξουν τον Τατάρ στη ψηφοφορία της Κυριακής, δεν παύει να είναι ένα ψήφισμα που εκφράζει την πλειονότητα των μεγάλων τουρκοκυπριακών κομμάτων. Αυτών που «κυβερνούν»! Οι άλλοι, οι «βουλευτές» του Ρεπουμπλικανικού Τουρκικού Κόμματος, του Τουφάν Ερχιουρμάν, δεν ψήφισαν εναντίον. Οι περισσότεροι αποχώρησαν πριν την ψηφοφορία. Μόνο δύο ήταν παρόντες και ούτε αυτοί ψήφισαν εναντίον, τήρησαν αποχή.
Μετά από αυτό το ψήφισμα, έτρεχε ο Τατάρ να δηλώνει ότι ενισχύθηκε η πολιτική του, και ότι η πλειοψηφία (στα κατεχόμενα) είναι υπέρ της λύσης δύο κρατών. Έτρεχε ο Τούρκος Αντιπρόεδρος Τζεβντέτ Γιλμάζ να δηλώνει ότι η απόφαση, που υιοθέτησε η “βουλή” στο ψευδοκράτος είναι «ένα ιστορικό βήμα που αντικατοπτρίζει τη βούληση του τουρκοκυπριακού λαού». Έτρεχε κι ο αρχηγός των εποίκων, ο καταζητούμενος Ερχάν Αρικλί, να προειδοποιεί (πώς το ανέχονται οι Τουρκοκύπριοι πολιτικοί;) πως μετά το ψήφισμα της «βουλής», κανείς δεν μπορεί να καθίσει σε τραπέζι διαπραγματεύσεων συζητώντας την ομοσπονδία, και «εάν χρειαστεί, θα πάρουμε την εξουσία του Ερχιουρμάν να διαπραγματευτεί».
Κατά τα άλλα φταίνε οι Ελληνοκύπριοι για τα αδιέξοδα επειδή δεν θέλουν λύση, δεν θέλουν να μοιραστούν την εξουσία, δεν θέλουν να μοιραστούν το φυσικό αέριο, δεν θέλουν την επανένωση κι ένα σωρό κουραφέξαλα που μας λένε Τούρκοι και Έλληνες, όποτε συζητούν για τη μη λύση. Τινάχτηκαν όλα στον αέρα επειδή η βουλή το 2017 ενέκρινε και μετά ακύρωσε, μια απόφαση για ετήσια επετειακή αναφορά σε μια ιστορική στιγμή των Ελληνοκυπρίων. Αλλά, δεν τρέχει τίποτε για όσα ψηφίζουν οι Τουρκοκύπριοι, που είναι ουσία και πράξη ΣΗΜΕΡΑ και όχι ιστορική αναφορά στο μακρινό παρελθόν.
Γι΄ αυτό γυρεύω τον Αβέρωφ, τον Άντρο και τον Ακιντζί. Να μας πουν πώς διάολο το σκέφτονται.
