Είναι αργά το απόγευμα. Κάθομαι σε μια μικρή αίθουσα, κάπου στο Ισραήλ, σε ένα χώρο τον οποίο δεσμεύτηκα ενυπόγραφα να μην αποκαλύψω για λόγους ασφάλειας, όπως και οι άλλοι οκτώ που είναι εδώ μαζί μου.
Ξέρω, κάπως καλύτερα από τους περισσότερους, τι πρόκειται να δω. Και είναι έτσι γιατί έχω ξαναδεί υλικό της 7ης Οκτωβρίου το οποίο δεν έχει δημοσιοποιηθεί. Σε μια άλλη προβολή, αλλού, σε βίντεο που διέρρευσαν στο Telegram, κάποια προφανώς στοχευμένα, με αλλοιωμένη την εικόνα τους ώστε για να δει ο έξω κόσμος τι είχε γίνει. Άλλα πάλι όχι.
Ξέρω επίσης πως αυτό που θα παρακολουθήσω για σχεδόν μια ώρα είναι του δεύτερου είδους. Μας ειπώθηκε ξεκάθαρα, με την προτροπή μάλιστα, αν δεν νιώθουμε άνετα, «έστω και τώρα» να περιμένουμε έξω, δεν πειράζει. Όπως επίσης και να φύγουμε από την αίθουσα ανά πάσα στιγμή.
Τα φώτα σβήνουν. Τα φώτα ανάβουν ξανά. Η αιωνιότητα της μίας ώρας αυτού του εκούσιου μαρτυρίου της θέασης του 1% του υλικού από τα όσα τα 5500 αυτά τέρατα, αυτά τα κτήνη – άνθρωποι, σίγουρα, δεν είναι – είναι κάτι που και εγώ και οι άλλοι θα το κουβαλάμε μαζί μας.
Πολλοί ρωτάνε για την αποτυχία του Ισραήλ να ελέγξει τα σύνορά του εκείνη τη μέρα. Ακόμα και αυτό έχει μετατραπεί σε θεωρία συνομωσίας για αυτό το είδος των «φρικτών» ανθρώπων – τους οποίους κανείς δεν συναντά πουθενά σ’ αυτή τη χώρα και κανείς δεν ήρθε ποτέ να δει. Άφησαν, λέει, τα σύνορα ανοιχτά για να γίνει ότι έγινε μετά.
Σε μία χώρα η οποία, λόγω και της θρησκείας, μεταχειρίζεται τους νεκρούς απαχθέντες της ακριβώς όπως τους ζωντανούς. Ποτέ δεν έγινε ο όποιος διαχωρισμός και όσοι, πάλι κακοπροαίρετα, σπεύσουν να το αποδώσουν σε κίνηση τακτικής, θα το κάνουν διότι ούτε αυτό το κομμάτι της Ιστορίας δεν μπήκαν ποτέ στον κόπο να το διαβάσουν. Με κάθε νεκρό, με κάθε αγνοούμενο, αυτές τις οκτώ σχεδόν δεκαετίες, αυτό ίσχυε.
Θα μπορούσαν αυτά που είδαμε εμείς και όλα τα άλλα να τα έδιναν προς τα έξω. Το επικοινωνιακό παιγνίδι θα παιζόταν διαφορετικά. Αν και πια δεν είμαι σίγουρος Αρνήθηκαν να το κάνουν. Και καλά έκαναν. Τους βιασμούς επίσης. Τους έδειξαν μόνο στον ΟΗΕ. Υπήρξε και έκθεση. Μάθατε κάτι; Ούτε και πρόκειται.
Με ενοχλεί η υποκρισία, η δε άγνοια με εξοργίζει. Όταν δεν ξέρεις μαθαίνεις και όταν δεν θες να μάθεις δεν μιλάς. Γιατί πολύ μεγαλύτερη από την αποτυχία του Ισραήλ εκείνη τη μέρα είναι ηθική χρεοκοπία της Δύσης. Όλων μας. Και το τίμημα έπεται.
Η Δύση θα πληρώσει πολύ ακριβά τη σιωπή της, το συμβιβασμό της με το κακό, για τη διαστροφή της αλήθειας, για το ξέπλυμα αυτής της βαρβαρότητας για το συμβιβασμό με τα fake news και τα fake βίντεο, την αποδοχή της εκδοχής των τεράτων, την καταμέτρηση των νεκρών τρομοκρατών με τους αμάχους – πρώτη φορά στην Ιστορία! – τα παραμύθια διεφθαρμένων επικεφαλής των αρμόδιων υπηρεσιών του ΟΗΕ και όχι μόνο ότι, σε 48 ώρες θα πεθάνουν 14,000 βρέφη ή ότι η Χαμάς δεν είναι κάτι κακό.
Αυτή την προδοσία του τι είναι και του τι πρεσβεύει, η Δύση θα την πληρώσει δυστυχώς πολύ ακριβά. Όπως βέβαια και την επιλογή της να αγνοήσει τον σημαντικότερο εμπειρογνώμονα στον κόσμο ο οποίος (όχι, δεν είναι Εβραίος, εδώ όμως φτάσαμε…) επιμένει να λέει ότι η αναλογία νεκρών αμάχων και τρομοκρατών είναι απολύτως αντίστροφη αυτής που ισχυρίζεται η Χαμάς.
Όταν βλέπεις κάποιον, χωρίς φίλτρα χωρίς τίποτα, να αποκεφαλίζει κάποιον με μανία με ένα μαχαίρι, να σκοτώνει παιδιά με τους γονείς τους και να χορεύει γελώντας σαν να έχει κερδίσει το λαχείο, όταν βλέπεις άλλον να παίρνει ένα κεφάλι που έκοψε για σουβενίρ ή κάποιον να κάνει παρατήρηση στον άλλον να μην ξοδεύει τις σφαίρες και χτυπά τους αμάχους που δεν πέθαναν αμέσως και σφαδάζουν στο πάτωμα στο κεφάλι μόνο, όταν βλέπεις, να διαγωνίζονται ποιός θα προλάβει να σκοτώσει τον κόσμο μέσα στα αυτοκίνητα και άλλα πολλά που δεν θέλω καν να θυμάμαι, όταν πια βλέπεις πια και αυτά που είχες ακούσει και ξέρεις ότι έγιναν και πολύ χειρότερα, τότε οφείλεις να αντιλαμβάνεσαι με τι έχεις να κάνεις.
Ειδικά όταν όλοι αυτοί δεν σκοτώθηκαν σε κανέναν πόλεμο. Σφαγιάστηκαν.
Υπάρχει και μία λεπτομέρεια την οποία το προσεκτικό μάτι την προσέχει. Οι τρομοκράτες της Νούχμπα, των «ειδικών δυνάμεων» της Χαμάς που τους καταλαβαίνεις επειδή είναι ένστολοι, σκότωσαν το μεγάλο μέρος του κόσμου που δολοφονήθηκε (ανάμεσά τους και Άραβες μουσουλμάνοι…). Όμως στα περισσότερα βίντεο, εκείνα με το «ένα βήμα παρακάτω» εκείνοι που κάνουν τα πιο φρικιαστικά, όπως και οι μαρτυρίες λένε για τους περισσότερους βιασμούς, ήταν το «δεύτερο κύμα».
Αυτοί που ήρθαν, με όπλα επίσης οι πλείστοι, που έκλεψαν, που βίασαν που σκότωσαν με μια λύσσα πρωτοφανή. Την οποία βλέπει κανείς στο υλικό.
Aυτοί, δεν είχαν κάμερες απάνω τους. Αυτούς τους κατέγραψαν οι κάμερες μέσα και έξω από τα σπίτια ή τα κατέγραφαν όλα με τα κινητά τους.
Αυτών όπως και των ενόπλων που προχώρησαν μετά τις δολοφονίες είναι οι σοροί που παραδόθηκαν τις προάλλες. Τους σκότωσε ο στρατός όταν ήρθε και τους βρήκε μετά που έσφαξαν τον κόσμο. Και είχε κάθε, μα δικαίωμα να το κάνει. Δεν πέθαναν από βασανιστήρια (!) ούτε και υπάρχει τέτοιος ισχυρισμός από την ίδια τη Χαμάς. Ας ντραπούν κάποιοι. Όσοι πιάστηκαν ζωντανοί, ζουν ακόμα απλώς δεν θα αφεθούν ελεύθεροι.
Χθες για πρώτη φορά, τα μέσα διεθνώς έδωσαν προβολή σε ένα από τα αμέτρητα βίντεο εξαπάτησης της Χαμάς τα οποία κάποιοι από εμάς παρουσιάζαμε εξοργίζοντας τους επιλεκτικά ευαίσθητους ακροαριστερούς, ακροδεξιούς και άλλους υποκριτές και ανενημέρωτους.
Χαίρομαι. Και είμαι βέβαιος πως κάποια στιγμή όταν το θέμα θα καταλαγιάσει θα δούμε πάμπολλες τέτοιες εξελίξεις αλλά και μύθους να καταρρίπτονται.
Ούτε και τότε όμως θα μάθουν κάποιοι να διαβάζουν, να βλέπουν, να μην παρασύρονται και να διστάζουν να φτάνουν σε τέτοια επίπεδα για να αρέσουν σε άλλους.
Και κάτι ακόμα. Εγκλήματα διαπράχθηκαν και μέσα στη Γάζα, το έγραψα αμέτρητες φορές. Κανένας όμως ο οποίος διαθέτει στοιχειώδη λογική και υπολείπεται προκατάληψης για τους «κακούς» Εβραίους και Ισραηλίτες, δεν μπορεί να προσπερνά το τι προηγήθηκε και το τι είδαν οι στρατιώτες όταν μπήκαν στα κιμπούτς και το Νόβα, το υπόλοιπο 99% των όσων έγιναν, με πάνω από 50% από αυτούς να έχουν αυτοκτονήσει.
Αν αυτό το δικαιολογεί; Όχι φυσικά! Δείχνει όμως πως αυτοί όλοι, οι αντισημίτες, οι καταναλωτές των ψεμάτων που ποτέ δεν απολογήθηκαν, οι κλαίουσες για τα παιδιά της Παλαιστίνης (όχι για τα υπόλοιπα που δεν πουλάνε) αυτοί που δεκάρα δεν δίνουν όταν τους Παλαιστίνιους τους σκοτώνει η Χαμάς και όλοι οι υπόλοιποι του είδους, ανάμεσά τους και φίλοι που χάσαμε αλλά ίσως να μας βγήκε και σε καλό, δεν στέκονται στη σωστή πλευρά της Ιστορίας, διότι δεν υπάρχει τέτοια. Η Ιστορία είναι αυτή που είναι.
Μέχρι στιγμής αυτό τεκμαίρεται. Για το άλλο, κάντε υπομονή και θα αρχίσουν όλα να βγαίνουν σιγά – σιγά.
Μαζί με τα ελλείμματα πολλών, τη λογοκρισία, τη στοχοποίηση όσων τόλμησαν να στηρίξουν την αλήθεια με στοιχεία. Όχι της.. Χαμάς.
Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει. Ειδικά σε αυτά τα μέρη πάντα αυτό γινόταν. Όσοι διάβαζαν αντί να καταπίνουν, το ξέρουν καλά.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Αυτό είναι το σπιτάκι με το οποίο έπαιζαν τα βρέφη της οικογένειας Μπίμπας, όπως το φωτογράφησα χθες το πρωί.
