Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, Κυριάκος Μητσοτάκης, κόλλησε Covid, με ήπια συμπτώματα, αλλά παραμένει περιορισμένος όσο το επιτρέπουν οι υποχρεώσεις του, λέει μία ανακοίνωση.
Θυμάμαι επί τη ευκαιρία, τη φοβερή ατάκα του σπουδαίου ηθοποιού μας, Βασίλη Αυλωνίτη, σε μια παλιά ελληνική ταινία, στην οποία του ήρθε ουρανοκατέβατη μια μεγάλη κληρονομιά από θείο από την Αμερική και αγόρασε μία λιμουζίνα ατελείωτη.
Πάντα ονειρευόταν ένα τέτοιο αμάξι και, μάλιστα, να το οδηγεί σοφέρ και αυτός να είναι καμαρωτός-καμαρωτός στο πίσω κάθισμα. Άρχοντας.
Πράγματι μια μέρα βροχερή βγήκε βόλτα με τη λιμουζίνα του. Η οποία κάποια στιγμή τραντάχτηκε και ο Αυλωνίτης τρομάξει.
– Τι έγινε; ρώτησε τον σοφέρ.
– Τίποτα σοβαρό κύριε. Πέσαμε σε μια λακκούβα.
– Πω πω πω! Πέφτουμε κι εμείς οι πλούσιοι σε λακκούβες; κάνει ο Αυλωνίτης.
Παραφράζοντας το, θα πει και κάποιος σήμερα «πω-πω-πω, κολλάνε covid και οι πρωθυπουργοί;»!
Γλωσσικό γλίστρημα του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, Κωνσταντίνου Τασούλα, με το «χαμόγελο στα στήθη» που είπε αναφερόμενος στην παρέλαση της 28 Οκτωβρίου. Συμβαίνουν και αυτά, ακόμα και από τον Πρόεδρο που είναι λόγιος άνθρωπος, με βαθιά μόρφωση.
Όταν ένας πολιτικός σφάλλει, λέμε ότι πρέπει να ζητήσει συγγνώμη. Όταν ζητά συγγνώμη όμως, μερικοί πολιτικοί του αντίπαλοι, ή και σκουριασμένοι αρθρογράφοι, λένε ότι δεν αρκεί αυτό. Αντίθετα, αν παραδεχτεί το λάθος του, επιμένουν στο «είδατε, αναγνωρίζει το μέγα σφάλμα του». Σαν να μην τους φτάνει αυτό. Τι άλλο θέλουν, άραγε;
Το πιο σύνηθες σε αυτές τις περιπτώσεις του «είπε-ξείπε», είναι απλώς να δηλώσει κάποιος ότι «παρεξηγήθηκαν, παρερμηνεύτηκαν ή δεν αποδόθηκαν σωστά, σκόπιμα ή όχι» οι δηλώσεις ή οι πράξεις του. Το θολό τοπίο, πάντοτε βόλευε…
Και το προτιμάνε οι μέτριοι πολιτικοί, με θολό εγκέφαλο! Από τους οποίους έχουμε μεγάλο πλεόνασμα.
Οι διαφημίσεις για θεατρικές παραστάσεις στην Ελλάδα, είναι θλιβερά φτωχές και απελπιστικά πομπώδεις. Εκείνο που με ενοχλεί πιο πολύ είναι το «υστερόγραφό» τους που λέει «με πολυμελή θίασο». Που στην Τέχνη, αξίζει να του θυμίσει κάποιος ότι «ουκ εν το πολλώ το ευ». Αν το καταλάβουν κιόλας.
Δεν το ακούς αυτό σε καμιά πολιτισμένη, δηλαδή με πολιτισμό, χώρα του κόσμου. Ούτε ακούς το «με τον διεθνούς φήμης σκηνοθέτη κύριο Τάδε». Οι σοβαροί θεατρόφιλοι το ξέρουν καλύτερα από τον …δημιουργό αυτών των βερμπαλιστικό διαφημίσεων.
«Χτυπά, χτύπα!». Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια του σερ Γουόλτερ Ράλι, Άγγλου τυχοδιώκτη και συγγραφέα, ο οποίος αποκεφαλίστηκε στις 29 Οκτωβρίου 1618. Αφού αρνήθηκε να του κλείσουν τα μάτια, έπιασε το τσεκούρι και επέπληξε τον δήμιο του. Στη συνέχεια, έβαλε το κεφάλι του στην κατάλληλη θέση και πρόφερε αυτές τις δύο λέξεις: «Χτυπά, Χτύπα!».
– Από το βιβλίο «Η Τελευταία Φράση. 500 διάσημων ανθρώπων», της Λάουρα Μανθανέρα, από τις Εκδόσεις Ενάλιος. Για κάποιους μπορεί να είναι μακάβριο αυτό, αλλά θαρρώ πως μερικά από αυτά τα ύστατα λόγια από διάσημους ανθρώπους, έχει ένα ενδιαφέρον.
Μια παλιά γνωστή, μου έγραψε ένα μέιλ που με προβλημάτισε. Διότι, μου λέει ότι έχω ευαισθησίες και γνώσεις που υπηρετούν συμφέροντα. Αν και ξεκαθαρίζει ότι τα συμφέροντα (που … υπηρετώ!) εξυπηρετούνται και δίχως χρηματική ανταμοιβή, όσο κι αν έβαλα τον ψύχραιμο εαυτό μου να γνωμοδοτήσει επ’ αυτού, δεν μπόρεσα.
Όχι, δεν είναι απολογητικό το μικρό μου αυτό σημείωμα. Ενισχύει απλώς την πεποίθησή μου ότι στην Ελλάδα, όποιος δεν συμφωνεί με αυτά που πιστεύεις εσύ, εξυπηρετεί συμφέροντα, άρα πρέπει να αποκαθηλωθεί… Είναι τοξική αυτή η προσέγγιση. Γι’ αυτό και επιλέγω να τηρώ αποστάσεις. Αν χρειαστεί, και μάσκα.
Ακούστε από όποια πλατφόρμα έχετε, την εξαίσια μουσική από το μιούζικαλ «Phantom of the Opera». Όπου η μάσκα είναι λυτρωτική…
