Ένα κεντρικό δασύλλιο έχει η Λευκωσία να θεωρείται και να είναι ο πνεύμονάς της. Το δάσος Αθαλάσσας. Κάποιοι κρατικοί εγκέφαλοι αποφάσισαν πριν από πολλά χρόνια ότι πρέπει να περάσουν μέσα από το δάσος έναν δρόμο. Να το διασχίσουν αυτοκίνητα!

Έγιναν κινητοποιήσεις όταν πρωτοβγήκε στο φως η ιδέα, αποθαρρύνθηκαν αλλά δεν αλλάζουν απόφαση. Έφτασαν κι έκαναν τα σχέδια και επιμένουν. Κάθε χρόνο επανέρχονται. Όπως και φέτος. Έβαλαν και σχετικό κονδύλι στους προϋπολογισμούς του 2026. «Όπως κάνουμε κάθε χρόνο θα μπλοκάρουμε τη σχετική δαπάνη», είπε η Χριστιάνα Ερωτοκρίτου, που έθεσε το θέμα προς συζήτηση στην Επιτροπή Εσωτερικών της Βουλής. Ευτυχώς υπήρξαν αντιδράσεις από βουλευτές. Ο Πρόεδρος της Επιτροπής, Άριστος Δαμιανού, ξεκαθάρισε πως η Βουλή δεν προτίθεται να αποδεχθεί οποιονδήποτε πολεοδομικό σχεδιασμό που ενδέχεται να επιβαρύνει το φυσικό ή αστικό περιβάλλον.

Μακάρι να είναι έτσι. Αλλά, ας καλέσουν την Πολεοδομία, ας καλέσουν πολεοδόμους με περγαμηνές, να μας εξηγήσουν πού οφείλεται αυτή η επιμονή των ειδικών του κράτους και του δήμου Λευκωσίας. Είναι δυνατό να μην έχουν αντιληφθεί ακόμα ότι το κυκλοφοριακό πρόβλημα της Λευκωσίας, και όποιας άλλης πόλης, δεν λύνεται όταν αυξάνονται οι δρόμοι; Αφού το βλέπουμε στην πράξη. Αυξάνονται τα αυτοκίνητα αυξάνονται και οι δρόμοι, και είμαστε πάντα στο ίδιο σημείο. Κι αφού αυτό είναι το μαθηματικό αποτέλεσμα της κατασκευής νέων ή πλατύτερων δρόμων, υπάρχει λόγος να κατασκευάζονται ΚΑΙ σε βάρος δασών και πάρκων; Στο βωμό τίνος καταστρέφεται το πράσινο; Των αυτοκινήτων; Των πετρελαιάδων; Είναι αδιανόητο να συζητούμε σήμερα αυτά που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα.

Ειδικά για το σχέδιο να περάσει δρόμος μέσα από το δάσος Αθαλάσσας απασχολεί τους κατοίκους της Αγλαντζιάς από το 1992, όπως λέει ο εκπρόσωπος της Πρωτοβουλίας για την Αγλαντζιά, Στέλιος Ιωάννου. Φαντάσου! Κατέβασαν κάποιοι μια ιδέα το 1992 και το 2025 ως να μην μάθαμε τίποτε καινούργιο. Επιμένουν να την υλοποιήσουν. Κι ας βλέπουν ότι σε όλες τις αναπτυγμένες πόλεις της Ευρώπης προσπαθούν να μειώνουν τα αυτοκίνητα. Εμείς προσπαθούμε να τα αυξάνουμε προσφέροντας όλο και περισσότερες ευκαιρίες να διακινούνται. Και εντός δασών! Αν είναι δυνατό!

Ο Χαράλαμπος Θεοπέμπτου, κατάγγειλε ότι «εδώ και δεκαετίες η Πολεοδομία προσπαθεί να περάσει δρόμους μέσα από το Πάρκο της Αθαλάσσας». Όπως είπε στο παρελθόν έγιναν ασφαλτοστρώσεις εντός του πάρκου χωρίς άδειες, ενώ ο υφιστάμενος σχεδιασμός «αποτελεί συνέχεια ενός μεγαλεπήβολου πλάνου που περιλαμβάνει νέους κόμβους, μεταξύ άλλων και στην είσοδο της Λευκωσίας».

Η είσοδος της Λευκωσίας ασφαλώς και υποφέρει κυκλοφοριακά. Αλλά, ποιος είπε ότι θα λυθεί το πρόβλημα επειδή θα γίνουν κυκλοφοριακοί κόμβοι ή δρόμοι μέσα από πάρκα; Όπως έγιναν οι κόμβοι στη Λεμεσό και τελικά καταργήθηκαν; Κάποιοι ειδικοί λένε πως η μόνη λύση για την είσοδο της Λευκωσίας είναι η βύθιση του δρόμου και οι γέφυρες. Εμείς δεν είμαστε ειδικοί. Αλλά γνωρίζουμε πως υπάρχουν ειδικοί που μπορούν να δώσουν λύσεις σύγχρονες. Ας ρωτηθούν. Κι όχι να παίρνουν ένα σχέδιο του 1992 και να επιμένουν να το εφαρμόσουν το 2025. Άλλωστε, τα κυκλοφοριακά προβλήματα απασχολούν όλο τον πλανήτη. Μπορούμε να μάθουμε από άλλους, πιο έμπειρους, μην κάνουμε τους έξυπνους.

Μια μελέτη που έγινε το 2009, κατά την οποία σε διάφορες αμερικανικές πόλεις, έγινε σύγκριση μεταξύ της κατασκευής νέων δρόμων με τα συνολικά χιλιόμετρα που διανύθηκαν στις ίδιες πόλεις. Αποτέλεσμα: Όταν μια πόλη αύξανε τους δρόμους της κατά 10%, τα συνολικά χιλιόμετρα οδήγησης αυξάνονταν επίσης κατά 10%. Η σχέση αυτή είναι τόσο σταθερή που οι επιστήμονες την αποκαλούν πλέον «θεμελιώδη νόμο της οδικής συμφόρησης». Και υπάρχουν επιστημονικές εξηγήσεις γι΄ αυτό το φαινόμενο.

Αλλά, εμείς όχι μόνο συνεχίζουμε αυτά που κάναμε τη δεκαετία του 60 και του 70, αλλά επιμένουμε να θυσιάσουμε και το λίγο πράσινο των πόλεων για να κατασκευάσουμε περισσότερους δρόμους. Για κλάματα!