Δηλαδή το ζήτημα τώρα είναι αν παραιτήθηκε και μετά ξε-παραιτήθηκε ο Σάββας Αγγελίδης; Ποιος παραιτείται για να παραιτηθεί κι αυτός; Άλλο είναι το ζήτημα. Η τεραστίων διαστάσεων υποτίμηση του λαού. Της νοημοσύνης του. Που εκδηλώθηκε και με την ανακοίνωση του Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα όταν αναγκάστηκε να απαντήσει στο σούσουρο που γινόταν επί μέρες γύρω από την παραίτηση του.
Ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με δήλωση διέψευσε αμέσως στο δημοσίευμα, αλλά ο ίδιος ο Αγγελίδης παρακολουθούσε το σούσουρο από την Κυριακή και ένιωσε την ανάγκη («κρίνω σκόπιμο να ξεκαθαρίσω», είπε) να εκδώσει ανακοίνωση την Τετάρτη. Τόσες μέρες τι έκανε; Το σκεφτόταν; Δεν ήταν σίγουρος αν παραιτήθηκε ή όχι; Προσπαθούσε να το αποφασίσει και τελικά κατέληξε τέσσερις μέρες μετά να συμφωνήσει με τον Πρόεδρο ότι «ουδέποτε υπέβαλα παραίτηση στον Πρόεδρο».
Θα μπορούσε να το πει από την πρώτη μέρα και να μην επιτρέπει την «φημολογία» να αιωρείται. Αλλά, ας πούμε, ότι ήθελε σκέψη. Τα υπόλοιπα γιατί χρειάζονται; Θέλει να ενταχθεί κι αυτός στους αξιωματούχους που θυσιάζονται για τον τόπο; Πολλές φορές, λέει, εξέφρασε προβληματισμούς για τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο θεσμός που υπηρετεί και «το γεγονός ότι δεν υλοποίησα τις σκέψεις μου ή τις προθέσεις μου περί παραίτησης, οφείλεται στην αντίδραση και στις ανησυχίες των συνεργατών μου στη Νομική Υπηρεσία για τη συλλογική μας ευθύνη έναντι του δημοσίου συμφέροντος και του τόπου».
Ανησύχησαν στη Νομική Υπηρεσία ότι αν έφευγε ο Σάββας Αγγελίδης θα κατέρρεε το σύστημα. Και θυσιάστηκε, μαζί με τους συνεργάτες του, για το καλό του τόπου. Πότε θα σταματήσουν αυτά τα ανέκδοτα οι αξιωματούχοι του κράτους μας; Εδώ, μιλάμε για συγκεκριμένα ζητήματα που εγέρθηκαν εναντίον του Β.Γ. Εισαγγελέα, δεν είναι θεωρίες περί ευθύνης έναντι του δημοσίου συμφέροντος.
Για το δημόσιο συμφέρον ο Σάββας Αγγελίδης, όφειλε να παραιτηθεί από το περασμένο καλοκαίρι, μόλις εκδόθηκε η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για τον τερματισμό δίωξης ύποπτου για βιασμό. Ήταν δική του απόφαση και οι αναφορές του ΕΔΑΔ ήταν αφοριστικές για τον ίδιο. Όχι τόσο ο τερματισμός της δίωξης όσο αυτά τα οποία απέδιδε στον κ. Αγγελίδη. Έλεγε για την απόφαση και τη στάση του ότι «κατηγορεί το θύμα και την εκθέτει σε δευτερογενή θυματοποίηση μέσω ενοχοποιητικών, ηθικολογικών και σεξιστικών στερεοτύπων, ενώ απέτυχε να εξετάσει κρίσιμα στοιχεία που θα μπορούσαν να υποδεικνύουν απουσία συναίνεσης». Έλεγε ακόμα ότι «το δικαστήριο (το ΕΔΑΔ, δηλαδή) θεωρεί ότι ορισμένη φρασεολογία και επιχειρήματα που χρησιμοποιήθηκαν από τους εισαγγελείς και, τελικά, από τον Βοηθό Γενικό Εισαγγελέα κατά την αξιολόγηση της παρούσας υπόθεσης ενσωματώνουν προκαταλήψεις και σεξιστικά στερεότυπα, ικανά να υπονομεύσουν την εμπιστοσύνη των γυναικών -ως θυμάτων έμφυλης βίας- στο σύστημα απονομής δικαιοσύνης».
Δεν επιτρέπεται να διαβάζεις τέτοια κρίση από το ΕΔΑΔ και να παριστάνεις τον άγιο. Και μάλιστα, να κατηγορείς άλλους θεσμούς για υποθέσεις που στρέφονται εναντίον σου. Διότι το έκανε κι αυτό προχτές ο κ. Αγγελίδης. Για τις εναντίον του καταγγελίες που εκκρεμούν ενώπιον της Αρχής Κατά της Διαφθοράς. Είναι υποχρεωμένος εκ της θέσεως του, έλεγε, να επιδείξει ανοχή «προς τη μη ολοκλήρωση εντός εύλογου χρόνου των ερευνών», αλλά η ανοχή του δεν πρέπει «να εκλαμβάνεται ως αποδοχή μιας κατάστασης που υπονομεύει τα θεμέλια του κράτους δικαίου».
Υπονομεύει τα θεμέλια του κράτους δικαίου η καθυστέρηση των ερευνών της Αρχής Κατά της Διαφθοράς, αλλά όχι η καθυστέρηση των αποφάσεων της Νομικής Υπηρεσίας. Ας είναι. Ο κάθε θεσμός κατηγορεί τον άλλο, έτσι πορεύονται κι έτσι ενισχύουν την απαξίωση στα μάτια των πολιτών. Αλλά, δεν υπονομεύει τα θεμέλια του κράτους δικαίου το ότι του αποδίδει το ΕΔΑΔ «προκαταλήψεις και σεξιστικά στερεότυπα, ικανά να υπονομεύσουν την εμπιστοσύνη των γυναικών -ως θυμάτων έμφυλης βίας- στο σύστημα απονομής δικαιοσύνης»;
Άμα δεν παραιτήθηκε, λοιπόν, ο Σάββας Αγγελίδης, μετά από αυτές τις αναφορές του ΕΔΑΔ, τι το συζητούμε! Για να περνά η ώρα; Μουσιαμάδες.
