Φτάνοντας στο τέλος ακόμη μίας χρονιάς, ο απολογισμός και το ευχολόγιο επιστρέφουν, σχεδόν αυθόρμητα, στο προσκήνιο. Είναι η περίοδος που οι λέξεις αποκτούν βαρύτητα, αλλά και η στιγμή που συχνά επαναλαμβάνονται χωρίς σκέψη, ως μέρος μιας καθιερωμένης τελετουργίας. Κι όμως, οι ευχές αποκτούν πραγματικό νόημα μόνο όταν γεννιούνται από εσωτερική ανάγκη και όχι από κοινωνική συνήθεια. Τα Χριστούγεννα δεν είναι απλώς μια γιορτή ημερολογίου, είναι μια υπενθύμιση αξιών που οφείλουν να μας συνοδεύουν ολόκληρο τον χρόνο.
Το ουσιαστικό νόημα των Χριστουγέννων βρίσκεται στη χαρά της προσφοράς, στο μοίρασμα, στη ζεστασιά της οικογένειας, στο μήνυμα της αγάπης και της φιλίας. Είναι αξίες διαχρονικές, που όμως συχνά ξεθωριάζουν μέσα στην πίεση της καθημερινότητας και αντικαθίστανται από βιασύνη, αδιαφορία και μοναχικότητα. Πριν, λοιπόν, σπεύσουμε να ανταλλάξουμε ευχές, αξίζει να σταθούμε για λίγο και να αναρωτηθούμε κατά πόσο η ζωή μας αντανακλά αυτές τις αξίες ή αν περιορίζονται μόνο σε λόγια των γιορτινών ημερών.
Οι ημέρες των Χριστουγέννων προσφέρουν μια πολύτιμη παύση. Μια ευκαιρία να απομακρυνθούμε από τον θόρυβο και να στραφούμε προς τα ουσιώδη. Να επαναπροσδιορίσουμε την ανθρώπινη υπόστασή μας και να αποβάλουμε συμπεριφορές που μας αποξενώνουν από τον συνάνθρωπο και από τον ίδιο μας τον εαυτό. Είναι μια στιγμή αυτογνωσίας, αλλά και επανασύνδεσης με όσα πραγματικά έχουν αξία: Τις ανθρώπινες σχέσεις, την κατανόηση, την αλληλεγγύη.
Σε έναν κόσμο όπου ο διχασμός, τα συμφέροντα, η καχυποψία και η σκληρότητα συχνά κυριαρχούν, τα Χριστούγεννα έρχονται να υπενθυμίσουν ότι η αγάπη δεν είναι αδυναμία, αλλά δύναμη. Ότι η ομόνοια και η ενσυναίσθηση δεν αποτελούν ρομαντικές έννοιες, αλλά αναγκαίες προϋποθέσεις για μια κοινωνία με ανθρώπινο πρόσωπο. Αντί να υψώνουμε τείχη, ίσως είναι η κατάλληλη στιγμή να χτίσουμε γέφυρες επικοινωνίας, κατανόησης και αλληλοσεβασμού.
Ας υποδεχτούμε, λοιπόν, τα Χριστούγεννα και τον ερχομό του νέου έτους με ανοιχτές καρδιές. Με μια αγκαλιά που δεν θα είναι τυπική, αλλά αληθινή. Με χαμόγελο που δεν θα φορεθεί μόνο για τις ημέρες των γιορτών, αλλά θα συνεχίσει και μετά. Με διάθεση προσφοράς, όχι ως υποχρέωση, αλλά ως ανάγκη ψυχής. Γιατί η δοτικότητα δεν φτωχαίνει αυτόν που δίνει, αντίθετα, τον πλουτίζει.
Οι γιορτές μάς χαρίζουν και κάτι ανεκτίμητο: Χρόνο. Χρόνο για να τον αφιερώσουμε στους ανθρώπους που αγαπάμε, να μοιραστούμε στιγμές απλές αλλά ουσιαστικές, να ξαναβρούμε τη χαμένη αίσθηση της συντροφικότητας. Είναι η ευκαιρία να αφήσουμε στην άκρη τη μελαγχολία και να επιτρέψουμε στη χαρά να φωτίσει την καθημερινότητά μας. Να θυμηθούμε ότι το μήνυμα των Χριστουγέννων γεννήθηκε μέσα στην απλότητα και τη σεμνότητα, αλλά μετέφερε στον κόσμο το πιο δυνατό νόημα: Την αγάπη που φωτίζει το σκοτάδι.
Και όμως, το κρίσιμο ερώτημα παραμένει. Γιατί αυτή η αγάπη, που τόσο απλόχερα εκδηλώνεται αυτές τις ημέρες, φαίνεται να ξεθωριάζει με το πέρασμα των γιορτών; Γιατί επιστρέφουμε τόσο εύκολα στη ρουτίνα της απόστασης και της συναισθηματικής φτώχειας; Η αγάπη δεν μπορεί να είναι στιγμιαία ούτε εποχική. Δεν μπορεί να περιορίζεται σε ευχές και εικόνες, αλλά χρειάζεται διάρκεια, συνέπεια και πράξη.
Ίσως, τελικά, το στοίχημα των Χριστουγέννων δεν είναι να ζήσουμε λίγες φωτεινές ημέρες, αλλά να αφήσουμε αυτό το φως να μας συνοδεύει και μετά. Να μετατραπεί σε στάση ζωής, σε καθημερινή επιλογή, σε τρόπο ύπαρξης. Μόνο τότε τα Χριστούγεννα θα αποκτήσουν το αληθινό τους νόημα: Να γίνουν η αρχή μιας ζωής πιο ανθρώπινης, πιο ζεστής και πιο φωτεινής.
