Όσο απομακρυνόμαστε από τις προεδρικές εκλογές και εξαφανίζονται πάλι οι όποιοι συναισθηματισμοί αλλά και όσο χαλαρώνουν οι πρωταγωνιστές -πρωτοκλασάτοι και δευτεροκλασάτοι- και ανοίγουν το στόμα τους και μοιράζονται μαζί μας τις εμπειρίες τους και τις διαπλοκές τους με την προηγούμενη εξουσία, νομίζω όλο και περισσότεροι στον ΔΗΣΥ θα αντιλαμβάνονται πως η διεκδίκηση τρίτης πενταετίας, με τους Αναστασιάδη και Αβέρωφ αναμφισβήτητους στο βάθρο τους, δεν ήταν απλά δύσκολο εγχείρημα, ήταν κάτι στα όρια του θράσους.
Θα πείτε, ο νέος Πρόεδρος δεν ήταν παιδί της προηγούμενης διακυβέρνησης; Ήταν, αλλά ήρθαν έτσι τα πράγματα που έδωσε και δίνει κάποιο, ανεξήγητο μάλλον, άλλοθι σε πολλούς ότι στηρίζοντάς τον διαφοροποιούνται από την παρέα Αναστασιάδη και Αβέρωφ.
ΧΡΥΜΑ
