Κάνουν κολοτούμπα, πισωγυρίζουν, ή ανένηψαν τα κόμματα και αντί να προσθέτουν και να αυγατίζουν τους δήμους που θα φέρει η μεταρρύθμιση, άρχισαν να σκέφτονται να ξεκινήσουν από τον σωστό αριθμό των πέντε μητροπολιτικών δήμων. Προσωπικά πιστεύω πως ούτε κωλοτούμπα κάνουν, ούτε πισωγυρίζουν ούτε έχουν ανανήψει. Απλώς βρέθηκαν σε μια αδιέξοδη πορεία πελατειακής σχέσης και εξυπηρέτησης και αποφάσισαν να στραφούν ξανά από την αρχή στο σωστό αριθμό.

Είναι πράγματι γελοίο να προσπαθείς με τη μεταρρύθμιση να επιτύχεις εξοικονόμηση πόρων με τη συνένωση δήμων και των υπηρεσιών που προσφέρεις, να ξεκινάς ή καλύτερα να μην ξεκινάς ποτέ από τους πέντε μητροπολιτικούς δήμους, αλλά «από χέρι» να ξεκινάς από τους δεκαεπτά και στη συνέχεια να προκύπτουν 20 δήμοι με τη βεβαιότητα να γίνουν 21 στην ψήφιση του νομοσχεδίου. 

Κατάλαβαν άραγε αυτό που κατάλαβε ο κάθε σκεπτόμενος πολίτης; Ότι δηλαδή είναι γελοίο να μιλάς για μεγάλες εξοικονομήσεις με τη συνένωση δήμων και υπηρεσιών και στο τέλος να βρίσκεις ότι οι 30 δήμοι που πάνε για πτώχευση, γίνονται μόνο 21. Δηλαδή διαλύονται μόνο οι δήμοι, που δεν μπορούν με τίποτε να παραμείνουν ως έχουν. Ή καλύτερα διαλύονται όσοι δεν «έχουν μπάρμπα στην Κορώνη» ή δε αποτελούν φέουδα ισχυρού φεουδάρχη που μετρά πολλά κουκιά στο κόμμα.

Χώρισαν περιοχές που τις ένωσε τελεσίδικα η γεωγραφία και η οικιστική ανάπτυξη για να ικανοποιήσουν τον κομματάρχη τους, που είχε μεγάλη επιρροή. Δέχτηκαν την απαίτηση του αντίπαλου κόμματος να διατηρήσει και αυτό κάποια φέουδα ή κάστρα του. Έκαμαν τη μοιρασιά ανάλογα με τις κομματικές επιδιώξεις και υποχρεώσεις τους. Αλλά στο τέλος είδαν πως δεν μπορούν να τους ικανοποιήσουν όλους, όσο και προσπαθούσαν να βρουν επιχειρήματα, που από μόνα τους προκαλούσαν τον γέλωτα. Τι δεν είπαν για ιδιαιτερότητες, για ύπαρξη συναντίληψης συμπολιτών για κοινούς στόχους, για τουριστική ενοποίηση και ανταγωνισμό, για εμπορικά ονόματα ή σήματα. (brand names τα λένε οι αγγλομαθείς) και άλλα ων ουκ έστι αριθμός και λόγος ή τουλάχιστον δικαιολογία. Δεν έπεισαν κανένα. Στο τέλος πείστηκαν οι ίδιοι, αφού είδαν ότι δεν μπορούν να ικανοποιήσουν όλους τους τοπικούς τους ηγέτες και αποφάσισαν να ξεκινήσουν από την ορθή αρχή.

Η επιτροπή εσωτερικών της Βουλής πραγματοποίησε μια εξαιρετική, πολύχρονη και συναινετική προσπάθεια για να μελετήσει και να κατασταλάξει με τη διατύπωση των νομοσχεδίων, αλλά κυρίως με τον καθορισμό των δήμων και τον αριθμό τους. Φυσικά όλα έγιναν για εφαρμογή και σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές των κομματικών ηγεσιών. Και στο τέλος έφθασαν επιτέλους σε ένα αποτέλεσμα.

Για τούτο και ο ευσυνείδητος και ικανότατος πρόεδρος της Επιτροπής Εσωτερικών έπεσε από τα σύννεφα, όταν αντιλήφθηκε ότι τον άφησαν «στα κρύα του λουτρού», τη στιγμή που αισίως έφθασε στο τέλος. Ένιωσε σαν τον Άγγλο συνταγματάρχη Νίκολσον στο έργο «Η γέφυρα του ποταμού Κβάι», όταν αντιλήφθηκε ότι συμμαχικοί κομάντος ήρθαν να ανατινάξουν τη γέφυρα, που ο ίδιος και οι στρατιώτες του μηχανικού του έστησαν. 

Ο πρόεδρος της Επιτροπής Εσωτερικών αγανάχτησε, όταν αντιλήφθηκε ότι το έργο που έφερε σε πέρας, διαγράφηκε με μια μονοκοντυλιά από μια παρασκηνιακή απόφαση, όταν κάποιοι έσπασαν τα μούτρα τους στον τοίχο του αδιεξόδου.

Εμείς οι απλοί δημότες, που αντί μεταρρύθμιση που θα μας έφερνε καλύτερες και φτηνότερες υπηρεσίες βλέπαμε φέουδα και κάστρα να αναστήνονται και να ξαναγεννιούνται, ανασάναμε. Με πέντε μητροπολιτικούς δήμους πάνε τα κάστρα, πάνε τα φέουδα και οι φεουδάρχες. Όχι εντελώς, γιατί είναι ακόμα οι αντιδήμαρχοι, που θα είναι δυο τρεις δεκάδες. Αλλά τέλος πάντων, αν είναι να μείνουμε στους πέντε δήμους, άντε στους δέκα, όλα καλά. Αλλά θα μείνουμε, ή θα αρχίσουν οι δυναμικές αντιδράσεις των φεουδαρχών και θα αρχίσουν και πάλι οι δήμοι τον κρυφτούλη των παιδιών: πέντε, δέκα, δεκαπέντε, είκοσι, εικοσιένας δήμοι «τζι όποιον εύρω φτύννω τον, ή όπου σε εύρω περιπαίζω σε». 

Θα κάνουμε μεταρρύθμιση ή θα βάλουμε το χέρι στην τσέπη για να διατηρήσουμε τα κάστρα, τα φέουδα, τους φεουδάρχες και τέρμα η εξοικονόμηση;