Πόσοι άμαχοι Παλαιστίνιοι πρέπει να πεθάνουν για να καταστραφεί η Χαμάς; Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό. Έπαψε να είναι τέτοιο στις 8 Οκτωβρίου, με τον πρώτο βομβαρδισμό της Γάζας. Με την πρώτη εικόνα των παιδιών που ανασύρθηκαν άψυχα από τα ερείπια.
Η απόφαση των Ισραηλινών να καταδιώξουν τους δράστες των θηριωδιών της 7ης Οκτωβρίου ήταν αναμενόμενη και δικαιολογημένη. Ούτε στον Πόλεμο των Έξι Ημερών του 1967 δεν είχε τόσες απώλειες αμάχων η χώρα τους, μήτε και βίωσε προηγουμένως τέτοιες φρικαλεότητες σε μια τρομοκρατική επίθεση, σε μια και μόνη ημέρα. Ωστόσο, ο τρόπος που το Τελ-Αβίβ επέλεξε να εφαρμόσει τη νέμεση του δεν νομιμοποιείται εφόσον περιλαμβάνει βομβαρδισμούς κατοικημένων περιοχών και ολικό αποκλεισμό της Γάζας – με ό,τι αυτά τα πολεμικά μέτρα σημαίνουν σε παραβιάσεις του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου.
Ο άμαχος πληθυσμός της Γάζας μετρά ως σήμερα (30/10/2023) περισσότερους από οκτώ χιλιάδες νεκρούς, με τα παιδιά που έχασαν τη ζωή τους να αριθμούν πάνω από τρεις χιλιάδες. Οι τραυματίες ξεπέρασαν τις 20.000. Η Χαμάς διαθέτει 40.000 μαχητές, και ο ισραηλινός στρατός με ανακοινώσεις του ισχυρίζεται πως μέχρι τώρα σκότωσε αρκετές εκατοντάδες από αυτούς και ότι ο πόλεμος, που άρχισε μετά την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου θα κρατήσει πολύ καιρό. Κατά συνέπεια, επιστρέφουμε στο αρχικό μας ερώτημα: Για να κατατροπωθεί, να καταστραφεί, να εκλείψει η Χαμάς, με τον τρόπο που ορκίστηκε να το κάνει το Ισραήλ, πόσοι αθώοι πρέπει να πεθάνουν μαζί της; Πόσοι Παλαστίνιοι πολίτες κάθε φύλου και ηλικίας, που δεν συμμετέχουν σε τρομοκρατικές προετοιμασίες και τρομοκρατικές ενέργειες, πρέπει να σκοτωθούν ή να ακρωτηριαστούν από τις όχι και τόσο «έξυπνες» βόμβες της ισραηλινής αεροπορίας και του πυροβολικού; Πόσοι πρέπει να μείνουν άστεγοι, πόσοι να εκτοπιστούν και πόσοι να πεθάνουν από πείνα και επιδημίες, από ελλείψεις σε τρόφιμα, νερό και φάρμακα; Πόσο μεγάλο σε αριθμό αθώων ανθρώπινων ζωών πρέπει, επιτέλους, να είναι το τίμημα της τιμωρίας εκείνων που πραγματικά έφταιξαν για τις θηριωδίες της 7ης Οκτωβρίου;
Τα νούμερα για τα οποία κάνουμε λόγο είναι εφιαλτικά. Είναι η αριθμητική του τρόμου. Είναι η αριθμητική που περιφρονείται από τη μια αντιμαχόμενη πλευρά, την κυβέρνηση Νετανιάχου, προς ικανοποίηση των φανατικών της χώρας, που αντιτίθενται στη δημιουργία και αναγνώριση ενός κανονικού Παλαιστινιακού κράτους, γεγονός που θα απαιτούσε την άρση της κατοχής μεγάλων εκτάσεων γης καθώς και περιοχών που καταλήφθηκαν από εποίκους από το 1967 ως σήμερα.
Ταυτόχρονα, είναι η αριθμητική που αξιοποιείται από την άλλη πλευρά, την Χαμάς, ως εργαλείο υπονόμευσης των Συμφωνιών Αβραάμ (Abraham Accords, 2020) και ενίσχυσης, έναντι οποιασδήποτε θυσίας, του στόχου για καταστροφή του εβραϊκού κράτους. Με απλά λόγια, είναι η αριθμητική συντήρησης του φαύλου κύκλου της θανάσιμης αντιπαλότητας που ορίζει τις τύχες του παλαιστινιακού και του ισραηλινού λαού εδώ και 70 χρόνια. Τόσο οι ομοϊδεάτες του Νετανιάχου, όσο και οι τρομοκράτες της Χαμάς οφείλουν την άνοδο και τη διατήρησή τους στην εξουσία σε αυτή την ακραία αντιπαλότητα. Η αναζήτηση άλλων μέσων επίλυσης των διαφορών τους, που ενδεχομένως θα οδηγούσαν στην ειρήνευση, θα σήμαινε αυτομάτως και την αρχή του τέλους της πολιτικής τους ισχύος.
