Βλέποντας την ενημέρωση της Στατιστικής Υπηρεσίας αντιλαμβάνεται ένας ότι στην Κύπρο ένας τεράστιος αριθμός ανθρώπων υποφέρει από την φτώχεια. Το όριο της φτώχειας στην Κύπρο, δηλαδή το εισόδημα κάτω από το οποίο ένα άτομο θεωρείται σε κίνδυνο φτώχειας, ορίζεται στο 60% του διάμεσου ισοδύναμου διαθέσιμου εισοδήματος. Για παράδειγμα, 50% των ηλικιωμένων ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. 153.000 άτομα στην Κύπρο βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας. Περίπου 29.000 παιδιά πάλι σε κίνδυνο φτώχειας. Σύμφωνα με στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα, το ποσοστό κινδύνου φτώχειας κάθε χρόνο αυξάνεται. Το πρόβλημα είναι σοβαρότατο αλλά γίνεται εγκληματικό από μέρους του κράτους αν λάβουμε υπόψη τα υπερβολικά έξοδα σε μισθούς και συντάξεις υπουργών της κυβέρνησης και μισθούς άλλων αξιωματούχων ως, επίσης, τα περιττά έξοδα τα οποία ξοδεύουν αυτοί και άλλοι εκπρόσωποι του κράτους σε περιττά ταξίδια, γραφεία πολυτελείας και άλλα.

πισκεφθείτε παρακαλώ το γραφείο του Γενικού Εισαγγελέα που τα τελευταία χρόνια ξεπερνούν την πολυτέλεια ενός ξενοδοχείου πέντε αστέρων. Συγκρίνετε αυτό που θα δείτε με τα φτωχόσπιτα που ζουν καθημερινά οι ηλικιωμένοι και παιδιά. Συγκρίνετε αυτό με τις συντάξεις των ιδιωτών που δεν ξεπερνούν τα 800 ευρώ και οι περισσότεροι από αυτούς δεν έχουν ιδιόκτητη κατοικία και πρέπει να πληρώσουν ενοίκιο το λιγότερο 500 ευρώ. Πώς θα φάνε; Πώς θα ντυθούν; Πώς θα μετακινηθούν;

Επιστρέφοντας στα έξοδα του κράτους βλέπουμε από τον Πρόεδρο και τους υπουργούς του ταξίδια με τα αεροπλάνα πρώτη θέση και ξενοδοχεία πολυτελείας αρκετά εκ των οποίων δικαιολογούν ότι δήθεν είναι για επαφές για το κυπριακό πρόβλημα. Αν είναι δυνατόν οι επαφές αυτές να λειτουργήσουν αποτελεσματικά για την αποχώρηση του τουρκικού στρατού από την Κύπρο και την επιστροφή των προσφύγων. Αλλά ο Πρόεδρος δίδει υπερβολική σημασία σε δήθεν επαφές που περιλαμβάνουν και ευχάριστες συναντήσεις με τον Ερντογάν, παρόντος και του Έλληνα πρωθυπουργού, για το τίποτε. Αλλά με Πρόεδρο που η μόνη του πείρα στη ζωή ήταν οι γνώσεις διπλωματίας, αυτά ξέρει αυτά κάνει. Αχρείαστες δεξιώσεις για κάποιους που υπηρέτησαν το κράτος πέραν της συντάξιμης ηλικίας και με προσφορά αμφιβόλου ποιότητας και νομιμοφροσύνης. Να αναφερθούμε και στις λιμουζίνες και στις περιττές φρουρές αστυνομικών; Να προσθέσουμε και το πρόσφατο ταξίδι της κας Αννίτας Δημητρίου στο Λονδίνο με οκτώ συνόδους που ορθά χαρακτηρίστηκε πολυτελείας. Γιατί οκτώ συνοδούς; Το θέμα του συνεδρίου δεν απαιτούσε τέτοιο αριθμό και τι θα προσέφερε ο καθένας; Και γιατί να πληρώνει το κράτος τόσο πολλά για να μένουν στο ίδιο πολυτελές ξενοδοχείο; Η ίδια σε τηλεοπτική εκπομπή δοκίμασε να τα δικαιολογήσει επικαλούμενη προηγούμενες επισκέψεις στο εξωτερικό άλλων αξιωματούχων, αλλά δεν έπεισε. Δεν ανέφερε τον κ. Γιαννάκη Ομήρου. Το θέμα δεν ήταν αν επιτρεπόταν να το κάνει αλλά αν μπορούσε να αποφύγει τα μη απαραίτητα έξοδα. Και δεν είναι ανάγκη να αναφερθεί προκλητικά στο δικαίωμα της, αλλά το πώς το άσκησε, διότι υπάρχουν και περιπτώσεις ανθρώπων με ήθος που αποφεύγουν και εκείνα που δικαιούνται λαμβάνοντας υπόψιν τους συμπολίτες τους που στερούνται τα στοιχειώδη.

Έχουμε παραδείγματα τέτοιων ανθρώπων που με τη συμπεριφορά τους αποδείκνυαν αυτό που λέω. Ο αείμνηστος Ανδρέας Αραούζος, υπουργός εμπορίου του Μακαρίου που εδικαιούτο και αυτοκίνητο του κράτους και συνοδεία, τα απέφευγε χρησιμοποιώντας το δικό του αυτοκίνητο καθημερινώς και ερχόταν στο Υπουργείο μόνος του σε όλη του τη θητεία, χωρίς φρουρούς και χωρίς κρατικά αυτοκίνητα. Αυτό σημαίνει ήθος. Και τούτο, πριν το δράμα που ακολούθησε την εισβολή. Αλλά τώρα, σε μια χώρα που επικρατεί κατά κανόνα η διαφθορά, δεν εκπλήττει η αδιαφορία του κράτους για τη σύγκριση των εξόδων του με το επίπεδο της φτώχειας της κατοχής και των χιλιάδων θυμάτων της.

  • Δικηγόρος