Το Κυπριακό είναι ευρωπαϊκό πρόβλημα; Αυτό ισχυρίζονται ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, ο ΥπΕξ και ο Κυβ. Εκπρόσωπος, όπως και όλοι οι προκάτοχοί τους. Πέρσι, π.χ., μετά τη δημοσιοποίηση της ετήσιας έκθεσης για την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, ο Κυβ. Εκπρόσωπος, Κ. Λετυμπιώτης, σε δηλώσεις του (1.11.2024), είχε πανηγυρίσει:
«Ως Κυπριακή Δημοκρατία αλλά και ως η θέση των εταίρων μας, η Κύπρος είναι Ευρώπη και η Ευρώπη είναι η Κύπρος. Το Κυπριακό είναι ευρωπαϊκό πρόβλημα και, ως τέτοιο, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει καθοριστικό ρόλο να διαδραματίσει».
Για την έκθεση, ο Κυβ. Εκπρόσωπος υπογράμμιζε:
«Με σαφήνεια καταγράφεται η άρνηση της Τουρκίας για εφαρμογή των κυπρογενών της υποχρεώσεων, τις οποίες οφείλει να εκπληρώσει, όπως επίσης και ότι, παρά τη διεθνή καταδίκη και τη μη αποδοχή του εποικισμού, η Τουρκία δεν ανέστρεψε τις ενέργειές της για άνοιγμα της περίκλειστης πόλης των Βαρωσίων, δημιουργώντας νέα τετελεσμένα, ενώ γίνεται αναφορά στους περιορισμούς που επιβλήθηκαν στην ειρηνευτική Δύναμη, παραβιάζοντας το ψήφισμα 789 του ΣΑ του ΟΗΕ και καλείται η Άγκυρα όπως σεβαστεί πλήρως τα ψηφίσματα 550, 789 και 1251».
Τι λέγει η πρόσφατη (4.11.2025) έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Τουρκία; Με την ίδια «σαφήνεια» καλείται:
«1.- να αποφεύγει απειλές και ενέργειες που βλάπτουν τις σχέσεις καλής γειτονίας· 2.- να ομαλοποιεί τις σχέσεις της με την Κυπριακή Δημοκρατία· και, 3.- να σέβεται την κυριαρχία όλων των κρατών μελών της ΕΕ επί των χωρικών τους υδάτων και του εναέριου χώρου τους, καθώς και όλα τα κυριαρχικά τους δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος εξερεύνησης και εκμετάλλευσης φυσικών πόρων».
Η πρόσφατη έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και η προηγούμενη, και όλες οι προ-προηγούμενες, τι διαπιστώνουν;
«Η Τουρκία συνέχισε ν’ αρνείται να αναγνωρίσει και να συνεργαστεί με την Κυπριακή Δημοκρατία. Παρά τις επανειλημμένες εκκλήσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και της Επιτροπής, η Τουρκία δεν έχει ακόμη εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της, όπως ορίζονται στη Διακήρυξη της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και των κρατών μελών της, της 21ης Σεπτεμβρίου 2005 και στα Συμπεράσματα του Συμβουλίου, συμπεριλαμβανομένων εκείνων του Δεκεμβρίου 2006 και του Δεκεμβρίου 2015. Η Τουρκία δεν εκπλήρωσε την υποχρέωσή της να διασφαλίσει την πλήρη και μη διακριτική εφαρμογή του Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της Συμφωνίας Σύνδεσης». Ας προσεχθούν τα εξής σημαντικά.
>Πρώτον, από το 2005 (πριν από 20 χρόνια!), η κατοχική Τουρκία είχε κληθεί να εκπληρώσει τις κυπρογενείς υποχρεώσεις της. Ουδεμία συμμόρφωση! Ουδείς σεβασμός στο Διεθνές και Κοινοτικό Δίκαιο. Πλήρης παραβίαση θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών του κυπριακού λαού και αμετάβλητη συνέχιση της κατοχής. Πλήρης ασέβεια στις ευρωπαϊκές υποδείξεις. Όχι μόνο αυτά:
«Η Τουρκία συνέχισε να υποστηρίζει μια λύση δύο κρατών στην Κύπρο, αντίθετα προς τις σχετικές αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, δηλώνοντας ότι οποιαδήποτε διαδικασία που στοχεύει σε μια διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία δεν θα είναι επιτυχής. Η ΕΕ αναγνωρίζει μόνο την Κυπριακή Δημοκρατία ως υποκείμενο του Διεθνούς Δικαίου σύμφωνα με τις σχετικές αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ».
>Δεύτερον, θα ανέμενε κανείς ότι, η μεν Λευκωσία, με την υποστήριξη της Αθήνας και άλλων εταίρων θα απαιτούσαν κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας. Η δε Ευρωπαϊκή Ένωση θα επέβαλλε στην κατοχική χώρα τόσες και τέτοιες κυρώσεις, ώστε να αποδείξει, επιτέλους, ότι δεν ανέχεται τον Τούρκο κατακτητή ευρωπαϊκού εδάφους.
Η Λευκωσία, ακολουθώντας την αδιέξοδη πρακτική να μην προκαλεί το τουρκικό θηρίο, εναβρύνεται με ανέξοδα ευχολόγια που της επιδαψιλεύουν οι εταίροι της.
>Τρίτον, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είναι κυνικά ωμή. Πέρυσι, η έκθεσή της ανέφερε:
«Η Τουρκική Δημοκρατία αποτελεί σημαντικό περιφερειακό παράγοντα στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής, γεγονός που αποτελεί σημαντικό στοιχείο στο πλαίσιο της σχέσης ΕΕ-Τουρκίας». Φέτος η έκθεση επαναλαμβάνει την ίδια θέση:
«Η Τουρκία είναι ένας σημαντικός εταίρος, που μοιράζεται το ίδιο στρατηγικό συμφέρον στην Ανατολική Μεσόγειο, καθώς και στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας». Σαράντα τέσσερεις φορές γίνεται αναφορά στην Κύπρο. Ούτε μία για την τουρκική κατοχή!
Η ΕΕ των αρχών και αξιών εφαρμόζει μια ξεδιάντροπη, ελεεινή πολιτική δύο μέτρων και δύο σταθμών. Μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, οι 27 επιβάλλουν σκληρές κυρώσεις στον Ρώσο εισβολέα. Λευκωσία και Αθήνα, με ασυγκράτητη υποτέλεια, συναινούν στην επιβολή αυτών των κυρώσεων.
Ορθή μεν η στάση τους, αλλά ο Ελληνισμός τι εισπράττει ως ανταλλάγματα για τη συνέργειά του στο Ουκρανικό; Προφανώς ελαφρά χτυπήματα κατανόησης στην πλάτη…
Διερωτάται κάθε Έλληνας:
>Γιατί Αθήνα και Λευκωσία μέχρι σήμερα δεν έχουν απαιτήσει επιβολή ευρωπαϊκών κυρώσεων και στην Τουρκία που κατέχει ευρωπαϊκό έδαφος;
>Γιατί δεν διεκδικούν όσα υποστηρίζουν στην περίπτωση της Ουκρανίας, που δεν είναι καν κράτος-μέλος της ΕΕ;
>Γιατί δεν καταγγέλλουν την αηδή διπροσωπία των εταίρων μας;
>Γιατί δεν σταματούν οποιαδήποτε κονδύλια προς την Τουρκία; Γιατί δεν ασκούν, έστω μια φορά, βέτο;
>Πού χάθηκε εκείνος ο… «αποφασιστικός ρόλος της ΕΕ στο Κυπριακό»;
>Γιατί Αθήνα και Λευκωσία επιμένουν να θέλουν ένα ισλαμικό τζιχαντιστικό κράτος στην ΕΕ;
Ο Κύπριος ΥπΕξ, Κ. Κόμπος, σχολιάζοντας την τελευταία έκθεση της Επιτροπής για την Τουρκία, προέβη σε μια σημαντική παραδοχή: «Βρισκόμαστε υπό υπαρξιακή απειλή, υπάρχει η κατοχική δύναμη, υπάρχει η καθημερινή αμφισβήτηση της υπόστασης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Απέναντι έχουμε έναν αντίπαλο, ο οποίος δεν έχει καμία σχέση με την Τουρκία των προηγούμενων ετών» (7.11.2025).
Αυτήν την εφιαλτική υπαρξιακή απειλή, πώς η Κυβέρνηση Χριστοδουλίδη την αντιμετωπίζει; Εκλιπαρώντας και λείχοντας τον Αττίλα να συναινέσει σε λειτουργική και βιώσιμη λύση ενώ αυτός απαιτεί δύο κράτη και μεθοδεύει κατάποση όλης της Κύπρου και τουρκοποίησή της; Ή ανεχόμενη την άθλια πολιτική των δύο μέτρων και δύο σταθμών της ΕΕ.;
Αν η τελευταία έκθεση για την Τουρκία είναι… «κόλαφος», γιατί η κατοχική χώρα δεν έχει συμμορφωθεί σε ΚΑΜΙΑ προϋπόθεση που θέτει η ΕΕ;
Αθήνα και Λευκωσία πρέπει, επιτέλους, ν’ αλλάξουν στρατηγική, ν’ αντιμετωπίσουν δι’ όλων των μέσων μιαν αδίστακτη, αναθεωρητική Τουρκία, να διεκδικήσουν αποφασιστικά τα συμφέροντα του Ελληνισμού και την απελευθέρωση της Κύπρου από τα τουρκικά δεσμά.
Καλοπαιδισμός, κατευνασμός και τουρκολιγουρισμός δεν… εξημερώνουν αλλά αποθηριώνουν τον αιμοσταγή Αττίλα.
