Σε μια εποχή που η κοινωνία απαιτεί πρόοδο, ισότητα και εκσυγχρονισμό σε όλα τα επίπεδα, κάποια περιστατικά έρχονται να μας υπενθυμίσουν πόσο βαθιά ριζωμένες παραμένουν αναχρονιστικές νοοτροπίες. Το πρόσφατο σεξιστικό σχόλιο του Προέδρου της ΟΕΛΜΕΚ, κ. Ταλιαδώρου, κατά της Υπουργού Παιδείας, κας Μιχαηλίδου, δεν είναι μια μεμονωμένη ατυχία. Είναι μια κραυγαλέα περίπτωση όπου η παλαιοκουλτούρα, όταν αισθάνεται να απειλείται, επιστρατεύει τα παλιά της όπλα: τον σεξισμό και την απαξίωση.
Το πρόσφατο περιστατικό «παρεξήγηση» ή μια ατυχής «έκφραση». Είναι μια ντροπιαστική υπενθύμιση ότι ορισμένες δομές εξουσίας, ακόμα και στον νευραλγικό χώρο της Παιδείας, παραμένουν εγκλωβισμένες σε νοοτροπίες περασμένων δεκαετιών. Η απόπειρα απαξίωσης της Υπουργού μέσω του σεξισμού, αντί της παράθεσης ουσιαστικών επιχειρημάτων κατά των προτεινόμενων μεταρρυθμίσεων, φανερώνει την κλασική άμυνα της παλαιοκουλτούρας: όταν το «βασίλειο» ταράζεται από τη γνώση, την εμπειρία και την τολμηρή προσπάθεια για αλλαγή, επιστρατεύεται το συνηθισμένο όπλο της προσωπικής, έμφυλης επίθεσης.
Πρέπει επιτέλους να κατανοήσουμε ότι η απαίτηση για σεβασμό και ίσους όρους λόγου δεν αποτελεί «λεξιφοβία» ή υπερβολή, αλλά απαραίτητη πολιτική ορθότητα που διαμορφώνει τη σύγχρονη κοινωνία που προσπαθούμε να κτίσουμε.
Είναι επιτακτική ανάγκη να απορρίψουμε αυτούς τους αναχρονιστικούς σχολιασμούς και τους φορείς τους, προκειμένου να προχωρήσουμε σε έναν εκσυγχρονισμό που δεν αφορά μόνο τις εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, αλλά πρωτίστως τη θεμελιώδη αξιακή μας πυξίδα.
Η δύναμη της γλώσσας είναι τεράστια και το «αστείο» ή το «παρεξηγημένο» σχόλιο συχνά νομιμοποιεί και αναπαράγει τον σεξισμό, εντάσσοντάς τον στην «κανονικότητα». Είναι τραγικά ειρωνικό ένας ηγέτης εκπαιδευτικών, ο οποίος υποτίθεται ότι διαμορφώνει τους αυριανούς πολίτες με σύγχρονη κριτική σκέψη και σεβασμό, να υποπίπτει σε τέτοιου είδους αστοχίες. Η Παιδεία οφείλει να είναι ο φάρος που φωτίζει τον δρόμο προς την ισότητα και την αποδοχή, όχι το καταφύγιο αναχρονιστικών αντιλήψεων.
Η εποχή που τέτοιου είδους σχόλια περνούσαν απαρατήρητα ή αντιμετωπίζονταν με επιείκεια έχει τελειώσει. Η κοινωνία, οι γυναίκες και οι νέοι απαιτούν πλέον ισότητα, σεβασμό και μηδενική ανοχή σε οποιαδήποτε μορφή διάκρισης. Το περιστατικό αυτό πρέπει να λειτουργήσει ως αφύπνιση: ήρθε η ώρα να αφήσουμε πίσω τις νοοτροπίες περασμένων δεκαετιών και να οικοδομήσουμε μια παιδεία και μια κοινωνία που αντανακλούν τις αξίες της προόδου, της ισότητας και του αμοιβαίου σεβασμού. Ο εκσυγχρονισμός δεν είναι επιλογή, είναι αναγκαιότητα.
