Αγαπητές κ. Έρχιουρμαν

Δεν σας προσφωνώ με το εξοχότατε κύριε πρόεδρε, όχι διότι είμαι αγενής, ούτε εθνικιστής, ούτε λυσοφοβικός, ούτε διχοτομιστής. Ένας απλός άνθρωπος είμαι, που πολύ θα ήθελα να επανενωθεί η κοινή πατρίδα μας και να ζήσουμε όλοι ειρηνικά σ’ αυτό το όμορφο νησί. Ο λόγος είναι ότι θεωρείτε μεν τον εαυτό σας πρόεδρο, αλλά ενός κράτους που δεν υπάρχει και που με βούλα ευρωπαϊκού Δικαστηρίου είναι «υποτελής στην Τουρκία διοίκηση». Το γνωρίζετε και εσείς. Γνωρίζετε, επίσης, ότι το φανταχτερό κτήριο όπου εγκατασταθήκατε, είναι δημιούργημα της Τουρκίας και φτιάχτηκε με δική της δαπάνη, για να εκφράζει κάτι συγκεκριμένο: Την ύπαρξη ενός κράτους-δορυφόρου, για την εξυπηρέτηση των δικών της συμφερόντων. Ομολογώ ότι χάρηκα που εκλεγήκατε ηγέτης των Τ/κ.

Ξέρω ότι δεν είσαστε ένας άλλος Τατάρ ή Ντενκτάς, αλλά, αμαρτία μου, δεν πανηγύρισα κιόλας, επειδή είμαι παλιά καραβάνα στη δημοσιογραφία, έζησα πολλά και έμαθα άλλα τόσα. Δεν σας γνώρισα, όπως άλλους Τ/κ πολιτικούς, με διαβεβαίωσαν, όμως, καλοί φίλοι που εμπιστεύομαι, ότι είστε νέος με καλάς συστάσεις, σκέφτεστε ως Κύπριος και θέλετε το καλό για το πολύπαθο νησί μας. Γι’ αυτό, εισηγήθηκα στα άρθρα μου, να μη βιαστούμε να σας κρίνουμε, να δείξουμε υπομονή, να σας δώσουμε χρόνο και άνεση, για να διαχειριστείτε τις δύσκολες καταστάσεις που έχετε ενώπιόν σας. Μακάρι να τα καταφέρετε, αν και δύσκολο το βλέπω. Διότι, άλλες είναι οι δικές σας επιθυμίες κι άλλες εκείνου που διευθύνει την ορχήστρα και καθορίζει πορεία.

Με την πανηγυρική σας επικράτηση, μεγάλη μερίδα συμπατριωτών μου προεξόφλησαν πως μια νέα ελπιδοφόρα εποχή ανατέλλει για την Κύπρο μας. Όλοι αυτοί, ξέρετε, πιστεύουν πιο πολύ σε σας, απ’ ό,τι στον Νίκο Χριστοδουλίδη, ο οποίος, λένε, έχασε τον ύπνο του από την ημέρα που εκλεγήκατε, επειδή καλά βολευόταν με τον Τατάρ. Ποντάρουν, δηλαδή, και πιστεύουν πιο πολύ σε σας, παρά στον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ζητούν, μάλιστα, να μην σας απαξιώνουμε, όπως οι ίδιοι απαξιώνουν τον Χριστοδουλίδη, όμως αυτά είναι δικά μας. Υποσχεθήκατε πολλά, έχοντας επίγνωση του πλαισίου στο οποίο είστε υποχρεωμένος να κινηθείτε. Κοιτάξτε μην απογοητεύσετε όσους σας πίστεψαν, Τ/κ και Ε/κ.

Αγαπητέ κ. Έρχιουρμαν, καταλαβαίνουμε τη δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεστε, αλλά, αργά ή γρήγορα, πρέπει να πούμε όλοι μας αλήθειες. Οι λεκτικοί ακροβατισμοί δεν αλλοιώνουν την ουσία. Οι Ε/κ που πανηγύρισαν για την εκλογή σας, προσπαθούν να διαβάσουν πίσω από τις λέξεις και είδαν αλλαγή προθέσεων. Καλός μου φίλος έγραψε πως μόνο όσοι δεν ήθελαν εξ αρχής, δεν αντιλαμβάνονται το καινούργιο, το ελπιδοφόρο. Η καλή μου συνάδελφος Άννα Ανδρέου μάς εξήγησε από την Κωνσταντινούπολη τη διαφορά στην έννοια της λέξης devlet που χρησιμοποιήθηκε κατά την επίσκεψή σας στην Τουρκία, ότι σημαίνει και κράτος, αλλά και (συνιστώσα) πολιτεία…

Στην πολύχρονη θητεία μου ως δημοσιογράφος έζησα και κάλυψα πολλές φάσεις της ιστορίας του Κυπριακού. Όταν κάλυψα για το ΡΙΚ τη συνάντηση Μακαρίου – Βάλτχαϊμ – Ντενκτάς (1977), κάμνοντας εκεί στο φυλάκιο των Η.Ε. στο αεροδρόμιο Λευκωσίας το γνωστό τηλεοπτικό σταντ απ, θυμούμαι είχα πει πως ίσως ζούσαμε την αρχή του τέλους των δεινών της Κύπρου. Έπεσα έξω. Γι’ αυτό είμαι επιφυλακτικός.

Επανερχόμενος στο θέμα ερμηνείας δηλώσεων και ανάγνωσης πίσω από λέξεις, θυμούμαι τον δάσκαλό μου Ανδρέα Χριστοφίδη, ο οποίος μού είπε πως το Κυπριακό, συν τοις άλλοις, είναι και μια ιστορία λέξεων και όρων. Κάποιοι μεσολαβητές, εκπαιδευμένοι στην τέχνη της διαπραγμάτευσης, βρήκαν τον βολικό όρο «εποικοδομητική ασάφεια». Να λέει, δηλαδή, ο καθένας το ίδιο, αλλά να εννοεί κάτι διαφορετικό. Το Κυπριακό, όμως, δεν είναι παίξε-γέλασε. Αφορά στην επιβίωση και το μέλλον μας.

Και πρέπει να μιλήσουμε καθαρά. Ο Ντενκτάς συνομιλούσε για Ομοσπονδία, αλλά απαιτούσε πρόνοιες που οδηγούσαν σε συνομοσπονδία δύο κρατών που θα ζούσαν πλάι-πλάι. Τα Ηνωμένα Έθνη αποφάσισαν την πολιτική ισότητα, την οποία δεχόμαστε κι εμείς, όμως Έρντογαν, Φιντάν, Τατάρ και πολλοί άλλοι την ερμηνεύουν ως κυριαρχική ισότητα. Εσείς, τι ακριβώς λέτε; Διότι με κάποιες δηλώσεις σας για συγκυριαρχία, προϋποθέσεις που θέσατε, a priori απαιτήσεις, τι να πω, μάς μπερδέψατε.

Αγαπητέ κ. Έρχιουρμαν, τα είπατε ήδη με τον Χριστοδουλίδη σε καλό κλίμα. Ακούστε και από μένα δύο απλές αλήθειες:

⦁ Ζητάτε πολιτική ισότητα, για να είστε σίγουροι ότι θα συμμετέχετε αποτελεσματικά στο ομόσπονδο κυπριακό κράτος. Αν όντως εννοείτε πολιτική και όχι αριθμητική ή κυριαρχική ισότητα, θα την πετύχετε.
⦁ Εμείς ζητούμε ασφάλεια. Δεν υπάρχει Ελληνοκύπριος ηγέτης που θα υπογράψει λύση, χωρίς διασφαλισμένο χρονοδιάγραμμα αποχώρησης των τουρκικών στρατευμάτων και τερματισμό των εγγυήσεων. Μπορούμε να το πετύχουμε;

Αυτά είναι τα κύρια κλειδιά της λύσης, που θα ανοίξουν τον δρόμο για τα υπόλοιπα. Δεν είναι το θέμα εμπιστοσύνης μεταξύ Ε/κ και Τ/κ, που προβάλλουν ξένοι και δικοί. Μια νύκτα θέλουμε, να πιούμε μαζί δυο ζιβάνες με χαλούμι στα κάρβουνα και σουβλάκι και στην επόμενη στιγμή θα τραγουδούμε όλοι μαζί την «Τηλλυρκώτισσα», που αρέσει και σε σας.

Στο μεταξύ, αν θέλετε να δώσετε μήνυμα ελπίδας, εισηγούμαι στον Χριστοδουλίδη να βρει άμεσες λύσεις για ομαλή διέλευση από τη διάβαση Αγίου Δομετίου και σε σας να καλέσετε τα μέλη της Επιτροπής Νεολαίας, να δενδροφυτέψουν το σημείο στον Πενταδάκτυλο, όπου προβάλλει μέρα-νύκτα η υπερμεγέθης «σημαία». Καταλαβαίνετε γιατί. Αυτή, πιστέψτε με, θα είναι μια καλή αρχή.